• Retour

Le processus du rayonnement de la Lumière

Le processus du Rayonnement de la Lumière est comparable à une action d’amour continu. Cela n’est pas compréhensible puisque les rayons de Lumière sont visibles, donc ils ne peuvent pas être niés puisqu’ils sont quelque chose d’existant, bien qu’ils ne soient pas une Œuvre de Création qui nécessite un Espace, cependant l’action d'amour est une activité, qui en tant que produit devrait se manifester dans une nouvelle forme. Mais la Lumière est plus un processus que quelque chose à imaginer dans une forme, parce qu'elle n'est pas tangible mais perceptible. L'homme ne pourrait lui donner aucune forme et cela est de nouveau une confirmation que l’imaginer dans une forme n’est pas possible même si la volonté humaine est sérieusement active. Car pour modeler de quelque façon les rayons de la Lumière, il faut un état déterminé de maturité des êtres spirituels auxquels il incombe cela. Ces êtres doivent être totalement indépendants de la Terre et de ses lois ; ils doivent être enclins à une activité qui demande un amour profond ; ils doivent être continuellement prêts à donner, c'est-à-dire à donner une Force qui afflue aussi d’eux-mêmes. Cette Force procède de Dieu, par conséquent c’est une substance spirituelle qui brille en elle-même, parce que tout ce qui est de Dieu, possède une Force inimaginable de splendeur, parce que Dieu Lui-Même est Lumière. Donc chaque rayon du Soleil est en premier lieu la Force de Dieu qui est guidée à la Terre au moyen d'innombrables êtres qui s'acquittent de leur mission, en faisant fonction de porteurs de la Force divine. Les rayons du Soleil sont la confirmation de l'infatigable activité de ces êtres, ils sont dans une certaine mesure une réserve dont tout dans la Création est nourri incessamment. Ici se déroule un processus qui est compréhensible seulement lorsqu’est reconnu que sans cette transmission de la Force de Dieu la Création devrait disparaître, donc celle-ci dépend de l'activité de ces êtres qui ont pour tâche cette incessante transmission de la Force à tout ce qui nécessite la Force de Dieu, et qui donc demande un haut degré d'amour par donner continuellement ce que ces êtres eux-mêmes reçoivent. Cette mission est donc une action d'amour de l'être parfait vers l'entité encore imparfaite, qui est bannie dans la Création et qui nécessite l'apport de la Force de Dieu, que le spirituel libéré de la forme reçoit dans une très grande mesure et grâce à son amour celle-ci lui est transmise toujours et continuellement. Cela est l'explication purement spirituelle d’un processus qui n'est pas encore expliquée d’un point de vue terrestre.

Amen

Het proces van de lichtuitstraling

Het proces van de lichtuitstraling is te vergelijken met een voortdurend werkzaam zijn in liefde. Dat valt in dit opzicht niet goed te begrijpen, omdat de lichtstralen zichtbaar zijn, zich dus als iets bestaands niet laten ontkennen, ofschoon het geen scheppingswerk is, dat ruimte nodig heeft, maar dat een werkzaam zijn in liefde een daad is, die als product een nieuwe vorm tot resultaat zou moeten hebben.

Maar het licht is meer als een proces, dan als een vorm te beschouwen, want het is niet tastbaar, maar wel waarneembaar. De mens zou daar ook geen vorm van kunnen maken en dit is weer een bewijs, dat het licht een kracht uit het bovenaardse rijk is, want alles wat aards is, laat zich tot vorm maken, indien de menselijke wil serieus werkzaam is.

Maar om de lichtstralen op één of andere manier te vormen, moeten de geestelijke wezens die deze taak hebben, een bepaalde staat van rijpheid hebben. Deze wezens moeten volledig onafhankelijk zijn van de aarde en haar wetten. Ze moeten besloten hebben tot een werkzaam zijn, dat diepe liefde vereist. Ze moeten tot een voortdurend geven bereid zijn en vanuit een kracht willen geven, die hen eveneens toestroomt.

Deze kracht gaat van God uit, is dientengevolge geestelijke substantie, die op zichzelf stralend is, omdat alles wat van God komt, een onvoorstelbare lichtintensiteit bezit. Want God Zelf is het licht. Zodoende is elke zonnestraal eerst de kracht uit God, die door talloze wezens die weer hun missie vervullen, doordat ze als dragers van goddelijke kracht fungeren, naar de aarde geleid wordt.

Maar ten tweede zijn de zonnestralen het bewijs van een onvermoeibaar actief zijn van deze wezens. Ze zijn in zekere zin een reservoir, waaruit onophoudelijk alles in de schepping gevoed wordt. Hier is een proces gaande, dat pas dan begrijpelijk is, wanneer beseft wordt dat zonder dit doorgeven van de kracht uit God de schepping zou moeten vergaan. Ze is zodoende afhankelijk van de activiteit van deze wezens, die onophoudelijk deze krachtoverdracht, het doorgeven aan alles, wat deze kracht uit God nodig heeft, tot taak hebben. Dat het dus een hoge graad van liefde vereist om voortdurend te geven, wat deze wezens zelf ontvangen.

Deze missie is een werkzaam zijn in liefde van het volmaakte wezen voor het nog onvolmaakt wezenlijke, dat in de schepping gebonden is en de krachttoevoer uit God nodig heeft, die het uit de vorm bevrijde geestelijke in overvloed ontvangt en op grond van zijn liefde voor het niet-verloste voortdurend deze kracht geeft.

Dit is de zuiver geestelijke verklaring van een proces, dat aards nog niet opgehelderd is.

Amen