Chaque esprit primordial autrefois tombé doit s’élever lui-même dans sa propre libre volonté d'accomplissement. Et cela exige un temps infiniment long de développement de l’abîme le plus profond vers le sommet. Ce mode de développement est un processus qui nécessite Mon aide constante, parce que la nature initiale de l’être humain est trop faible, parce qu'elle ne dispose d’aucune force, de sorte que Ma force doit aider pour rendre possible cette progression. J’ai toujours dû allouer beaucoup de force aux entités tombées de telle sorte qu'elles puissent accomplir une tâche assignée. Une activité de service nécessaire a dû leur être permise pour entraîner irrévocablement leur mental à progresser dans leur développement. J’ai mainte fois expliqué, toujours et encore, pourquoi cette activité de service devait être exécutée et que des temps inimaginables étaient nécessaires jusqu'à ce que l’être primordial tombé puisse apparaître en tant qu'homme. Dans cette dernière étape, en tant qu'homme, l'être primordial possède cependant la libre volonté qu’il peut soit porter à son complet achèvement, soit faire retomber dans l’abîme. La libre volonté peut donc tendre à la libération définitive de la forme, et alors à l’homme il arrive aussi la Force pour accomplir l’œuvre de perfectionnement. Et alors il entre comme esprit empli de lumière dans l'Eternité, il entre alors dans Mon Royaume de lumière et de béatitude et continuera à progresser encore plus, parce que le degré de la perfection ne connaît aucune limitation, parce que l'aspiration à obtenir de Moi ne finira jamais et l’homme devient indiciblement heureux. S’il échoue sur la Terre dans sa dernière épreuve de volonté, son existence est de toute façon terminée avec la mort du corps, il entre dans le Règne de l'au-delà mais il ne sera pas admis dans les sphères de la Lumière. Il demeurera alors toujours dans l'obscurité ou bien aussi dans le crépuscule, selon le degré de maturité de l'âme, conformément au mode de vie que l'homme a mené sur la Terre. Et l'âme devra ainsi en porter les conséquences. Il ne peut lui être accordé la béatitude, parce que la loi de l'ordre éternel exige aussi la justice. Les âmes qui sont sans lumière se déplacent habituellement toujours dans les sphères terrestres, elles sont souvent encore liées à la Terre, de sorte qu'elles s'accrochent aux hommes et cherchent alors à obliger ceux-ci à se comporter selon leur volonté, leur attitude, leur point de vue, et souvent de sorte à entraîner la nature réelle de l'homme, son âme, dans l’abîme, ainsi elles prennent possession du corps et mènent alors effectivement une deuxième vie sans aucune autorisation , et l'âme réelle de la personne n'a pas suffisamment de force pour s'imposer et expulser ce mauvais esprit de lui. La personne est tracassée par des afflictions et toutes sortes, par des douleurs provoquées par l'esprit mauvais jusqu'à ce que l'âme réussisse à établir un lien fort avec Moi ce qui alors Me permettra de dissiper l'esprit mauvais, de sorte que plus tard il se rende compte qu'il ne vit plus sur terre. Maintenant, permettre à de telles âmes terrestres un retour répété sur Terre ne ferait qu'entraîner une défaillance renouvelée et sûre de ces âmes, vu qu’elles viendraient de nouveau sans souvenir du passé et en possession de la libre volonté. Aussi, vous ne devez jamais croire à la réincarnation de l’âme vers la Terre dans le but de son perfectionnement, lorsqu’elle a échoué sur la Terre ou bien si elle n’a pas atteint le degré de perfectionnement exigé et qu’elle croit qu’elle peut l’atteindre maintenant. Considérez, vous les hommes, que Je mets une mesure illimitée de grâce à votre disposition, considérez également que J'ai accompli l'acte du salut pour vous, qu'il est possible que chaque âme parte de cette terre dans un état racheté et qu'une telle âme pourra vraiment monter dans l'au-delà et devenir sans cesse inconcevablement heureuse. Évidemment, le libre arbitre de chaque âme sera également respecté dans le royaume spirituel et si l'âme veut retourner sur Terre son désir sera accordé. Mais elle court le grand risque également de retomber dans l'abîme, puisque dans la vie terrestre le libre arbitre est encore déterminant. Cependant, une âme qui peut montrer seulement une lueur vacillante minuscule de lumière reconnaîtra les occasions d’atteindre la maturité dans l'au-delà et refusera d'entrer de nouveau dans un corps de chair. Et à une âme dépourvue totalement de lumière il n’est pas permis un retour sur la Terre, car elle doit montrer un changement d’état d’esprit, et alors elle ne sera plus disposée à un retour sur la terre. Néanmoins, vers les derniers jours des cas de réincarnation seront permis, mais ils se produiront pour des raisons spéciales : tout d'abord, les êtres de lumière viendront sur la terre pourvus de mission en raison de l'immense adversité spirituelle, mais leur incarnation ne devrait pas inciter des personnes à croire que chaque âme reviendra sur la terre dans l'intérêt d'atteindre une maturité plus élevée. Pourtant il existe également quelques âmes qui, une fois qu’une minuscule lueur vacillante de lumière nait en elles, reconnaissent leurs immenses péchés qu’elles avaient commis et dont elles s’étaient chargés durant leur vie sur Terre, ce sont des cas particuliers qui exigent une grande expiation, qui certainement pouvaient également être enlevés dans l'au-delà mais qui ont poussés ces âmes à demander sincèrement la permission de racheter cette dette sur Terre, et qui sont disposées à accomplir une mission utile en même temps. Mais de tels cas ne peuvent jamais être généralisés, puisque ce serait une duperie sérieuse qui peut seulement avoir une conséquence catastrophique pour les personnes. Aussi ces âmes devront supporter des destins peu communs de souffrance qui pourraient souvent inciter les êtres humains semblables à douter de Mon amour, et qui trouvent leur justification dans la grande dette de ces âmes, et cela est la vraie motivation de leur vie sur Terre. La foi profonde et vivante en Jésus Christ et en son œuvre de libération est une garantie pour cela, parce que chaque dette est effacée par Son sang. Ces âmes n'ont cependant pas trouvé la libération par Jésus Christ dans leur vie terrestre et ont donc apporté avec elles leur grande faute dans le règne spirituel. Mais pour cette épreuve renouvelée de mise sur la Terre, l'âme doit déjà être parvenue à un certain degré de lumière, elle doit avoir trouvé la doctrine de Jésus Christ dans l'au-delà, elle doit lancer un appel pour la rémission de cette dette et puis avoir décidé de son propre libre arbitre d’accomplir cet acte d’expiation de ses péchés et avoir demandé Mon autorisation. Autrement, un retour sur la Terre lui sera refusé.
Je dis toujours que la doctrine de la réincarnation est un enseignement mal orienté si elle est appliquée à toutes les personnes qui sont parties de cette terre dans un état imparfait. Et J'ai toujours mentionné les raisons spéciales qui justifient une telle réincarnation. Ne pas avoir accepté ou utilisé la grâce de Mon amour est un péché répété contre Mon amour, et vous ne pouvez pas mettre ce péché de côté arbitrairement avec un retour répété sur La Terre. Vous avez l’occasion de vous laver de toute dette par le sang de Jésus pendant que vous vivez sur Terre. Et Mon amour pour vous fait vraiment tout pour vous aider à atteindre la perfection. Et vous ne pouvez pas rejeter cet amour, autrement dans l'au-delà vous aurez un sort atroce, comme Ma justice l’exige, même si Mon amour est plus grand que grand, il vous aidera encore et encore, pour que vous parveniez enfin à la lumière. Parce que Mon amour peut agir seulement dans le cadre de l'ordre divin.
Amen
TraducteursIedere eens gevallen oergeest moet zichzelf in vrije wil tot voltooiing brengen. En dat vraagt een eindeloos lange tijd van ontwikkeling uit de diepste diepte omhoog. Dit ontwikkelingsproces is een gebeuren, dat Mijn voortdurende hulp nodig heeft, omdat het wezen aanvankelijk zo zwak is, omdat het over geen enkele kracht beschikt, zodat Mijn kracht moet meehelpen, om deze positieve ontwikkeling mogelijk te maken. Ik moest de gevallen wezens steeds zoveel kracht doen toekomen, dat ze een aan hen toegewezen bestemming konden nakomen. Er moest voor hen een dienende bezigheid mogelijk worden gemaakt en het geestelijke ging onherroepelijk vooruit in zijn ontwikkeling. Steeds weer heb Ik u uitgelegd, waarom deze dienende bezigheid moest worden verricht en dat er ondenkbaar lange tijden voor nodig waren, tot het gevallen oerwezen zich als mens mocht belichamen. In dit laatste stadium als mens bezit het oerwezen echter de vrije wil, die zowel de laatste voltooiing tot stand kan brengen, alsook de hernieuwde afval in de diepte kan veroorzaken. De vrije wil kan dus de totale vrijwording uit de vorm nastreven en de mens zal dan ook de kracht worden toegestuurd, het werk van voltooiing uit te voeren. En zij gaat dan als Geest vol van licht de eeuwigheid binnen, ze betreedt Mijn rijk van licht en gelukzaligheid en gaat nu ook steeds verder omhoog, omdat de graad van volmaaktheid geen begrenzing kent, omdat het dichter bij Mij komen nooit ophoudt en toch onuitsprekelijk gelukkig stemt.
Faalt de mens op aarde in zijn laatste wilsproef, dan is desondanks zijn bestaan op aarde beëindigd met de dood van zijn lichaam. Hij gaat het rijk hierna binnen, maar wordt niet opgenomen in sferen vol van licht. Hij vertoeft in de duisternis of ook in de schemering, al naar gelang de graad van rijpheid van de ziel, maar steeds in overeenstemming met zijn levenswandel, die de mens op aarde heeft geleid. En nu dus moet de ziel de gevolgen dragen. Er kan haar geen gelukzaligheid worden verleend, omdat de wet van de eeuwige ordening ook rechtvaardigheid eist. De zielen, die zonder enig licht zijn, houden zich meestal nog op in aardse sferen. Ze zijn vaak nog aan de aarde gebonden, zodat ze zich aan mensen vastklampen en dezen nu ertoe trachten te brengen, geheel naar hun wil en hun opvattingen te handelen, zodat ze vaak het eigenlijke wezen van de mens - diens ziel - verdringen, dus zelf bezit nemen van de vorm en nu in zekere zin een tweede leven leiden op aarde, zonder enig recht. En de eigenlijke ziel van de mens heeft geen kracht om zich te handhaven en om deze destructieve geest uit zich te verdrijven. De mens wordt geplaagd door lijden en smarten van allerlei aard, die zo’n lage geest over hem brengt, tot het deze ziel lukt een sterke band met Mij tot stand te brengen, die het Mij dan mogelijk maakt, de verderfelijke geest uit te drijven, die nu ook inziet, dat hij niet meer op aarde leeft.
Zulke aan de aarde gebonden zielen nu nog eens een terugkeer naar de aarde toe te staan, zou alleen een stellig nieuw falen tot gevolg hebben, daar deze zielen zonder enige herinnering aan vroeger en toch weer in het bezit van de vrije wil naar de aarde zouden komen. Zo’n hernieuwde belichaming zult u, mensen, dus nooit mogen aannemen. U zult ook niet aan een terugplaatsing van de ziel naar de aarde mogen geloven, met het doel zich te vervolmaken, wanneer ze op aarde faalde of de graad van voleinding niet bereikte en deze nu meent te bereiken.
U, mensen, denk eraan, dat de mate van Mijn genade, die Ik u ter beschikking stel, onbegrensd is. Denk er ook aan, dat Ik voor u het verlossingswerk heb volbracht; dat het voor iedere ziel mogelijk is, verlost van deze aarde te scheiden en dat zo’n ziel nog waarlijk in het hiernamaals op kan klimmen en onmetelijk gelukkig kan worden. Nu wordt er ook wel aandacht geschonken aan de vrije wil van iedere ziel in het geestelijke rijk en verlangt nu de ziel terug naar de aarde te gaan, dan wordt haar het verlangen vervuld. Maar ze neemt een groot risico op zich, dat ze ook kan terugzinken in de diepte, omdat de vrije wil in het aardse leven weer bepalend is. Maar een ziel, die slechts een klein schijnsel licht kan laten zien, ziet de mogelijkheden om rijp te worden in het hiernamaals in en ze verzet zich ertegen, nog eens een vleselijk lichaam te dragen. En een ziel geheel zonder licht wordt de terugkeer naar de aarde nooit toegestaan, want ze moet eerst getuigen van een verandering van opvatting en dan is ze zelf ook niet meer bereid, de gang over de aarde opnieuw te gaan.
Doch in de eindtijd zijn gevallen van herbelichaming toegestaan, maar die hun bijzondere beweegreden hebben: een keer met het doel van een missie, waarbij zich lichtwezens naar de aarde begeven, vanwege de grote geestelijke nood, maar wier belichaming niet in de mens het geloof mag laten opkomen, dat zo’n ziel terugkeert naar de aarde, met het doel van een grotere rijpheid. Maar er zijn ook zielen, die - zodra hun een glimpje inzicht verlicht - hun grote schuld inzien, die ze in het leven op aarde op zich hebben geladen. Op zichzelf staande gevallen, die grote boetedoening eisen, die weliswaar ook in het hiernamaals zou kunnen worden afgelost, maar die zulke zielen aanzet het grote verzoek te doen, op aarde deze schuld te mogen aflossen en die ook bereid zijn, tegelijkertijd een dienende missie te vervullen. Maar nooit mogen zulke gevallen veralgemeend worden, omdat dit een grote misleiding is, die een noodlottige uitwerking op de mensen kan hebben. En deze zielen zullen ook ongewone lotgevallen met veel lijden op zich moeten nemen, die vaak de medemensen aan Mijn Liefde zouden kunnen laten twijfelen, maar die juist vanuit de grote schuld van die zielen zijn te verklaren, die de eigenlijke beweegreden van hun leven op aarde is. Het diepe levende geloof in Jezus Christus en Zijn werk van verlossing is er de garantie voor, dat elke schuld door Zijn Bloed is uitgewist. Maar die zielen werden in hun leven op aarde niet verlost door Jezus Christus en namen daarom de grote schuld mee over in het geestelijke rijk. Doch om zo’n hernieuwde gang over de aarde te mogen gaan, moet de ziel al tot een bepaalde graad van licht zijn gekomen. Ze moet de weg naar Jezus Christus in het hiernamaals hebben gevonden, ze moet vergeving van deze schuld hebben afgesmeekt en dan in geheel vrije wil besloten hebben het werk van verzoening te verrichten en dit van Mij hebben afgebeden, daar haar anders een terugkeer naar de aarde wordt geweigerd.
Steeds zeg IK, dat de leer van een herbelichaming een dwaalleer is, wanneer ze wordt aangewend voor alle mensen, die onvolmaakt van deze aarde zijn heengegaan. En steeds heb Ik van bijzondere beweegredenen gesproken, die zo’n hernieuwde belichaming rechtvaardigen. De genade van Mijn Liefde niet te hebben aangenomen of er geen gebruik van te hebben gemaakt, is een hernieuwd zondigen tegen Mijn Liefde en deze zonde zult u niet naar believen met een hernieuwde terugkeer naar de aarde kunnen afdoen. U hebt de mogelijkheid om u door Jezus’ Bloed schoon te wassen van alle schuld, zolang u op aarde vertoeft. En Mijn Liefde voor u doet waarlijk alles om u te helpen volmaakt te worden. En deze Liefde zult u niet mogen afwijzen, daar u anders in het hiernamaals een smartelijk lot wacht, zoals Mijn Rechtvaardigheid het verlangt, zelfs wanneer Mijn Liefde overgroot is en u ook dan nog helpen zal, dat u eens het licht bereikt. Want ook Mijn Liefde kan alleen in het kader van de goddelijke ordening werkzaam zijn.
Amen
Traducteurs