• Retour

L’origine des pensées - la faculté de recevoir

Dans l’abondance des pensées il monte toujours à la surface une pensée qui coïncide avec la volonté de l'homme, c’est la volonté elle-même qui est la cause de la direction que prennent les pensées de l'homme. Le cerveau humain est plein d'impressions ; toutes cherchent à pénétrer dans la conscience de l'homme, mais la volonté se décide pour une pensée déterminée et maintenant celle-là est cultivée ou bien repoussée, selon comment l'esprit de l'homme entre en contact avec l'Esprit de Dieu pour autant qu’il aspire à des résultats spirituels. Il ne faut pas entendre cela dans le sens où l'homme pourrait avoir seulement des pensées conformes à sa tendance en tant qu’homme, car l'esprit de Dieu peut aussi être actif tout en laissant agir sur l'homme des impressions venant de l'extérieur, de sorte que chaque pensée accueillie puisse être importante, pour autant que l’homme tende au savoir spirituel et donc désire l'éclaircissement. Alors que dans un homme qui a une mentalité terrestre entre en fonction seulement l'appareil à penser comme tel, donc les réponses aux questions soulevées sont sans importance, parce qu'elles ne servent pas à la promotion spirituelle de l'homme. Chaque question peut être posée d’une manière spirituelle et donc la réponse se fera d’une manière spirituelle, mais la même question peut aussi trouver une réponse purement terrestre. Et ainsi la Source d’où la Sagesse peut être transmise à l'homme est inépuisable parce que c’est toujours l'Esprit de Dieu qui la prodigue, parce que la Sagesse divine est infinie. La limite dépend seulement du degré de formation de l'âme humaine à pouvoir accueillir ce que lui a transmis l'Esprit. Elle doit s'être mise dans une condition capable de percevoir les vibrations les plus subtiles de l'Esprit et sentir en elle le moindre tintement de la voix du cœur. L'Esprit de Dieu veut toujours donner et enseigner, mais les appareils de réception ne sont pas toujours précisément disposés à percevoir les vibrations les plus subtiles. L'homme doit fermer volontairement son oreille au monde, il ne doit donner accès à aucune pensée terrestre en lui, il ne doit rien faire d'étranger qui pourrait être une cause de dérangement, mais il doit uniquement s’occuper des mouvements en lui qui sont conditionnés spirituellement, et qui voudraient être transmis par l'esprit à l’âme de l'homme. Au début cette voix dans le cœur de l'homme n'est pas facilement compréhensible et demande la plus grande attention et l'exclusion de toute pensée terrestre. Mais l'homme peut aussi arriver avec une extrême facilité et sans fatigue à la réception de messages spirituels, lorsqu’il tend à exclure toute pensée terrestre et désire être instruit seulement par l'Esprit de Dieu. Le monde, avec tout ce qui lui est attaché, dérange la liaison intérieure avec les donateurs purement spirituels d'une Vérité divine, donc la réception sera toujours difficile ou bien entièrement empêchée tant que des problèmes terrestres touchent encore l'homme et ceux-ci ne peuvent pas être entièrement exclus à l'instant où doit avoir lieu une transmission du patrimoine spirituel. Il est d'une importance très particulière que tous les charmes du monde soient évités si l'âme veut être promue spirituellement et si l'homme veut augmenter son savoir sur les Vérités spirituelles, parce que toute distraction terrestre est une entrave, parce qu'elle rend l'âme de l'homme incapable d’entendre la voix spirituelle, et la Vérité divine ne peut pas être transmise à l'homme d’une autre façon pour qu'elle soit acceptée sans doute. Et donc la séparation définitive du monde doit avoir eu lieu si le fils terrestre veut donner un regard dans les Miracles de la Création divine, qui autrement lui restent cachés selon la sage Ordonnance du Seigneur.

Amen

Opduiken van gedachten – Opnamevermogen

Uit de overvloed aan gedachten stijgt steeds deze gedachte naar de oppervlakte, die zich aan de wil van de mens aanpast. Dat wil zeggen dat de wil er zelf de oorzaak van is in welke baan het denken van de mens zich beweegt. Het menselijke brein zit vol indrukken. Ze proberen allemaal het bewustzijn van de mens binnen te dringen. Maar de wil geeft de voorkeur aan een bepaalde gedachte en op deze gedachte wordt nu voortgeborduurd of het wordt ook afgewezen, al naar gelang de menselijke geest in verbinding treedt met de geest van God, voor zover geestelijke resultaten nagestreefd worden.

Het moet geenszins zo begrepen worden, dat de mens alleen maar zulke gedachten zou kunnen hebben, zoals hij ze louter als mens nastreeft. De geest uit God kan nu ook actief werkzaam zijn, doordat hij ook de uiterlijke indrukken op de mens in laat werken, zodat elk van de opgenomen gedachten van betekenis kan zijn, voor zover de mens geestelijke kennis nastreeft en dus ook opheldering verlangt. Terwijl bij een aardsgezind mens alleen het denkapparaat als zodanig in werking treedt, dus de antwoorden op de gestelde vraag onbelangrijk zijn, omdat ze de geestelijke vooruitgang van de mens niet dienen.

Elke vraag kan geestelijk gesteld en ook geestelijk beantwoord worden, zoals dezelfde vraag ook een puur aards antwoord kan vinden. En zo is de bron, waaruit de mens wijsheid gegeven kan worden, onuitputtelijk, want de geest uit God zal deze wijsheid voortdurend uitdelen, want de goddelijke wijsheid is onbegrensd. Het hangt er slechts van af, in hoeverre de menselijke ziel zich gevormd heeft, om dat, wat de geest haar gaf, op te kunnen nemen. Ze moet zich in een staat gebracht hebben, dat ze de fijnste roerselen van de geest gewaarwordt en het zachtste klinken van de stem van het hart in zich hoort. De geest uit God wil steeds geven en onderwijzen, maar de ontvangers zijn niet altijd zo nauwlettend ingesteld, dat ze de zachtste roerselen horen.

De mens moet zijn oor bereidwillig voor de wereld sluiten. Hij mag in zichzelf geen ruimte aan aardse gedachten geven. Hij mag niets vreemds als verstoring binnenlaten, maar hij moet enkel en alleen acht slaan op zijn innerlijke opwellingen, die geestelijk veroorzaakt zijn, dus door de geest in de mens aan de ziel gegeven kunnen worden.

Aanvankelijk is deze stem in het hart van de mens niet gemakkelijk verstaanbaar en het vereist grote opmerkzaamheid en het uitschakelen van elke aardse gedachte. Maar de mens kan uiterst gemakkelijk tot een moeiteloos in ontvangst nemen van geestelijke boodschappen komen, wanneer hij ernaar streeft om al het aardse denken uit te schakelen en er alleen naar verlangt om door de goddelijke geest onderwezen te worden.

De wereld met alles wat haar aankleeft verstoort de innerlijke verbinding met de zuiver geestelijke gever van de goddelijke waarheid, dus de ontvangst zal moeilijk of ook geheel beëindigd worden, zolang aardse vraagstukken de mensen nog beroeren en deze niet volledig uitgeschakeld kunnen worden op het moment, dat er een overdracht van geestelijke vraagstukken plaats zal vinden.

Het is bijzonder belangrijk, dat alle prikkels van de wereld gemeden worden als de ziel geestelijk gesteund moet worden en de kennis van de mens over geestelijke waarheden toe moet nemen, want elke aardse afleiding is hinderlijk, omdat ze de ziel van de mens onbekwaam maakt om de geestelijke stem te horen en op andere manieren de goddelijke wijsheid niet zo aan de mensen gegeven kan worden, dat ze zonder twijfel opgenomen wordt. En daarom moet de scheiding van de wereld volledig plaatsgevonden hebben, als het mensenkind een blik wil werpen in de wonderen van de goddelijke schepping, die hem anders onthouden blijven volgens het wijze raadsbesluit van de Heer.

Amen