• Retour

Une vie terrestre rendue inutile – le travail conscient - l'état dans l'au-delà

C’est un incomparable avantage pour l'âme lorsqu’elle s rend compte de sa tâche terrestre et qu’elle aspire à exécuter cette tâche avec toutes ses forces. Si l'homme comprenait que le temps terrestre rendu inutile fait jaillir les plus amères auto-accusations à la fin de la vie terrestre, alors il devrait être stimulé à un fervent travail sur lui-même, parce que l'homme se crée justement lui-même son état dans l'au-delà. Il devra toujours porter les conséquences de son chemin de vie, et dans la même mesure où il peut se créer une vie outre mesure belle dans l'au-delà, il peut se créer un état atroce, immensément désespéré, et cela purement par sa faute. Le Père dans le Ciel exige seulement de Ses fils terrestres qu'ils s'exercent dans l'amour. Tous les hommes devraient se retrouver réciproquement dans l'amour et vivre seulement l'un pour l'autre, pour que dans cet amour ils aiment aussi Dieu sur tout et lui chantent honneur et louanges dans toute l'Éternité. Parce que la où réside l'amour, là l'homme s'unira aussi intimement avec Dieu, et au travers de l'amour le chemin terrestre sera aussi bénit, parce que ces fils sont proches du Père dans le Ciel, l'état de leur âme est lumineuse et limpide. Et si maintenant il aspire consciemment à l'ennoblissement de son âme, que la Grâce de Dieu est consciemment implorée, et que la Volonté de Dieu est toujours et continuellement exécutée consciemment, il est très facile porter à la maturité l'état de l'âme. Parce que l'homme a reconnu son but sur la Terre et il ne passera maintenant plus au travers de cette existence terrestre inutilement et comme un irresponsable. Il a trouvé la voie qui mène en haut, dans l'éternelle Patrie.

Amen

Onbenut aards leven – Bewuste arbeid - Toestand in het hiernamaals

Het is van een onvergelijkelijk voordeel voor de ziel, wanneer ze zich bewust is van haar opdracht op aarde en ze er nu, al naar vermogen, naar streeft om deze opdracht te vervullen.

Wanneer de mens zich voorstelt, dat de onbenutte tijd op aarde het bitterste zelfverwijt veroorzaakt bij de beëindiging van het leven op aarde, dan zal dit een aansporing voor hem moeten zijn om ijverig aan zichzelf te werken, want de mens schept toch voor zichzelf zijn toestand in het hiernamaals. Hij zal altijd de consequenties van zijn levenswandel moeten dragen. En hij kan in dezelfde mate een buitengewoon mooi leven in het hiernamaals voor zichzelf scheppen, zoals anderzijds een kommervol, onnoemelijk troosteloze toestand zijn lot kan zijn. En dit eveneens door eigen schuld.

En de Vader in de hemel verlangt van Zijn mensenkinderen alleen maar, dat ze zich in de liefde oefenen. Alle mensen moeten zich in de liefde voor elkaar vinden en alleen voor elkaar leven, opdat ze in deze liefde ook God boven alles liefhebben en Hem eer en lof zingen tot in alle eeuwigheid. Want waar de liefde aanwezig is, daar zal de mens zich ook innig met God verbinden. En door die liefde zal ook de gang over de aarde gezegend zijn, want deze kinderen zijn de Vader in de hemel nabij, en de toestand van hun zielen is licht en helder.

En als nu bewust een veredeling van zichzelf nagestreefd wordt, als bewust de genade van God afgesmeekt wordt en ook bewust voortdurend de wil van God vervuld wordt, is de toestand van de ziel heel gemakkelijk tot rijpheid te brengen. Want de mens heeft zijn doel op aarde herkend en zal nu nooit nutteloos en onverantwoordelijk door dit bestaan op aarde gaan. Hij heeft de juiste weg, die naar de hoogte, naar het eeuwige vaderland leidt, gevonden.

Amen