• Retour

Se séparer de la matière – l'arrogance - Se rendre compte de sa faiblesse

C’est un avantage considérable lorsqu’est étouffé chaque attachement à la matière dans l'homme, lorsque l'esprit peut s’en libérer et prendre ainsi sans empêchement son envol vers l'Infini. Le monde retient l'âme sur la Terre avec des chaînes de fer, et seulement une forte volonté peut réussir à dissoudre de telles chaînes, et si maintenant pour le temps de l'existence terrestre il manque la Force alors l'homme se laisse pousser sans volonté dans la tempête de la passion où se déchaîne le remue-ménage du monde. Alors l'esprit ne pourra jamais s’élancer librement et s'élever au-dessus de la sphère terrestre qui le retient, seul le corps obtient son droit dans son désir pour les plaisirs mondains, mais l'âme est grossièrement pourvue, elle languit et souffre indiciblement parce qu'elle ne peut pas se développer pour pouvoir exécuter sa libération de la matière. Au seuil de la mort, des yeux de l'homme tombent souvent comme des écailles, et il reconnaît la grandeur de sa faute, ce qui lui provoque par conséquent d’indicibles tourments dans l'au-delà. L'âme qui procède de Dieu reste toujours la même dans son essence, elle a seulement perdue la connaissance, elle est pour ainsi dire tombée victime de son arrogance et seulement en inversant l’ordre des choses elle peut de nouveau arriver en haut à travers la reconnaissance de sa faiblesse et un fort désir d'être de nouveau accueilli dans l'Amour de Dieu. En tant que faible être terrestre sur la Terre qui a pris conscience de sa faiblesse et de son insuffisance il lui est seulement possible de s'approcher du Créateur humblement et en priant. Mais lorsque l'existence terrestre a produit au lieu de cela un être arrogant qui ne veut pas se soumettre humblement à son Créateur, alors dans l'au-delà doit être accomplie une transformation de l'âme outre mesure difficile et là les souffrances ayant pour but la purification seront beaucoup plus douloureuses que sur la Terre, et avant qu'une telle âme soit libérée des scories de toutes ses impuretés, il se passe souvent à un temps très long et donc il sera épargné une grande souffrance aux âmes qui, sur la Terre, ont pris à cœur d’atteindre la condition de maturité.

Amen

Loskomen van de materie – Verwaandheid – Besef van zwakheid

Het is van een onuitsprekelijk voordeel, wanneer alle hang naar de materie in de mens onderdrukt wordt, wanneer de geest zich hiervan vrij kan maken en ze ongehinderd de vlucht in het oneindige kan nemen.

De wereld houdt de ziel met ijzeren boeien op de aarde en het lukt alleen een sterke wil om zulke boeien los te maken. En wanneer nu tijdens het aardse bestaan elke kracht ontbreekt en de mens zich willoos laat voortstuwen door de storm van hartstocht, ontketent zich het gewoel van de wereld. Dan zal de geest nooit vrij opwaarts kunnen zweven en zich boven de aardse sfeer verheffen. Hij wordt veeleer gevangen gehouden.

Alleen het lichaam met zijn verlangen naar wereldse vervulling komt tot zijn recht, maar de ziel wordt slecht bedeeld. Ze ervaart gebrek en lijdt onuitsprekelijk omdat ze zich niet kan ontplooien en ze zich niet aan haar bevrijding uit de materie kan wijden. Op de drempel van de dood vallen de mens vaak de schellen van de ogen en hij beseft de grootte van zijn schuld, die onuitsprekelijke kwellingen in het hiernamaals tot gevolg heeft.

De ziel uit God blijft in haar wezen steeds dezelfde. Ze is enkel van de weg van het inzicht afgeweken. Ze is als het ware ten prooi gevallen aan verwaandheid en kan alleen maar op de tegenovergestelde manier weer opwaarts gaan. Door het besef van haar zwakheid en het sterke verlangen weer door God in liefde opgenomen te worden. Dit is op aarde als zwak aards schepsel het snelst te bereiken, want het besef van haar zwakheid en onvolmaaktheid laat haar deemoedig en smekend dichter bij de Schepper komen.

Maar wanneer het aardse bestaan in plaats hiervan weer een verwaand wezen oplevert, dat zich niet deemoedig aan zijn Schepper wil onderwerpen, dan moet nu in het hiernamaals de buitengewoon moeilijke verandering van deze ziel tot stand gebracht worden en daarom zal daar het lijden, met loutering als doel, verreweg smartelijker zijn dan op aarde en er gaat vaak een zeer lange tijd voorbij, voordat zo'n ziel van al het onreine ontdaan is en zo menige ziel blijft zo groot leed bespaard, wanneer ze zich er op aarde aan gelegen laat liggen om de staat van rijpheid te bereiken.

Amen