• Volver

¿De dónde viene el mal?....

No podéis entender la profunda distancia, a la cual se ha metido el espíritu inicialmente caído por su oposición contra Mí, Su Dios y creador eterno. Me había reconocido, había estado en la plenitud de la luz y que excluía cualquier imperfección del conocimiento.... a través de eternidades había recibido la prueba de Mi amor y fuerza; sabía que había salido de Mí, que Yo le había creado; estaba eternamente feliz recibiendo a Mi fuerza del amor, y utilizaba esta fuerza según Mi voluntad, lo que aumentaba aún más a su felicidad.... Y a pesar de esto se alejaba de Mí.... Se oponía a Mí, rechazaba a Mi amor y cayó a la profundidad sin fondo.... Se convirtió en Mi polo opuesto, el cual había creado en antaño como Mi viva imagen.... Y ahora los hombres preguntan cómo fue posible, que el primer ser, el portador de la luz fue creado como un ser perfecto, salido de Mí, no podía ser imperfecto.... Solo se puede contestar a esta pregunta que lo perfecto tampoco tiene límites, ninguna limitación, que se puede expandir a todas las direcciónes sin que se pueda frenarlo. Y para la perfección se necesita la voluntad libre absoluta.... para tener la perfección se necesita la medida correcta de todo, pero esto significa también que la voluntad libre puede sobrepasarse de la medida justa y que se derrumbe por esto la orden legal.... La orden legal es la medida justa de todas las cosas. Si entonces la voluntad libre se aleja de la medida justa, se causa un caos, un estado que no corresponde ya con Mi voluntad, con Mi orden eterno. Algo originalmente divino y bueno, cambia en algo impuro y contrario a Dios.... Y esto entonces es el término “pecado”.... Sobrepasar la “justa medida” tiene que ser posible, sino la voluntad libre no se podría realizar en acciones, igual que se puede quedarse en las márgenes del orden eterno. Es posible que un ser creado por Mi se mueve en pensamientos y deseos equivocados, porque se mueve con su voluntad libre.... pero no fue empujado a estos pensamientos erróneos nunca por Mi Mismo, porque sería imposible que Yo como el ser más perfecto tendría en cualquier momento un pensamiento mal dirigido, entonces la afirmación está equivocada que Yo también llevo el mal dentro de Mi.... Tampoco el ser salido de Mi tiene el mal manifestado dentro de sí mismo cuando Yo le creo.... Todo estaba bien equilibrado en la medida justa, de modo que no tenía que caer.... Pero como la mente y la voluntad del ser perfecto estaba ilimitada, podían sobrepasarse también de la medida justa.... podía perderse y salirse del orden eterno....

(10 de junio 1969) La perdición espiritual del ser podía tener lugar a partir del alejamiento de Mi, cuando impedía que resonara la palabra Mía en él, porque Mi palabra no podía hacer otra cosa que dar y pedir algo perfecto.... Mi palabra nunca hubiera empujado al ser de salir de Mi orden eterno, pero cuando la unión Conmigo fue soltada y el ser ya no escuchaba a Mi voz, podría pensar y dirigirse a la dirección equivocada, porque esta posibilidad le fue posible por culpa de la decisión de su libre voluntad. Pero el “pecado”.... al anhelo erróneo.... siempre estaba fuera de Mí, Yo que solo puede pensar en el orden justo. Yo Mismo soy perfecto, creaba seres perfectos, y se quedaron perfectos mientras mantenían la unión Conmigo, pero podía soltarla como señal que poseían una voluntad libre. La conexión Conmigo fue garantía de una voluntad y mente correcta.... pero el desapego de Mí se efectuaba en una voluntad y mente mal dirigida. Porque el ser buscaba a lo que estaba fuera de Mi.... Lucifer, el portador de la luz, se puso en Mí lugar, aunque Me reconocía como fuente del origen.... Lucifer puso a los seres que habían salido de nosotros en Mí lugar, aunque llevaban la luz de la comprensión.... Entonces efectuaban el desapego voluntariamente y ahora ya no se encontraban en el orden auténtico, la medida justa les faltaba ahora y sobresalía lo negativo.... mientras en el orden justo sobresale lo positivo, o también: La perfección se perdió y del cambio de la voluntad salió algo imperfecto que se expresaba de manera negativa y se alejaba cada vez más de Mí. Algo fuera de Mí se ha movido fuera del orden justo, porque solo en Mí, como el ser más perfecto, puede estar el orden justo y porque todo lo que no es conforme con este orden, es malo.... o pecado. Entonces la pregunta se contesta por sí mismo si Yo llevo el mal dentro de Mí. En Mí no puede existir el mal, sino Yo no sería perfecto. Y malo solo es lo que salga de este orden y lo que malusa la medida justa, entonces se derriba el orden eterno, que es el principio básico de Mi ser. Pero tengo que dejar a cada ser, como prueba de su deidad, la voluntad libre, y tiene que tener la oportunidad de desarrollarse a cada dirección.... Y entonces el ser ha creado el mal por sí mismo, cuando se volvía apóstata, cuando salió del orden eterno cuando quería usar a su fuerza de manera negativa con acciones contra Mí.... cuando se alejaba de Mí. Y por el bien de Mi última meta.... que Mis criaturas se conviertan en “hijos”.... no frenó a los seres, pero igualmente hubiera podido quedarse Conmigo, no hacía falta pecar y caer, podría haberse quedado perfecto por voluntad libre y con la felicidad exorbitante, pero lo abandonó voluntariamente....

amén

ODAKLE JE DOŠLO ZLO?....

Vi ne možete odmjeriti do koje je nedokucive razdaljine jednom pali duh potonuo kao rezultat njegova protivljenja Meni, njegovu Bogu i Stvoritelju od vjecnosti. On Me poznavao, on je posjedovao jedno obilje svjetla koje je iskljucivalo svo pomanjkanje shvacanja.... kroz vjecnosti je on primio dokaz Moje Ljubavi i snage; on je znao da je bio proizašao od Mene, da Sam ga Ja bio stvorio; on je bio nezamislivo sretan primiti Moju snagu Ljubavi i on je iskoristio ovu snagu sukladno njegovoj volji, što je neprestano umnažalo njegovo blaženstvo.... A ipak, on Me napustio.... On se pobunio protiv Mene, odbacio Moju Ljubav i uronio u dubine bez dna.... On, kojeg Sam Ja jednom stvorio na Moju sliku, je postao Meni potpuno protivan.... I sada vi ljudi postavljate pitanje kako je to moglo biti moguce; naposlijetku, prvo bice, nositelj svjetla, je bio stvoren u svem savršenstvu, kako ništa nesavršeno ne može proizaci iz Mene.... Ovo pitanje može biti tako odgovoreno da savršenstvo ne poznaje nikakvog ogranicenja, nikakvog sputavanja; ono se bilo sposobno kretati u bilo kojem pravcu bez da je bilo sprijeceno to napraviti. Slobodna volja je jedan nužan dio savršenstva.... savršenstvo ukljucuje cinjenicu da sve ima ispravnu mjeru ali ovo takoder znaci da slobodna volja može prevazici zakonitu mjeru i da ce ispravna mjera na taj nacin biti opozvana.... Zakonski red je zakonska mjera u svim stvarima. Posljedicno tome, ako se slobodna volja odvrati od zakonske dimenzije, nastat ce nesklad, stanje, koje više nije podudarno Mojoj volji, Mojem vjecnom redu. Otud se nešto u pocetku Božansko, nešto, dobro, mijenja u nešto ne-Božansko.... u nešto Bogu protivno.... I ovo je prema tome pojam (shvacanje) ‘grijeha’.... U drugu ruku, mora biti moguce prekoraciti ‘zakonitu mjeru’, inace slobodna volja ne bi mogla postati aktivna, ali ona isto tako može itekako ostati unutar vjecnog reda. Prema tome je doista moguce da bice stvoreno od strane Mene može gajiti pogrešne misli i namjere buduci ono ima slobodnu volju.... ali nikada nije bilo pogurnut od strane Mene Osobno u pogrešno razmišljanje i htijenje, buduci bi to bilo nemoguce za Mene, najsavršenije Bice, ikada imati pogrešne misli, otud je tvrdnja pogrešna da je zlo takoder sastavni dio Mene (odnosi se na pogrešku u otkrovenju J.Lorbera).... Niti je bice koje Sam Ja postavio u vanjskom obliku imalo išta zlo u sebi kada Sam ga stvorio.... sve što je posjedovalo je bila ispravna (zakonska) mjera tako da ono nije moralo pasti....

Medutim, buduci su misli i namjere savršenog bica bile neogranicene, ono je takoder bilo sposobno prekoraciti ispravnu mjeru.... ono je bilo sposobno sebe pogubiti i iskoraciti iz vjecnog reda. Ali ova duhovna pomutnja bica se jedino mogla pojaviti kad se ono okrenulo od Mene, kada je sprijecilo Moju Rijec da odzvanja u njemu, jer Moja Rijec je bla nesposobna dati ili zahtjevati išta drugo osim savršenstva.... Moja Rijec ne bi nikada bila navela bice da napusti Moj vjecni red, ali jednom kada je veza sa Mnom postala oslabljena i bice više nije slušalo Moj glas, ono je bilo takoder sposobno razmišljati i željeti u pogrešnom pravcu, buduci je ova opcija bila otvorena za njega naracun njegove odluke volje. Ipak ‘grijeh’.... pogrešna volja.... je bila u svako vrijeme izvanjska od Mene, Ja Sam jedino uvijek mogao razmišljati i željeti u zakonskom redu. Ja Osobno Sam bio savršen, Ja Sam stvorio savršena bica i ova su ostala savršena onoliko dugo koliko su održala njihovu vezu sa Mnom, ali koju su oni takoder mogli prekinuti kao znak da su posjedovali slobodnu volju. Ali ova veza sa Mnom je jamcila ispravne namjere i misli.... razdvajanje od Mene je rezultiralo u pogrešnim sklonostima i mislima. Jer bice je ceznulo spram necega Meni izvanjskog.... Lucifer, nositelj svjetla, je sebe postavio na Moje mjesto, premda Me on prepoznao kao prvobitni izvor.... Bica koja su proizašla iz nas oboje su postavila Lucifera na Moje mjesto, premda su oni, takoder, posjedovali svjetlo shvacanja.... Otud su oni promišljeno izvršili razdvajanje i više se nisu kretali unutar ispravnog reda, oni više nisu posjedovali ispravnu mjeru, namjesto toga, sada je negativno prevladavalo.... dok je u zakonskom redu pozitivno prevladavalo. Drugim rijecima: savršenstvo je bilo izgubljeno i nešto nesavršeno je izronilo iz ove promjene volje, koja je sebe izrazila na negativan nacin i time udaljila sebe rastuce dalje. Nešto izvan Mene je takoder iskoracilo van zakonskog reda, buduci zakonski red može jedino biti u Meni, najsavršenijem Bicu, i buduci sve što se ne podudara sa ovim redom jeste zlo.... prema tome grijeh. I tako je odgovor na pitanje da li Ja nosim zlo u Meni sasvim jasan. Ništa zlo ne može postojati u Meni ili Ja ne bi bio savršen. I zlo je uvijek ono što istupi izvan ovog savršenstva i izokrece ispravnu mjeru, što time opoziva vjecni red, koji je temeljni princip Moje prirode. Medutim, kao dokaz njegove božanstvenosti Ja sam morao dati slobodnu volju svakom bicu, i ovo je trebalo imati opciju promijeniti sebe u bilo kojem pravcu.... I time je sâmo bice stvorilo zlo kada se ono pobunilo protiv Mene, kada je napustilo vjecni red, kada je ono željelo iskoristiti njegovu snagu negativno i raditi protiv Mene.... kada je sebe udaljilo od Mene. I poradi Mojeg konacnog cilja.... za Moje žive tvorevine da postanu ‘djeca’.... Ja nisam sprijecio bice, unatoc tome, ono je isto tako moglo ostati sa Mnom, ono nije trebalo postati grešno i pasti, ono je moglo dobrovoljno ostati savršeno i uživati najviše blaženstvo, unatoc tome, ono ga je dobrovoljno proigralo.

AMEN