• Back

BOŽANSKA MILOST.... NUŽNOST MOLITVE....

Milost koja vam pritječe već je sama dokaz Božje Ljubavi, jer vi sami bez Božanske Ljubavi ne biste bili sposobni osloboditi se iz okova materije.... No neprestana borba i molitva za snagu postepeno vas udaljava od Zemlje i njene požude....

Kao što se ptica vine u zrak ostavljajući za sobom sve što je priljubljeno uz Zemlju, tako će se i duša sve više uzdizati u sfere u kojima ju pritisak zemaljske teže više ne dotiče tako osjetno.... Tijelo doduše još boravi na Zemlji i mora se baviti zemaljskom aktivnošću, no ta aktivnost nije više glavna stvar u životu, nego će se obavljati kao sama od sebe, osjetno podupirana od strane duhovnih zaštitnih bića koja su pridružena čovjeku.... kojima je zadatak da učine sve kako bi dušu zemaljskog djeteta zadržale u tim sferama i povratak Zemlji mogla priječiti svim snagama.

U vrijeme unutarnjeg sazrijevanja duša će se odvajati i uvijek će težiti samo duhovnom okruženju.... ona tijelo često napušta i pretežno se zadržava u duhovnim područjima.... tj. misaoni svijet u kojem se takvo jedno zemaljsko dijete radije zadržava od tada nadalje biti će čisto duhovno i o Zemlji i o njenim zahtjevima želi znati malo ili ništa, no uvijek ima potrebu uzimati duhovnu hranu u obliku duhovnih istina.

Najsigurniji osjećaj razvoja prema gore uvijek je potreba za duhovnom hranom.... Tko je još zadrža[[(va)]]n na Zemlji, za tim ne teži.... on je usmjeren ka drugim užicima, i samo tamo gdje se duša već oplemenila i pročistila, ona se trudi prodrijeti u neshvatljivo. Takva jedna težnja onda će biti i poticana i podupirana od svih bića u Onostranom, koja takvu jednu dušu nadgledaju [[(paze)]] tokom njenog zemaljskog života.

Za dušu nema ništa opasnije od neprestanog zasićenja [[(iste)]] zemaljskim užicima i radostima.... ona je potpuno nesposobna za prihvaćanje duhovnih učenja i tako si sama uskraćuje najveću Milost.... ako ne može moliti i spoznavajući svoju nesavršenost nebeskog Oca preklinjati za pomoć. Takvih ljudi Bog se spominje s posebnom Ljubavlju tako što ih vodi preko trnovitih puteva, kroz patnju i brige, kako bi konačno mogli pronaći put do Oca, kad u velikoj nevolji i tjeskobi trebaju pomoć. Jednom kad su pronašli utočište u molitvi njima će biti otvorene oči, a to je već Milost, koja ih može voditi do napretka duše, ako čovjek sam ima nešto dobre volje.

Čovjek nikada ne treba zaboraviti molitvu.... Dok se god u molitvi može povezati sa nebeskim Ocem, njemu je otvoren izvor Milosti, i ništa u zemaljskom životu neće mu biti preteško ako se služi Božanskom Milošću.... pomoću koje može započeti djelo oblikovanja samog sebe po Božjoj volji. Bez Božanske Milosti čovjek ne može ništa.... ali sa Njom beskrajno puno, stoga molite, da vas Gospodar obdari Svojom Milošću, i ne trebate očajavati.... Jer Božja dobrota traje vječno....

AMEN

Divina Graça.... Necessidade da oração....

O que flui para vós em graça é só uma prova do amor do Senhor, pois vós próprios não seríeis capazes de vos libertar dos laços da matéria sem a ajuda divina.... No entanto, a luta constante e a oração pela força afastam-no gradualmente da terra e do seu desejo.... Assim como um pássaro voa alto no ar, deixando tudo agarrado à terra muito para trás, assim também a alma se elevará cada vez mais em esferas onde a pressão do peso da terra já não a toca de forma tão perceptível.... Embora o corpo ainda permaneça na Terra e tenha que perseguir a atividade terrena, esta atividade não é mais o assunto principal da vida, mas cuidará de si mesmo, apoiada visivelmente pelos seres espirituais protetores do Homem que fazem tudo para manter a alma da criança terrestre naquelas esferas e que querem impedir com todas as suas forças o declínio da Terra. No tempo da maturidade interior, a alma se separa e só anseia pelo ambiente espiritual.... Muitas vezes ela deixa o corpo e fica principalmente em regiões espirituais...., ou seja, o mundo dos pensamentos em que tal criança terrestre {prefers} para ficar será a partir de agora uma criança puramente espiritual, e ela quer saber pouco ou nada da terra e suas exigências, no entanto ela sempre tem o desejo de receber alimento espiritual sob a forma de verdades espirituais. O sentimento mais seguro de desenvolvimento superior é sempre o desejo de alimentação espiritual.... Qualquer um que ainda esteja preso na terra não deseja tal.... A sua mente está voltada para outros prazeres, e só onde a alma já se refinou e purificou é que está ansiosa por penetrar o insondável. Tal desejo será então também encorajado e apoiado por todos os seres do além que cuidam de tal alma durante o seu tempo na Terra. Nada é mais perigoso para a alma do que uma perpétua saturação dela com prazeres e alegrias terrestres.... é completamente incapaz de aceitar os ensinamentos espirituais e assim rouba a si mesmo a maior graça.... se não pode orar e, reconhecendo a sua imperfeição, implora ao Pai celestial por ajuda. O Senhor lembra-se especialmente com amor de tais pessoas, conduzindo-as por caminhos espinhosos, através do sofrimento e da tristeza, para que finalmente possam encontrar o caminho para o Pai quando precisarem de ajuda em grandes adversidades e angústias. Uma vez que se tenham refugiado na oração, seus olhos serão abertos e isso já é uma graça que pode levá-los ao progresso da alma, se apenas o próprio ser humano tiver um pouco de boa vontade. O homem nunca deve esquecer a oração.... Enquanto ele puder unir-se ao Pai celestial em oração, a fonte da graça está aberta para ele, e nada se tornará muito difícil para ele na vida terrena se ele fizer uso dessa graça divina.... através do qual ele pode também dar uma mão ao trabalho de se moldar segundo a vontade de Deus. Sem a graça divina o ser humano é incapaz de fazer nada.... mas com ela infinitamente, portanto reze para que o Senhor lhe conceda a Sua graça e você não precisa desesperar.... Pois a bondade de Deus perdura para sempre....

Amém