• Retour

L'incommensurable Amour de Dieu - l'Œuvre de Libération

Rien n’est en mesure de vous rendre compréhensible l'Amour de Dieu sinon l'Œuvre de Libération de Jésus de Christ, sa mort sur la Croix sous d’incommensurables tourments qui ont été soufferts pour le péché de l'humanité par un Homme Qui était sans péché et pur. Dans cet Homme Se cachait Dieu Lui-Même, parce que par Amour pour Ses créatures il voulait accomplir un Sacrifice pour expier l'incommensurable faute qui a rendu ces créatures malheureuses et les a tenues séparées de Lui. L'Amour pour tout le spirituel qui marchait sur la Terre incorporé comme Homme, est incommensurable, et il ne tolère pas que ce spirituel reste éternellement séparé de Lui. Donc il a trouvé une voie qui suspend cette séparation, qui rend possible au spirituel de s'unir de nouveau avec son Dieu et Créateur. Il Se sacrifiait Lui-Même en expiation pour la grande faute de la chute d'autrefois des esprits de Dieu. Mais ce Sacrifice devait aussi correspondre à cette faute, et donc Il a choisi la mort la plus douloureuse sur la Croix, à laquelle a précédé une mesure de souffrances et d'outrages qui était humainement presque impossible à supporter. Et vu que Dieu Lui-Même ne pouvait pas souffrir, mais voulait porter ce Sacrifice, Il S’est choisi une Forme humaine, Il S’est incorporé Lui-Même dans l'Homme Jésus et a parcouru maintenant la voie de la souffrance sur la Terre jusqu'à la mort sur la Croix. Son infini Amour a accompli cette Œuvre. Il comblait l'Homme Jésus de sorte que c‘était Sa libre Volonté de prendre sur Lui toute la souffrance, pour apporter le Salut à Son prochain. l'Homme Jésus souffrit et mourut, et c’est Dieu Lui-Même Qui a porté le Sacrifice sur la Croix pour les hommes, parce que l'Âme aussi bien que le corps de l'Homme Jésus était la Force d'Amour de Dieu autrefois rayonnée, qui maintenant s'unifiait de nouveau avec l'Éternel Amour, qui donc cachait en Lui seulement le Divin, autrement dit : L'Éternelle Divinité Même choisit pour Elle cette Forme comme Demeure qui pouvait Lui servir comme Enveloppe à cause d'une Vie pure et sans péché, chose qui Lui aurait été impossible dans une enveloppe coupable. Ce fut une Œuvre d'Amour et un Acte de Grâce d’une importante Signification où Dieu Lui-Même descendit sur la Terre pour porter aux hommes la Libération du péché et de la mort, et Il a parcouru dans l'Homme Jésus le chemin sur la Terre et a pris sur Lui chaque amertume de la vie terrestre, toutes les luttes contre Satan qu’Il a combattu vraiment contre les puissances de l'enfer, (15.03.1957), cela était une preuve de Son infini Amour pour ce spirituel mort qu’Il voulait de nouveau aider à monter en haut, qu'Il ne voulait pas laisser dans l’abîme, dans le règne de Son adversaire, parce qu’il n'était pas bienheureux, mais dans l'absence de Lumière et de Force, donc dans un état atroce. Son infini Amour pour ce spirituel mort n'était pas diminué, bien qu’il s'était éloigné de Dieu dans la libre volonté, donc Son Amour a suivi ce spirituel mort, il est descendu Lui-Même dans le règne de Son adversaire, il vint sur la Terre dans l'Homme Jésus et a accompli une Œuvre de la plus profonde Compassion. Dieu Lui-Même a porté le Sacrifice d'Expiation pour la grande faute du péché. Donc tous les hommes peuvent maintenant de nouveau se conquérir dans la liberté la Lumière et la Force, ils peuvent de nouveau atteindre leur état d’Ur, ils peuvent de nouveau revenir à leur Créateur et Père de l'Éternité, parce que la faute qui les séparait a été payée par ce Même Amour divin. Seulement une chose doit être accomplie par eux-mêmes : Ils doivent avoir la volonté du retour vers Dieu. Dans Son infini Amour Il est allé à leur rencontre, mais eux-mêmes doivent aussi faire maintenant le pas, ils doivent parcourir dans la libre volonté la voie que Lui-Même a parcourue pour eux en Jésus. Ils doivent vouloir être libéré de leur faute du péché et déclarer cela librement en invoquant Jésus Christ pour le Pardon, autrement ils restent chargés de leur faute et doivent donc demeurer dans l'abîme, parce qu'alors ils sont prisonniers de l'adversaire de Dieu. Ils doivent donc demander consciemment l'Amour de Dieu, parce que malgré le plus grand Amour de la part de Dieu l’être ne peut pas avoir la Libération à laquelle lui-même n'aspire pas et donc il ne peut ne pas être accueilli chez Lui dans Son Règne. Malgré cela il ne sera pas perdu dans l’éternité, mais il reste constamment une créature qui a l'Amour total de Dieu. Et un jour cet Amour divin arrivera au but. Un jour chaque être voudra échapper à l'abîme et prendre la voie vers le Golgotha, vers la Croix, vers Jésus Christ, la Divinité devenue visible, dont l'Amour ne connaît pas de limites et Il courtisera Ses créatures jusqu'à ce qu’Il les ait finalement reconquises, pour ne plus les perdre dans l’éternité.

Amen

Onmetelijke Liefde Gods .... Verlossingswerk ....

Niets vermag jullie de Liefde Gods zo aanschouwelijk te maken als het verlossingswerk van Jezus Christus, de met onmetelijke kwellingen gepaard gaande dood aan het kruis, die geleden werd omwille van de zondige mensheid door een Mens, die zonder zonden en rein was.

In deze Mens verbleef God Zelf, omdat Hij uit liefde voor Zijn ongelukkige schepselen een offer wilde brengen, om de onmetelijke schuld te delgen, die deze schepselen ongelukkig liet worden en hen van Hem gescheiden hield.

De liefde tot al het geestelijke, dat als mens belichaamd over de aarde gaat, is onmetelijk, en ze verdraagt het niet, dat dit geestelijke eeuwig van Hem gescheiden blijft. En daarom vond ze een manier om deze scheiding op te heffen, die het het geestelijke weer mogelijk maakte, zich weer met zijn God en Schepper te verenigen.

Hij offerde Zich Zelf ter verzoening van de grote schuld van de eens van God afgevallen geesten. Maar dit offer moest ook met deze schuld overeenstemmen, en daarom koos Hij de meest pijnlijke dood aan het kruis, voorafgegaan door een mate van lijden en smaad, die voor een mens bijna onmogelijk was te verdragen.

En omdat God Zelf niet lijden kon, maar Hij toch dit offer wilde brengen, koos Hij voor Zich een menselijke vorm. Hij belichaamde Zich Zelf in de Mens Jezus en ging nu de lijdensweg op aarde tot aan de dood aan het kruis. Zijn oneindige Liefde volbracht dit werk. Ze vervulde de Mens Jezus, zodat het Diens vrije wil was, alle leed op Zich te nemen, om Zijn medemensen redding te brengen.

De Mens Jezus leed en stierf, en toch was het God Zelf, Die het offer aan het kruis heeft gebracht voor de mensen. Want zowel de Ziel als ook het Lichaam van de Mens Jezus was de ooit door God uitgestraalde Kracht van Zijn Liefde, die zich nu weer met de Eeuwige Liefde samenvoegde, die dus alleen het goddelijke in zich sloot, ofwel: de Eeuwige Godheid Zelf koos voor Zich die vorm om in te verblijven, die Haar ook door een rein en zondenloos leven als stoffelijk omhulsel kon dienen wat in een zondig stoffelijk omhulsel onmogelijk was geweest.

Het was een werk van liefde en een daad van genade van de meest zwaarwegende betekenis: dat God Zelf op aarde nederdaalde, om de mensen verlossing te brengen van zonde en dood, dat Hij in de Mens Jezus de weg op aarde aflegde en alle bitterheid van het leven op aarde, alle strijd tegen de satan op Zich nam, dat Hij waarlijk tegen de machten van de hel vocht, dat was een bewijs van Zijn oneindige Liefde voor dit gevallene, dat Hij weer wilde helpen zich op te richten naar omhoog - dat Hij niet in de diepte wilde achterlaten, in het gebied van Zijn tegenstander, omdat het daar niet zalig was, maar zonder licht en krachteloos, dus zich in een toestand vol kwellingen bevond.

Zijn oneindige liefde voor dit gevallene was niet verminderd ofschoon het zich in vrije wil afwendde van God, en daarom ging Zijn Liefde het gevallene achterna. Ze daalde Zelf neer in het gebied van Zijn tegenstander, Ze kwam in de Mens Jezus op aarde, en Ze volbracht een werk van diepste ontferming.

God Zelf bracht het Zoenoffer voor de grote zondenschuld. Bijgevolg kunnen nu ook alle mensen in vrijheid opnieuw het licht en de kracht verwerven, ze kunnen opnieuw hun oertoestand bereiken, ze kunnen weer terugkeren naar hun Schepper en Vader van eeuwigheid, want de hen scheidende schuld is afbetaald door de goddelijke Liefde Zelf.

Slechts één ding moeten ze zelf doen: ze moeten de wil hebben om terug te keren tot God. Hij is in Zijn onmetelijke liefde hen tegemoet gekomen, maar ook zij zelf moeten nu stappen zetten, zij moeten uit vrije wil de weg gaan, die Hij Zelf voor hen in Jezus geëffend heeft. Zij moeten verlost willen worden van hun zondenschuld en dit vrijelijk bekennen, door Jezus Christus aan te roepen om vergeving, omdat zij anders met hun schuld belast blijven en dus ook zolang in de diepte blijven, omdat zij dan ook nog gevangenen zijn door Gods tegenstander.

Zij moeten dus bewust om de Liefde Gods vragen. Want ondanks de overgrote liefde van Gods zijde kan men geen verlossing vinden, wanneer men daar niet zelf naar streeft, dus wanneer men Jezus Christus en Zijn verlossingswerk niet erkent en daarom ook niet door Hem in Zijn Rijk opgenomen kan worden.

Nochtans is men niet eeuwig verloren, maar blijft men voortdurend de schepping, die Gods onverminderde Liefde geldt. En eenmaal bereikt deze goddelijke Liefde ook haar doel. Eenmaal zal ieder wezen de afgrond willen ontvluchten en zijn weg gaan naar Golgotha, naar het kruis, naar Jezus Christus, de aanschouwelijk geworden Godheid, Wier Liefde geen grenzen kent en Zijn schepselen zal trachten te winnen, totdat Hij haar eindelijk teruggewonnen heeft, om haar nu eeuwig niet meer te verliezen.

Amen