• Retour

La vertu de la prière

Dès que les hommes prient les uns pour les autres, leur cœur est capable d'aimer et vu que l'amour est une Force, celle-ci coule aussi sur l'homme vers lequel l’amour est dirigé. Maintenant la prière a un effet car l'homme vers lequel va l'intervention sent sensiblement le courant de Force et maintenant il perçoit ou un soulagement de ses misères terrestres ou bien il les vainc à travers la Force qui lui afflue. Ainsi Dieu satisfait une prière tournée vers Lui dans l'amour pour le prochain d’une manière déjà purement terrestre. Mais la prière qui est tournée seulement vers le perfectionnement spirituel, vers la connaissance et vers la tendance à la Lumière et à la Vérité, est une très grande Bénédiction. Car alors la prière a un effet quant à la forme de la Force que le prochain doit seulement accueillir avec bonne volonté pour pouvoir enregistrer un grand succès spirituel et avec cela il est compréhensible que la misère terrestre soit aussi diminuée car elle doit justement s'acquitter seulement du même but, qui est de procurer un mûrissement spirituel. Mais dès que l'homme laisse inaperçue la Force qui lui est envoyée au travers de l'intervention, Dieu ne peut pas diminuer la souffrance de cette personne, dont Il veut sauver l'âme car sans cette Force elle est totalement perdue. L'homme veut aider son prochain qui se trouve dans la misère. Mais Dieu est l'Amour qui veut venir en Aide à l'homme. Et Son Amour et Sa Sagesse reconnaissent que la souffrance est l’unique moyen pour conquérir l'homme pour l'Éternité, et il est compréhensible que cet Amour et cette Sagesse doivent laisser inécoutée la prière pour le prochain qui souffre lorsqu’elle met en danger le mûrissement de l'âme ce qui est l’objectif et le but de la vie terrestre. Donc l'exaucement de la prière doit toujours être présenté à la Volonté de Dieu, parce que Dieu sait vraiment au mieux ce qui procure à l'âme le plus grand avantage spirituel. Dieu reconnaît certes l’amour, mais si cet amour, compte tenu de l'ignorance humaine, voulait faire cesser une souffrance que l'Amour de Dieu a chargée sur l'homme, Il reconnaîtra certes l'amour, mais Il ne satisfera pas la prière selon Son Jugement pour apporter la libération à l'âme et apparemment Il laissera inaperçue la volonté humaine. Mais la Force de l'intervention est à son avantage, parce que les pensées de l'homme peuvent se tourner plus facilement vers Dieu, dès que la volonté de l'homme n'est pas entièrement opposée à Dieu. Donc souffrance ou joie, tout doit être laissée à Dieu et être accueilli de Sa Main avec un caractère conciliant et avec gratitude, parce qu'Il sait vraiment mieux ce qui sert l'homme, et Il guide tout de sorte que cela soit pour de salut de l'âme et que l'homme puisse arriver à la maturité animique, s’il en a la volonté.

Amen

De kracht van de voorbede

Zodra de mensen voor elkaar bidden, zijn hun harten in staat lief te hebben. En daar de liefde kracht is, stroomt deze kracht dus over op de mensen naar wie de liefde uitgaat.

Het gebed heeft nu een zodanige uitwerking, dat de mens voor wie de voorbede bedoeld is, merkbaar de stroom van kracht voelt, doordat hij ofwel nu verlichting van zijn aardse noden ervaart of door de hem toestromende kracht hier tegen is opgewassen. En zo vervult God al zuiver aards een gebed dat in liefde voor de medemens tot Hem gericht is. Maar heel wat zegenrijker is het gebed dat alleen de geestelijke voltooiing, het inzicht en het streven naar licht en waarheid betreft. Ook dan weer heeft het gebed een uitwerking in de vorm van kracht, die de medemens alleen maar gewillig hoeft aan te nemen om een groot geestelijk succes te kunnen boeken. En daardoor wordt begrijpelijkerwijs ook de aardse nood verminderd, die immers alleen hetzelfde doel moet vervullen: het tot stand brengen van een geestelijk rijp worden. Maar wanneer de mens geen acht slaat op de hem door de voorbede toegewezen kracht, kan God ook het leed niet verminderen omwille van deze mens, wiens ziel Hij redden wil en die zonder zulk leed geheel verloren gaat. De mens wil zijn medemens helpen die in nood is.

God is echter liefde en deze wil eveneens de mens te hulp komen. En Zijn liefde en wijsheid zien in dat leed het enige middel is om de mens te winnen voor de eeuwigheid. En deze liefde en wijsheid moeten begrijpelijkerwijs het gebed voor de lijdende medemens onverhoord laten, wanneer ze de rijpheid van de ziel in twijfel trekken, die zin en doel is van het aardse leven. En daarom moet ook steeds de vervulling van het gebed aan de wil van God worden overgelaten, want God weet waarlijk het beste waardoor voor een ziel het grootste geestelijke voordeel ontstaat. Weliswaar erkent God de liefde, maar als deze liefde uit menselijke onwetendheid een einde zou willen maken aan het lijden dat de mens door de liefde Gods is opgelegd, dan zal Hij het eerste wel waarderen, echter volgens Zijn goeddunken het gebed niet verhoren, om de ziel verlossing te brengen. Hij zal dus schijnbaar op de menselijke wil geen acht slaan. Doch de kracht van de voorbede komt hun van pas, doordat hun denken zich gemakkelijker op God kan richten als de wil van de mens zich niet helemaal tegen Hem verzet. En daarom moet alles, leed of vreugde, aan God worden overgelaten en alles berustend en dankbaar uit Zijn hand worden aangenomen, want Hij weet waarlijk het beste wat bevorderlijk is voor de mens. En Hij leidt alles zo, dat het de ziel tot heil kan strekken en de mens geestelijk rijp kan worden als hij daartoe de wil heeft.

Amen