• Retour

La voie étroite et la voie large

Choisissez la voie qui vous mène dans l'éternelle Patrie. Elle est certes étroite et fatigante, et vous devez employer toute votre force pour ne pas glisser sur la large qui offrent certes des joies et des plaisirs, mais vous guide à la rencontre d’un autre but. Et même si la voie est étroite et riche de renoncements, vous avez de toute façon toujours à votre coté un Accompagnateur qui vous donnent la Force, Il vous soutient et Il vous mène au-delà de chaque danger de la vie, si seulement vous L’invoquez et désirez Son Aide. La voie large bien praticable offre continuellement des plaisirs et des facilités de toutes sortes, et donc elle est empruntée par ceux qui veulent éviter les fatigues et les peines et qui veulent se rendre agréable la vie terrestre. Mais cette voie ne mènera jamais en haut. L'homme qui parcourt la voie large sera toujours et constamment attaché à la Terre et sera dans le plus grand danger de finir dans l'abîme. Les joies de la vie occupent toutes ses pensées, sa pensée et son sentiment s’affadissent, et il trouve plaisir dans le plus grand bric-à-brac terrestre sans valeur, il s’abandonne aux plaisirs du corps et s’adonne aux vices avec tous ses sens. Et un tel chemin de vie ne peut jamais mener en haut, mais il doit finir dans la ruine. Toute la force que Dieu donne à l'homme pour la conservation de sa vie est gâchée en initiatives totalement inutiles, l'âme s'enveloppe avec des enveloppes toujours plus épaisses, au lieu de les dissoudre et de se libérer des chaînes qui la lient à la Terre. Et cela peut signifier seulement une rétrogradation pour l'âme humaine, mais ne mène pas au développement vers le Haut, tandis que la voie étroite mène sûrement en haut, même si c’est sur des épines ou des buissons apparemment infranchissables. Parce qu'à la fin l'âme reconnaît Celui qui est son ravissement. Il envoie à sa rencontre Sa Lumière pour qu'elle ne marche pas dans l'obscurité, mais reconnaisse tous les dangers et sache les éviter. Il lui donne la Force et la fortification à travers Sa Figure de Lumière, Il étend Ses Mains à la rencontre de celle qui lutte et Il la soutient si elle menace de tomber. Mais à la fin de la voie un repos bien mérité attend l'âme, et celui-ci est si magnifique qu’elle ne peut pas l’imaginer ; parce qu'aucune fatigue et adversité aussi grande soit-elle ne peut se comparer à cette Magnificence, alors que le pèlerin sur la voie terrestre large a déjà profité de son sort et de ses joies et se trouve avec les mains vides lorsqu’il arrive au but. Parce qu'il aspirait à un autre but, il n'a jamais pensé à la fin de la voie, mais il a exploité tous les plaisirs de la vie terrestre, et maintenant il doit languir dans la misère la plus extrême, parce que les renoncements qui maintenant sont son sort, le touchent d’une manière beaucoup plus douloureuse, vu qu’il pense à sa vie pleine d'avidité et il ne peut plus satisfaire ses vices et ses désirs. Parce qu'il n'a pas employé la vie terrestre pour le bien de son âme, il n'a pas su se vaincre et prendre sur lui de petits sacrifices, mais il a joui pleinement de la vie. Et la satisfaction de la vie terrestre signifie d’atroces renoncements dans l'au-delà, qui ne peuvent pas être terminés arbitrairement.

Amen

De smalle weg en de brede weg

Kies de weg, die u naar het eeuwige vaderland leidt. Het is weliswaar smal en lastig en u moet uw volledige kracht gebruiken om niet af te dwalen naar de brede weg, die wel vreugden en genoegens biedt, maar u naar een ander doel leidt. En hoewel de weg ook smal en vol ontberingen is, u staat toch een Begeleider terzijde, Die u kracht geeft, u ondersteunt en u zeker over alle gevaren van het leven geleidt, als u Hem maar roept en naar Zijn hulp verlangt.

De brede gangbare weg biedt onophoudelijk genoegens en faciliteiten van allerlei aard. En daarom wordt hij betreden door degenen, die moeiten en lasten vermijden en het aardse leven aangenaam willen maken. Maar deze weg zal nooit naar de hoogte leiden. De mens, die over de brede weg gaat, zal voortdurend de aarde aanhangen en in het grootste gevaar verkeren, dat hij in de diepte eindigt. De vreugden van het leven nemen zijn gehele denken in beslag. Zijn denken en voelen worden oppervlakkig en hij heeft plezier in heel aardse, waardeloze rommel. Hij geeft zich over aan de verlangens van het lichaam en is de zonde met alle zinnen toegedaan. En zo’n levenswandel kan nooit naar de hoogte, maar moet tot het verderf leiden.

Alle kracht, die God de mens voor de instandhouding van zijn leven doet toekomen wordt verspild aan nutteloze ondernemingen. De ziel omkleedt zich met een steeds dichter omhulsel, in plaats van deze op te lossen en zich te bevrijden uit de boeien, die het aan de aarde vastketent. En dat kan alleen maar de achteruitgang voor de menselijke ziel betekenen, maar niet tot een opwaartse ontwikkeling leiden, terwijl de smalle weg zeker naar de hoogte leidt, hoewel het ook over doornen of onoverwinnelijk lijkend struikgewas voert.

Want de ziel herkent aan het einde van de weg Degene, Die haar vervulling is. Hij stuurt haar Zijn licht tegemoet, zodat ze niet door de duisternis gaat, maar alle gevaren herkent, die ze weet te omzeilen. Hij geeft haar kracht en versterking door Zijn lichtende gestalte. Hij strekt de handen uit naar degene, die worstelt en steunt hem, als hij dreigt te vallen. Maar aan het einde van de weg wacht de ziel de welverdiende rust en deze rust is onvoorstelbaar kostelijk, zodat geen moeite of tegenspoed te groot was, gemeten aan deze heerlijkheid, terwijl de wandelaar op de brede aardse weg zijn vreugde en ontspanning al genoten heeft en leeg eindigt, als hij bij het doel aanbelandt.

Want hij heeft een ander doel nagestreefd. Hij heeft nooit aan het einde van de weg gedacht, maar hij heeft alle genoegens aan het aardse leven ontlokt en moet nu in de grootste nood gebrek lijden, want de ontzeggingen, die nu zijn lot zijn, raken hem veel pijnlijker, omdat hij vol begerigheid aan zijn aardse leven denkt en hij zijn zonden en verlangens niet meer vervullen kan. Want hij heeft het aardse leven niet benut voor het welzijn van zijn ziel. Hij heeft zichzelf niet kunnen overwinnen om een klein offer te brengen, maar met volle teugen genoten. En de vervulling van het aardse leven betekent kwellende ontzeggingen in het hiernamaals, die niet eigenmachtig beëindigd kunnen worden.

Amen