• Retour

Peur de la mort – l'amour pour le monde

Dès que l'homme est saisi par la peur de mourir, c’est qu’en lui l’esprit n’est pas encore devenu actif et donc l'âme ne s'est pas encore décidée pour lui, car il tient encore trop compte des jouissances mondaines. L'âme donc ne s'est pas encore acquittée de sa tâche terrestre, et elle l'opprime lorsqu’il pense à sa fin prochaine, parce qu'elle perçoit d’une manière inconsciente qu'une limite lui est fixée. Au moyen de la liaison directe de l’âme avec Dieu il peut être transmis un savoir, mais toujours seulement par le prochain, vu que son propre esprit ne s'est pas encore réveillé. Maintenant l'homme peut utiliser le savoir transmis en s’efforçant de vivre selon les demandes divines. Alors il réussira vite à entendre la voix en lui, la manifestation de l'esprit divin dans l'homme, et à partir de cet instant il améliore aussi l'état de son âme, ce qui se fait sentir au travers d’une totale indifférence envers les joies et les jouissances terrestres. Alors l'homme renonce volontiers à ce qui appartient au monde, alors toute peur de la mort est devenue inutile. Parce que ce qu’il considérait comme désirable a perdu tout son charme et n'enchaîne plus maintenant l'homme à ce monde. Celui qui dédaigne le monde, n'a jamais à craindre l'heure de la mort, il traverse tranquillement et sans douleur la porte de l'Éternité, il a la nostalgie de sa vraie Patrie avec ses Magnificences et il est compréhensible que pour cela il renonce à tout. Si donc la peur de l'heure de la mort opprime encore l'homme, il n'est alors pas encore entièrement libéré des désirs terrestres, et ceux-ci doivent d'abord être dépassés, l'homme doit se tourner vers Dieu plus intimement, il doit passer sa vie dans une activité d'amour du prochain ; il doit prier souvent et intimement pour que Dieu l’aide à passer en paix l’heure de la mort, il doit se donner totalement à Dieu, il doit Lui confier avec foi ses misères et ses préoccupations et ensuite Lui laisser le futur. Alors la tendance au terrestre disparaîtra, par contre le désir pour le spirituel croîtra, et la crainte de l'heure de la mort disparaîtra, parce qu'alors l'homme est formé de la manière dont il doit être pour pouvoir entrer dans la Vie éternelle.

Amen

Angst voor de dood – Liefde voor de wereld

Zodra de angst voor de dood zich meester maakt van de mens, is de geest in hem nog niet actief geworden en zodoende heeft de ziel nog niet voor de geest gekozen, maar houdt ze nog te veel rekening met de aardse genoegens. De ziel heeft haar aardse taak dus nog niet vervuld en het deprimeert haar als ze aan haar naderende einde denkt. Want onbewust voelt ze, dat er voor haar dan een grens getrokken wordt.

Door de directe verbinding met God kan de ziel kennis gegeven worden, maar altijd eerst door de medemensen, omdat haar eigen geest nog niet tot leven gewekt is. Deze kennis, die hem gegeven werd, kan de mens nu gebruiken, doordat hij zich inspant om overeenkomstig de goddelijke eisen te leven. Dan lukt het hem ook spoedig om de stem in zich, de uiting van de goddelijke geest in de mens, zelf te horen en vanaf dat moment verheft ook de toestand van zijn ziel zich, wat zich kenbaar maakt door volledige onverschilligheid ten opzichte van aardse vreugden en genoegens. Dan geeft de mens graag op, wat bij de wereld hoort. Dan is ook elke angst voor de dood ongegrond. Want wat hij niet meer als begerenswaardig beschouwt, heeft zijn bekoorlijkheid verloren en bindt de mens nu ook niet meer aan deze wereld.

Wie de wereld veracht, hoeft nooit te vrezen voor het moment van de dood. Hij gaat stil en pijnloos door de poort de eeuwigheid binnen. Hij hunkert naar het ware vaderland met zijn kostelijkheid en geeft hier begrijpelijkerwijs alles voor op. Wanneer dus de angst voor de dood de mens nog deprimeert, dan is hij nog niet geheel vrij van aardse verlangens en deze moeten eerst overwonnen worden. De mens moet zich inniger op God richten, zijn leven in actieve naastenliefde doorbrengen. Hij moet vaak en vurig bidden dat God hem helpt naar een vredig stervensuur. Hij moet zich geheel aan God overgeven, Hem zijn nood en zorgen gelovig toevertrouwen en de toekomst aan Hem overlaten. En de geneigdheid naar het aardse zal verdwijnen. Het verlangen naar het geestelijke zal daarentegen toenemen en de angst voor het moment van de dood zal wijken, want de mens vormt zich dan zo, zoals het zijn moet om het eeuwige leven binnen te kunnen gaan.

Amen