• Retour

L'infraction contre l'Ordre divin – le péché – Confession – Pardon

La moindre infraction contre l'Ordre divin agit comme une perte de Force selon la Loi divine, parce que ce qui est totalement dans l'Ordre de Dieu, est rempli de Force, par contre celui qui n'observe pas Sa Loi de l'Ordre la perd, parce que ce dernier a une tendance négative qui doit avoir un effet en conséquence. On peut dire qu’une infraction est faite contre l'Ordre divin lorsqu’elle est exécutée en pleine conscience, mentalement ou bien par des actions qui sont reconnues comme contraires à Dieu. Alors elle ne peut être appelée «péché» que lorsqu’elle est commise en pleine conscience ; donc l'homme doit savoir ce qui est juste et ce qui est injuste et se reconnaître librement comme injuste lorsqu’il s'aperçoit qu’il a commis un péché. Cette définition est importante, parce que pour la rémission des péchés il faut un profond repentir, qui peut être senti seulement lorsque l'homme reconnaît son péché et une infraction commise dans l'inconscience de la faute contre l’Ordre divin n'est pas comptée comme péché. Donc la confession de la faute est inéluctable si l'homme veut obtenir le Pardon, et cette confession de la faute va de pair avec le repentir le plus profond ; il doit donc provenir du cœur, ne pas être seulement prononcé avec la bouche, parce qu'il ne peut autrement être obtenu aucun Pardon. Donc les infractions qui ne sont pas contre l'Ordre divin, qui cependant sont estampillés des hommes comme péché sur la base des lois délivrées humainement, peuvent certes être prises en compte par les hommes, mais elles ne font pas partie des péchés pour lesquels il doit être demandé le Pardon à Dieu, parce que Dieu Lui-Même ne les considère pas comme péchés, et ne les met jamais au débit de l'homme en tant que péché, parce qu'une infraction contre l’Ordre divin consiste toujours seulement dans le fait que l'homme agit contre l'amour pour Dieu et pour le prochain. Tout ce qui est fait par amour pour Dieu et pour le prochain, ne peut jamais enfreindre l’Ordre divin, comme vice versa tout ce qui est fait contre le Commandement de l'amour ne peut pas être dans l’Ordre divin, parce que l'Amour est la Loi fondamentale sur laquelle l'Ordre divin est édifié. Référez-vous toujours à cela lorsque le concept de «péché» ne vous est pas clair. Un péché doit être expié, lorsque l'homme n'obtient pas l’absolution, donc il doit être reconnu comme péché et être détesté, pour trouver sa rémission, et donc l'homme doit aussi savoir ce qu'il faut entendre par péché, il doit savoir si et quand il a enfreint l'Amour de Dieu, si et quand il a péché contre le prochain. Et ensuite il doit porter ces péchés à Jésus Christ et Lui demander intimement qu'ils lui soient remis par amour pour Son Sang. Alors il trouvera la rémission, alors il deviendra libre de sa faute.

Amen

Overtreding tegen de goddelijke Ordening Zonde - Bekentenis - Vergeving

De kleinste overtreding tegen de goddelijke Ordening doet zich gevoelen als verlies van kracht volgens de goddelijke wet dat, wat zich geheel bevindt in de ordening van GOD, vervuld is met kracht en die diegene kwijtraakt die Zijn wet van ordening niet in acht neemt. Want dit laatste is een negatief streven dat ook zijn gevolgen moet hebben die daaraan beantwoorden. Een overtreding tegen de goddelijke ordening kan echter alleen dat worden genoemd, wat geheel bewust wordt uitgevoerd, d.m.v. gedachten of handelingen, wat dus wordt ingezien als zijnde tegen GOD. Dus kan "zonde" ook alleen dat worden genoemd wat wordt gedaan in het volle bewustzijn een onrecht te begaan, dus moet de mens op de hoogte zijn van recht en onrecht en datgene vrij doen wat hij inziet dat onrecht is, om een zonde te hebben begaan.

Deze definitie is belangrijk, omdat bij zondenvergeving een diep berouw hoort, dat alleen maar kan worden gevoeld, wanneer de mens zijn zonde inziet en een in onwetendheid van de schuld begane overtreding tegen de goddelijke ordening, hem niet als zonde wordt aangerekend. Daarom is de schuldbekentenis absoluut noodzakelijk als de mens vergiffenis wil krijgen, en deze schuldbekentenis moet verbonden zijn met het diepste berouw, ze moet dus uit het hart komen, niet slechts met de mond worden uitgesproken, omdat er anders geen vergeving kan worden verkregen.

Dus aan vergrijpen die niet strijdig zijn met de goddelijke Ordening, maar die door mensen tot zonde worden bestempeld op grond van door mensen uitgevaardigde wetten, kunnen wel van de kant van de mensen straffen worden opgelegd, maar ze behoren niet tot de zonden waarvoor vergiffenis door GOD moet worden afgebeden, omdat GOD Zelf ze niet als zonde beschouwt en ook nooit een mens als zonde zal aanrekenen. Want een overtreding tegen de goddelijke ordening bestaat altijd alleen daarin, dat de mens zondigt tegen de liefde tot GOD en de naaste.

Alles wat uit liefde voor GOD en de naaste wordt gedaan, kan nooit in strijd zijn met de goddelijke Ordening, zoals omgekeerd alles wat tegen het gebod van de liefde in wordt gedaan, niet in goddelijke ordening kan verkeren, omdat de liefde de grondwet is en daar de goddelijke ordening op is gebaseerd. Leg daar dus steeds de maatstaf aan, als het begrip "zonde" voor u onduidelijk is.

Een zonde moet worden goedgemaakt, wanneer de mens geen vergeving ten deel valt, maar daarom moet ze als zonde worden ingezien en verafschuwd, om de vergeving ervan te verkrijgen, en daarom moet de mens ook weten wat onder zonde is te verstaan, hij moet weten, of en wanneer hij de liefde tot GOD heeft overtreden, of en wanneer hij tegen de naaste heeft gezondigd. En deze zonden moet hij naar JEZUS CHRISTUS dragen en HEM innig vragen dat ze hem worden vergeven, terwille van Zijn bloed. Dan zal hij worden vergeven, dan zal hij vrij worden van zijn schuld.

Amen