• Retour

La préoccupation pour le bien-être corporel

Le monde avec ses exigences est presque toujours écouté, et il en résulte beaucoup d'occasions où l'homme est bien plus préoccupé par ce qui est temporaire et totalement inutile que pour la fin de ses jours. Mais si l'activité des hommes était tournée seulement vers le salut de l'âme la lutte pour les besoins journaliers devrait l'opprimer beaucoup moins, et elle ne devrait pas être considérée comme la chose la plus importante dans la vie terrestre, parce qu'il est beaucoup plus simple de satisfaire les exigences du corps sur la Terre que celles de l'âme pour l'Éternité. Dans la vie terrestre on doit chercher à résoudre le problème le plus grand, c’est à dire la libération de l'âme de la matière qui l'a tenue captive pendant des millénaires, il s'agit du retour définitif vers Dieu, vers le porteur de toute Lumière, alors que le corps exige seulement pour un peu de temps son maintien extérieur et ce désir est facile à satisfaire par la juste connaissance et la vraie prédisposition d'esprit vers Dieu. Si l'homme achève l'École de l'esprit d’une manière juste, alors il lui est donné la garantie de pouvoir attendre la séparation de l'âme du corps en étant bien préparé pour l'Éternité, parce qu'alors il a utilisé le temps terrestre comme il le devait, et a travaillé avec sa poussée au perfectionnement de son âme. Et le corps que lui a donné Dieu pour sa tâche terrestre, reçoit aussi la Bonté et l'Amour du Père céleste et Il le pourvoit avec tout le nécessaire pour la vie. Et ainsi la préoccupation pour elle est totalement infondée, la vie sur la Terre sera même beaucoup plus supportable dans le constant respect de la condition de l'âme. Celle-ci peut être rappelée n’importe quand lorsqu’il est donné peu d'attention à tous les intérêts mondains. On ne peut pas résoudre deux problèmes qui sont aussi opposés en même temps. On ne peut pas en même temps soutenir le monde avec toutes ses exigences, et procéder à un travail sur l'âme pour la réalisation de sa condition de perfection. Une seule chose est assurément possible, et donc l'homme doit se décider et il peut toujours seulement être actif pleinement d'un coté. Les hommes ne pensent pas assez qu'ils doivent justement renoncer à tout ce qui est terrestre lorsque s’approche d’eux l'heure de la mort, alors qu’ils peuvent ramasser un autre trésor durant le temps terrestre, trésor qui est impérissable et qui, à la mort de leur corps, ne peut pas leur être enlevé, et leur mort, leur décès du monde, peut être une entrée indolore et libre dans l'Éternité. Déjà seulement cela devrait les stimuler à se donner avec une grande ferveur à la vraie activité pendant la vie de leur corps et d'étouffer tout désir terrestre, la pensée à leurs besoins terrestres devrait être très loin d’eux comparativement à l’importance de chaque heure pour la libération de l'âme de son enveloppe. Qui s'occupe trop de son bien-être corporel doit s'attendre à ce que celui-ci soit diminué par une Puissance invisible car, que ce soit sa condition corporelle comme aussi la possession de biens terrestres ils sont exposés à de considérables ébranlements, et l’homme doit s'attendre à ce que lui soit enlevé soit l'une ou l'autre chose pour lui faire prendre conscience de la vraie tâche de la vie terrestre et de lui mettre devant les yeux le caractère éphémère de tout ce qui est terrestre. Pendant que vice versa, à un fils terrestre préoccupé pour le salut de l'âme, il arrivera toujours le nécessaire pour sa vie quotidienne, comme offerts par le Père Lui-même à Ses fils, pour qu’ils soient libérés de cette préoccupation et qu'ils puissent dérouler tranquillement leur travail spirituel. Ce à quoi l'homme renonce volontairement, lui arrivera dans une riche mesure, parce que le Seigneur sait tout. Il connaît même les besoins de Ses fils terrestres et Il veut leur rendre supportable la vie s'ils aspirent seulement à ce qui est uniquement important. Mais tous les efforts tournés vers l'amélioration de la vie terrestre sont inutiles et donc ils ne peuvent pas trouver l'Approbation du Père céleste, au contraire, ils entravent l'homme dans l'accomplissement de sa tâche qui est le vrai but de son incarnation sur Terre.

Amen

De zorg voor het lichamelijke welzijn

Aan de wereld met haar eisen wordt meestal tegemoet gekomen en er doen zich zo veel gelegenheden voor waarin de mens verreweg meer bezorgd is om dat wat vergankelijk en volledig waardeloos is aan het einde van de dag. En toch zou de werkzaamheid van de mensen voortdurend alleen maar het zielenheil moeten gelden en zou de strijd om de dagelijkse behoeften hem alleen maar in de kleinste mate moeten bedrukken, maar niet als het belangrijkste van het leven op aarde worden beschouwd. Want het is veel gemakkelijker om op aarde te voldoen aan de eisen van het lichaam dan aan die van de ziel voor de eeuwigheid. Het gaat er in het leven op aarde toch om het grootste probleem op te lossen, het gaat om de bevrijding van de ziel uit haar duizenden jaren lange gevangenhouding in de materie, het gaat om de definitieve terugkeer naar God, de dragende Kracht van al het licht, terwijl het lichaam slechts voor een korte tijd zijn uiterlijke instandhouding vergt en aan dit verlangen met gemak kan worden voldaan met het juiste besef en de juiste instelling tegenover God.

Als de mens de school van de geest op de juiste manier voltooit, dan is hem de garantie gegeven goed voorbereid op de eeuwigheid de scheiding van de ziel van het lichaam te kunnen verwachten, want hij heeft dan de tijd op aarde benut zoals het zijn opdracht was en uit eigen beweging heeft hij aan de vervolmaking van zijn ziel gewerkt. Het lichaam echter, dat God hem voor zijn aardse opdracht gegeven heeft, ontvangt eveneens de goedheid en liefde van de hemelse Vader en verzorgt hem met alles wat voor het leven noodzakelijk is. En zo is de zorg hierom volledig ongegrond. Het leven op aarde zal ook veel gemakkelijker te verdragen zijn als men voortdurend de toestand van de ziel in aanmerking neemt. Deze kan echter alleen maar dan overvloedig bedacht worden als aan alle wereldse interesses weinig aandacht besteed wordt. Beide zo tegenover elkaar staande problemen laten zich niet tegelijkertijd oplossen. Aan de wereld met al haar eisen kan niet gelijktijdig genoegdoening worden gegeven, als de arbeid aan de ziel om de toestand van volkomenheid te verkrijgen, voort moet gaan. Slechts één is volkomen mogelijk en daarom moet de mens een beslissing nemen en kan hij steeds alleen maar naar één zijde volledig werkzaam zijn.

De mensen denken er zo weinig aan dat ze toch al het aardse op moeten geven als het uur van de dood nadert. Dat ze zich toch in de tijd op aarde een andere schat, die onvergankelijk is, kunnen verzamelen. Die hen, bij de aanblik van de dood, niet afgenomen worden kan en die de dood, het scheiden van de wereld, tot een pijnloos, bevrijdend binnengaan in de eeuwigheid kan vormen. Dit alleen al zou hen moeten aansporen zich gedurende het leven van hun lichaam onvermoeibaar over te geven aan de eigenlijke werkzaamheid en alle aardse verlangens te verstikken. Zij zouden gedachten aan aardse verzorging ver van zich moeten houden, maar ieder uur voor de verlossing van de ziel uit haar omhulling zou hun als belangrijk voor moeten komen. Wie al te zeer bezig is met de zorg voor zijn lichamelijke welzijn heeft alleen maar te verwachten dat dit door een onzichtbare macht verslechterd wordt. Dat zowel de lichamelijke toestand als ook het bezit van aardse goederen blootgesteld wordt aan bedenkelijke schokken. Hij heeft te verwachten dat hem zowel het ene als ook het andere afgenomen wordt om ook hem op de eigenlijke opdracht van het leven op aarde te wijzen en hem de vergankelijkheid van al het aardse voor ogen te houden.

Terwijl aan de andere kant een om het heil van de ziel bezorgd, bedrijvig mensenkind in de behoeften van het dagelijkse leven altijd wordt voorzien, als door de Vader Zelf aan de kinderen aangeboden, opdat zij van de zorg hiervoor bevrijd zijn en zich ongestoord aan hun geestelijke arbeid kunnen wijden. Wat de mens bereidwillig opgeeft, dat zal hem in ruime mate toegestuurd worden, want de Heer weet alles. Hij kent ook de behoeften van het mensenkind en wil hem het leven draaglijk maken als het alleen maar streeft naar het enige wat belangrijk is. Maar alle inspanningen die de verbetering van het aardse leven gelden, zijn nutteloos en kunnen daarom ook niet de goedkeuring van de hemelse Vader wegdragen. Integendeel, ze hinderen de mens bij de vervulling van de opdracht die het eigenlijke doel van zijn belichaming op aarde is.

Amen