• Retour

La conséquence de ne pas reconnaître l’existence de Dieu

Plus l'homme reste obstiné dans son opinion que la Création cache certes une force de la nature, mais dont l’Action ne relève pas d'une Entité outre mesure parfaite, plus le spirituel en lui cherche à se détacher de la Puissance qui maintient tout, et la volonté de s'éloigner diminue aussi l'apport de Force de sorte que ce spirituel reste non racheté. Ne pas vouloir reconnaître une Entité essentielle est un refus de la Force que Dieu voudrait transmettre aux hommes. L'homme a perdu tout sentiment d'appartenance à Dieu, malgré le long chemin terrestre qui a précédé il est encore dans la plus grande rébellion contre Lui ; il Le nie, parce que son esprit ne veut pas Le reconnaître, chose qui s'exprime maintenant par une opinion totalement erronée sur l'Œuvre de Création et sur son origine. Celui qui se croit totalement indépendant de la Puissance créatrice, c’est à dire qui ne se sent pas étroitement uni avec cette Puissance, ne l’est effectivement pas puisqu'il lui manque l'apport de Force, ce qui a pour conséquence un manque de connaissance spirituelle. Renier Dieu doit avoir pour conséquence un naufrage spirituel, parce que l'homme se trompe s'il croit pouvoir former sa vie terrestre totalement tout seul. L'adversaire de Dieu soutiendra toujours de tels hommes, et cherchera à renforcer encore cette opinion erronée et il voudrait déterminer l'homme à se rebeller contre l’hypothèse qu’une Divinité essentielle gouverne le Cosmos et détermine le destin de chaque homme. Cet homme perçoit ensuite une telle pensée comme un poids et une oppression, et donc il la repousse et croit pouvoir se libérer de la Divinité, lorsqu’il La refuse. Et ainsi il pèche à nouveau contre Dieu, parce qu'il n'utilise pas la Grâce de l'incarnation en tant qu’homme, donc il pourra difficilement établir la liaison avec Dieu, et ainsi il passe inutilement sa vie terrestre.

Amen

Gevolgen van het niet erkennen van een werkelijke God

Hoe halsstarriger de mens in zijn mening volhardt dat de schepping wel een natuurkracht verraadt, maar niet het werkzaam zijn van een buitengewoon volmaakt wezen, des te harder probeert het geestelijke in hem zich van de alles onderhoudende kracht los te maken en de wil om zich te verwijderen, vermindert ook de krachttoevoer, zodat dit geestelijke zich niet bevrijdt.

Het niet willen erkennen van een werkelijke Godheid is een afwijzen van de kracht, die God de mensen zou willen geven. De mens heeft elk saamhorigheidsgevoel met God verloren. Hij heeft ondanks zijn eerdere lange gang over de aarde nog de sterkste weerstand tegen Hem. Hij ontkent Hem, omdat zijn geest Hem niet wil erkennen, wat nu door een totaal verkeerde mening over het scheppingswerk en diens ontstaan tot uitdrukking komt.

Wie zich totaal onafhankelijk waant van de scheppende macht, dat wil zeggen wie zich niet nauw verbonden voelt met deze macht, die is het ook niet, voor zover hij voor zichzelf deze krachttoevoer, die een geestelijke herkenning tot gevolg heeft, kwijtraakt. God te ontkennen, moet een geestelijke achteruitgang tot gevolg hebben, want de mens is verwaand als hij gelooft volledig onafhankelijk zijn aardse leven vorm te kunnen geven.

De tegenstander van God zal zulke mensen steeds steunen, doordat hij deze verkeerde mening nog probeert te versterken en zodoende de mens ertoe zou willen brengen om zich te verzetten tegen de acceptatie, dat een werkelijke Godheid het heelal bestuurt en het lot van de individuele mens bepaalt. Deze mens ervaart zulke gedachten dan als last en bezwaardheid en daarom wijst hij deze af en gelooft zich van de Godheid vrij te kunnen maken, wanneer hij Haar afwijst. En hij bezondigt zich opnieuw tegen God, omdat hij de genade van de belichaming als mens niet benut, dus ook moeilijk de verbinding met God tot stand kan brengen en hij zo zijn aardse leven vergeefs leeft.

Amen