• Retour

Les pensées sont des Rayonnements du Règne spirituel

Aucun homme ne connaît le destin de sa vie, et aucun homme ne peut l'établir. Mais chaque homme sait que sa vie sur ce monde n'est pas éternelle et qu'il peut être rappelé déjà le jour suivant, il peut même être surpris par les coups du destin qu'il n'est pas en mesure d'éviter. Mais ce savoir avéré seulement peu d’hommes s’en servent pour travailler pour la vie qui vient après, pour la vie dans le Règne spirituel, qui dure éternellement. Et ils ne s’en servent pas pour la raison qu'ils ne sont pas convaincus d'une vie après la mort. Mais il est impossible de leur donner une preuve de celle-ci, parce que cela rendrait inutile tout le parcours de la vie terrestre, dont le but est une totale libre décision de la volonté, car une preuve entrainerait déjà une contrainte de la volonté. Pour cette raison les hommes dépendent pour ainsi dire d’eux-mêmes, ils passent à travers la vie terrestre sans connaissance précise de son sens et de son but, mais ils peuvent arriver à une claire connaissance s'ils la désirent, parce que les hommes peuvent penser. Ils ont reçu un don pour le temps de leur vie terrestre, c’est la faculté de penser, donc aussi l'intelligence de pouvoir élaborer des pensées et de les examiner sur leur Vérité, parce qu'on peut avoir de justes et de fausses pensées. Cela est aussi une preuve qu’à eux sont apportées des pensées des deux côtés, mais à eux-mêmes il est laissé le choix pour quelles pensées ils se décident. Donc la pensée n'est pas un produit propre que l'homme engendre par lui-même, mais elles lui affluent comme une Force du Règne spirituel. Mais vous devez savoir que votre capacité de penser ne finit pas avec la mort de votre corps, et cela montre l'appartenance à Dieu de l’âme, puisque dans l'état de perfection elle reçoit Ses Rayonnements spirituels sous la forme de pensées. Dans l'état imparfait par contre l'adversaire de Dieu obtient l'influence sur l'être auto-conscient, peu importe s'il est encore sur la Terre ou bien dans le Règne de l'au-delà. Donc le fait de penser ne finit pas, mais peut seulement être confus ou bien totalement faux lorsque l'état de maturité de l'âme est encore très bas et où l'adversaire de Dieu a une influence plus grande que Dieu Lui-Même Qui ne s'impose jamais obligatoirement, mais attend jusqu'à ce que l'être lui-même se soumette à Lui. Donc les pensées sont quelque chose de spirituel, et correspondent plus ou moins à la Vérité, mais elles sont toujours des apports du Règne spirituel, donc elles peuvent être considérés comme des Forces, avec un effet bon ou mauvais, selon leur origine. Celui qui ne croit pas dans une continuation de la vie, se contente de l'explication que la pensée a son origine dans l'homme lui-même. Mais alors la mort éteindrait toute faculté de penser, alors il ne serait pas facile d’expliquer le concept d’«âme», qui contrairement au corps, à la forme extérieure terrestre matérielle, est la vie intérieure de l'homme, ses pensées, ses sentiments et sa volonté. L'âme est impérissable, donc elle continue à pouvoir penser, sentir et vouloir si elle continue de vivre après la mort. C’est quelque chose qui est vivant, d’auto-conscient, qui peut penser, sentir et vouloir. Tant que ces facultés n'existent pas, l'être se trouve encore dans l'état lié, dans lequel il ne peut pas être rendu pleinement responsable pour ce qu’il fait. Mais à l'être il est imposé une tâche pour le temps de la vie terrestre, par conséquent il doit être en mesure de penser de vouloir et d’agir en conséquence. Maintenant l'être doit s'adapter volontairement à l'Ordre divin qu’il a inversé lorsqu’il s'est détourné de Dieu. Vu que cela est à cause de sa chute de Dieu qui l’a précipité dans l'obscurité, c'est-à-dire dans une totale absence de connaissance, maintenant afin qu’il puisse prendre une libre décision selon sa propre volonté, il doit de nouveau être introduit dans un savoir qui lui afflue maintenant du Règne spirituel et qui maintenant peut être accueilli, mais aussi de nouveau refusé. Les pensées de l'homme sont donc ces afflux qui peuvent venir du Règne de la Lumière comme aussi du règne obscur. L'homme lui-même est pourvu du don de l'entendement pour pouvoir s'occuper des pensées qui maintenant lui affluent. Mais l'acuité de l'entendement est moins déterminante qu'un cœur préparé à l'amour pour s'ouvrir aux vagues de pensées du Règne de la Lumière. Par conséquent il en sera de même du degré de connaissance, et la juste décision sera facile à cet homme qui mène une vie d'amour. Tandis que par contre l'homme dépourvu d’amour reçoit des pensées du règne obscur, qu'il accueille volontairement et donc il s'approche toujours davantage de l'adversaire de Dieu. L'homme croit cependant que les pensées sont ses propres produits spirituels que lui-même engendre grâce à son entendement et aux enseignements de l'extérieur, mais à l'instant de la mort son âme serait totalement vide, alors qu’elle est le vrai «moi» de l'homme et que donc elle ne peut pas perdre la capacité de penser, de sentir et de vouloir, elle reste donc dans le secteur des vagues de pensées, mais elle-même s’est créée, ou peut encore se créer, une atmosphère dans laquelle maintenant elle se bouge. Ses pensées seront donc très faibles et totalement confuses dans les régions obscures, mais elle peut penser, et aussi éclaircir ces pensées si elle le veut. La pensée est une force spirituelle qui ne peut jamais passer et donc chaque pensée se manifeste de quelque façon négativement lorsqu’elle s'écoule du règne de l'obscurité et est accueillie, ou bien positivement lorsque son origine est le Règne de Lumière et qu’elle trouve accès dans les cœurs ouverts des hommes. L'homme a donc seulement à montrer sa disponibilité d'accueil en désirant avoir un contact avec le Règne de la Lumière. Donc cet homme qui se trouve totalement dans le pouvoir de l'adversaire, ne fera jamais se lever en lui de bonnes pensées parce que lui-même n'engendre pas les pensées, mais elles lui affluent, comme des vagues, il doit se laisser inonder pour qu’elles puissent avoir en lui un effet de salut qui l'aide à trouver la juste décision. Parce que seulement cela est le but de la vie terrestre de chaque homme, pour lequel il lui a été permis de s'incorporer sur la Terre.

Amen

Gedachten zijn uitstralingen uit het geestelijke rijk

Geen mens kent zijn levenslot en geen mens kan het bepalen. Maar ieder mens weet dat zijn leven op deze wereld niet eeuwig is, dat hij de volgende dag reeds opgeroepen kan worden - dat hij ook door slagen van het noodlot verrast kan worden, die hij niet kan afwenden. Doch deze stellige kennis benutten maar zeer weinig mensen door naar dat leven toe te werken dat hierna komt, naar het leven in het geestelijke rijk, dat eeuwig duurt. Zij benutten het daarom niet omdat zij van een leven nä de dood niet overtuigd zijn. Het is echter ook onmogelijk hun daar een bewijs voor te geven, want dat zou de gehele aardse levensweg nutteloos maken, waarvan het doel een geheel vrije wilsbeslissing is, een bewijs echter zou leiden tot het uitoefenen van dwang op de wil.

Daarom dus zijn de mensen als het ware op zichzelf aangewezen, zij gaan door het aardse leven zonder precieze kennis van een zin en doel, maar kunnen toch tot een duidelijk inzicht komen als zij daarnaar streven. Want de mensen kunnen denken. Zij hebben een gave meegekregen voor de tijd van hun aardse leven - het denkvermogen - dus ook het verstand om de gedachten te kunnen verwerken en de waarheid ervan te onderzoeken - want zij kunnen zich bezig houden met ware maar ook met verkeerde gedachten. Dit is ook een bewijs dat hun vanuit twee kanten de gedachten worden toegezonden, het blijft echter aan henzelf overgelaten aan welke gedachten zij de voorkeur geven.

De gedachte op zich is dus geen eigen product, dat de mens in zichzelf voortbrengt en het naar buiten laat stralen, maar hij stroomt hemzelf eerst toe als kracht uit het geestelijke rijk. U moet echter weten dat met de lichamelijke dood voor u het denken niet ophoudt, maar dat dit voor de ik-bewuste ziel de saamhorigheid met GOD aantoont in zoverre, dat zij in de staat van volmaaktheid ZIJN geestelijke uitstralingen in de vorm van gedachten ontvangt. In de onvolmaakte toestand daarentegen krijgt de tegenstander van GOD invloed op het ik-bewuste wezen, onverschillig of het nog op de aarde vertoeft of in het rijk hierna.

Het denken houdt dus niet op, het kan alleen verward of geheel verkeerd zijn als de graad van rijpheid van de ziel nog laag is en GOD's tegenstander grotere invloed heeft dan GOD Zelf, DIE Zich nooit door dwang laat gelden - maar wacht tot het wezen zelf zich aan HEM overgeeft.

De gedachten zijn dus iets geestelijks, meer of minder volgens de waarheid, maar toch steeds uitstralingen uit het geestelijke rijk, die daarom ook als krachten kunnen worden betiteld, wederom met een goede of slechte uitwerking - al naar hun plaats van herkomst. Wie niet aan een voortleven gelooft, neemt genoegen met de verklaring, dat de gedachte zijn oorsprong in de mens zelf heeft. In dat geval echter zou de dood elk denkvermogen van de mens uitwissen, dan is ook het begrip "ziel" niet eenvoudig te verklaren, de ziel is nml.in tegenstelling tot het lichaam d.i. de aardse materiële uiterlijke vorm - het innerlijke leven, het denken, voelen en willen van de mens.

De ziel is onvergankelijk, dus zal zij ook verder denken, voelen en willen kunnen als zij zal verder leven na de dood. Iets levends, ik-bewusts moet deze kenmerken kunnen laten zien, dat het denken, voelen en willen kan. Zolang deze bekwaamheden niet aanwezig zijn bevindt het wezen zich nog in een gebonden toestand, waarin het nog niet geheel verantwoordelijk gesteld kan worden voor zijn doen. Maar voor de tijd van het aardse leven is het wezen echter een opdracht gegeven, dus moet het in staat zijn te denken en te willen - en daarmee overeenkomstig te handelen.

Het gaat er nu om dat het wezen zich vrijwillig in de goddelijke ordening schikt, die het omvergestoten had toen het zich van GOD afkeerde. Daar het door deze afval van GOD in 'n duistere toestand geraakte, d.w.z.in totale onwetendheid, zo moet het nu t.b.v. een vrije wilsbeslissing ook weer in een kennis worden binnengeleid die hem nu vanuit het geestelijke rijk toestroomt - en nu door de mens kan worden aangenomen maar ook weer afgewezen. De gedachten van de mens zijn dus zulke stromen die hem toevloeien en die zowel uit het lichtrijk, als ook uit het rijk van de duisternis kunnen komen. De mens zelf is met de gave van het verstand uitgerust, om zich met de hem toestromende gedachten kritisch bezig te kunnen houden. De scherpte van het verstand is echter veel minder doorslaggevend dan een hart dat bereid is liefde te geven, om zich voor de gedachtengolven uit het lichtrijk te openen.

Dus zal ook de graad van inzicht daaraan beantwoorden en de juiste beslissing zal de mens - die een leven in liefde leidt - ook gemakkelijk vallen. Terwijl aan de liefdeloze mens de gedachten uit het rijk van de duisternis toegezonden worden, die hij gewilliger aanneemt en daardoor ook steeds meer een prooi wordt van de tegenstander van GOD.

De mens gelooft wel dat de gedachten zijn eigen geestesproduct zijn, dat hij ze zelf voortbrengt krachtens zijn verstand en het hem van buitenaf gegeven onderricht. Maar het zou dan op het moment van de dood volkomen leeg zijn in zijn ziel, die echter het eigenlijke "ik" van de mens is en die daarom het denken, voelen en willen niet verliezen kan. Die zich dus voortaan nog steeds in het bereik van gedachtengolven bevindt, maar zichzelf die sfeer geschapen heeft of nog scheppen kan waarin zij zich nu beweegt. Haar denken zal weliswaar in donkere gebieden zwak en geheel verward zijn - maar zij kan denken en ook dat denken zuiveren - als zij dat wil.

De gedachte is geestelijke kracht die nooit vergaan kan, en daarom heeft elke gedachte ook op de ene of andere wijze invloed, negatief als hij uit het rijk van de duisternis stroomt en opgenomen wordt, positief als hij komt uit het lichtrijk en ingang vindt in open mensenharten.

De mens zelf behoeft alleen maar te bewijzen dat hij de bereidheid heeft te ontvangen, doordat hij met het Lichtrijk in verbinding wenst te staan. Dus zal nooit die mens goede gedachten in zich laten opkomen die zich geheel in de ban van de tegenstander bevindt, omdat hij niet zelf de gedachten voortbrengt, maar ze hem toestromen gelijk golven waardoor hij zich moet laten omspoelen, als ze een heilzame uitwerking op hem moeten hebben ,als zij hem inzicht moeten overbrengen dat hem helpt de juiste beslissing te nemen. Want dit alleen is het doel van het aardse leven van ieder mens persoonlijk, waarvoor de mens zich op de aarde mocht belichamen.

Amen