• Volver

Responsabilidades de los padres y los hijos

Vuestra existencia como hombre en la Tierra comienza en pleno desconocimiento. El alma se encuentra todavía en tinieblas espirituales, por lo que antes de ponerse tan sólo a disolver su densa envoltura tiene que haber llegado a una consciencia de sí misma. Ya puede empezar a disolver esa envoltura sin haber recibido un saber particular, porque en su juventud más tierna, íntimamente, ya puede poner los buenos sentimientos en relieve - a pesar de no actuar conforme a cierta comprensión.

Pero el hombre siempre debe ser consciente de sí mismo, porque de lo contrario su pensar y actuar no puede ser considerado... Tal niño, a buena hora ya, hace que se desarrolle en él la Chispa de amor, lo que es muy bien porque el impulso para esto viene de su propio interior... Mientras que otro niño –que se encuentra en el mismo estado de consciencia de sí mismo– cede a los malos impulsos en su interior, a pesar de notar el ligero sentimiento que lo que está haciendo no es correcto.

En ambos casos aún no se puede hablar de comprensión, pero la Chispa de amor está depositada en cada ser humano. Por eso la manera inicial de obrar de los niños es tan diferente... sólo porque sus almas reaccionan de diferente manera a los impulsos íntimos... pero aun así cada niño está consciente de si actúa bien o mal - eso tan sólo habiendo llegado al estado de consciencia de sí mismo.

Ahora, poco a poco, al niño también está impartido un saber, pues llega a saber del orden y sus leyes. Cada vez más le queda claro qué tiene consecuencias buenas o malas - ya por propia experiencia. Se le hace comprender los conceptos del bien y del mal. Y otra vez los seres humanos que se desarrollan reaccionarán de diferente manera, conforme ellos mismos aviven en su interior la llama del amor y también se dejen influir desde su interior.

Conforme a esto también aumenta la comprensión, o se mantiene la ceguera inicial del alma, porque el saber suministrado al hombre desde el exterior no tiene que ser ni mucho menos una comprensión... pues sólo llega a serlo si el amor en el hombre vivifica el saber... Aunque el saber pueda llenar la mente, seguirá siendo solamente un reflejo deslumbrante que no tiene la fuerza para encender Luz en el alma del hombre; por lo que el alma sigue siendo rodeada de envolturas.

Pero desde el momento en que el hombre haya llegado a ser consciente de sí mismo y percibe en sí la voz de la conciencia –de modo que se ha despertado en él la noción del bien y del mal, lo que en un niño puede suceder más pronto que en otro– le serán pedido cuentas por su conducta...

Siempre será tenida en cuenta la debilidad de un alma que prematuramente tenía que dejar su cuerpo atrás... siempre será tenido en cuenta el grado de madurez y también el saber que, hasta entonces, había sido impartido al ser humano. Ahí no puede servir como medida una comprensión cabal porque esta sólo se adquiere mediante el amor. Pues cada hombre es valorado según el amor que puede ser encendido en él.

Pero también puede ser extinguida la Chispa de amor, lo que siempre tiene como consecuencia un pensar y actuar con maldad. Esto se manifiesta nada más que el hombre –como ser humano que puede servirse de su voluntad y, conforme a su mala alma no dispuesta a actuar en el amor, también se aprovechará de esta voluntad que también se cerrará a un saber que le está impartido– llegue a ser consciente de que cierta “comprensión” no extingue este instinto malvado. Sólo si hay manera de influir en un niño para que haga el bien, entonces puede ser que esta tendencia malvada se pierda, con lo que también la voz de la conciencia volverá a hacerse notar más claramente.

Por eso sobre los padres grava una enorme responsabilidad, porque deberían hacer todo lo posible para despertar en los niños el amor, y los deberían estimular a que ya presten pequeños servicios... y así formar en los niños el sentimiento de disponibilidad y extinguir en ellos tendencias demasiado egoístas. Pues una vez que la Chispa de amor esté encendida, también se propagará; de modo que el alma ya no estará envuelta por tinieblas...

De por sí, en el corazón se hará Luz... El pensar y actuar del niño ya serán conscientes y, cuando ahora le estará impartido el saber correspondiente, pronto le aportarán la Luz de la comprensión. Porque el amor es todo... y cada ser humano es apto para el amor, porque Dios mismo ha depositado una Chispa en cada hombre –parte de Él mismo–, para recuperarle del estado de la muerte y volver a llevarle al estado de la Vida...

Amén.

ODGOVORNOST RODITELJA I DJECE....

Vi započinjete vaše zemaljsko postojanje kao ljudsko biće u kompletnom neznanju. Duša je i dalje obavijena duhovnom tamom budući ona najprije mora doseći stanje samo-svjesnosti prije nego može započeti sa razlaganjem njezina gustog obavijajućeg pokrova. Ona to već može napraviti bez da je primila izvjesno znanje, jer može izraziti svoje dobre osjećaje u vrlo ranoj dobi premda ne djeluje kao rezultat izvjesne količine shvaćanja. Ali ljudsko biće uvijek treba biti svjesno sebe samoga inače njegove misli i akcije ne bi mogle biti procijenjene. Takvo dijete razvija njegovu iskru ljubavi rano; ono je dobro, budući je motivirano učiniti to izunutra.... dok drugo dijete u istom stanju samo-svjesnosti popušta lošim impulsima unutar sebe samoga, premda ono osjeća slabašan osjećaj pogrešnog činjenja unutar sebe samoga. U obadva slučaja čovjek još ne može govoriti o shvaćanju, ali iskra Ljubavi je položena u svako ljudsko biće, i početno ponašanje djece je prema tome jedino različito budući njihove duše reagiraju drugačije na unutarnje porive, ali svako je dijete unatoč tome svjesno s obzirom na to da li je njegovo ponašanje dobro ili loše.... jednom kada je doseglo stadij samo-svjesnosti.

I sada dijete također polako prima znanje.... ono se upoznaje sa zakonima reda, to jest, ono počinje razumjeti rastuće više, i ono će također doživjeti učinke dobrog i lošeg na sebi samome.... ono je podučavano pojmovima dobra i zla, i opet će ljudi reagirati drugačije kako izrastaju u odrasle osobe, zavisno o tome da li zapale plamen Ljubavi unutar njih samih i dozvole sebi biti pod utjecajem iznutra. I sukladno tome njihovo shvaćanje će ili rasti ili će dušino početno sljepilo ostati, jer znanje dano osobi izvani u nikojem slučaju ne treba postati shvaćanje, radije, ono to jedino postaje kada Ljubav ljudskog bića znanje sprovede u život [[(ili ‘znanju dâ život’)]].... Znanje može zasigurno zadovoljiti razum, ipak ono će jedino uvijek biti obmanjujuće svjetlo bez snage da osvijetli dušu ljudskog bića, i prema tome duša nastavlja ostajati prekrivena naslagama. Ljudsko će biće, međutim, biti smatrano odgovornim od trenutka kada je svjesno sebe samoga, od trenutka kada je svjestan čuti glas savjesti.... time, kada se njegova percepcija dobra ili zla probudila unutar njega, što se može dogoditi skorije u jednom a kasnije u drugom djetetu, ali što je preduvjet za njegovu odgovornost za njegove akcije. Ipak slabost duše koja mora predati njezin zemaljski život u ranoj fazi je uvijek uzeta u obzir. Stupanj zrelosti baš kao i znanje koje je ljudskom biću bilo dano do tada će uvijek biti razmotreno. Jer kompletno shvaćanje ne može biti primjenjeno kao kriterij, pošto ono može biti stečeno jedino kroz Ljubav.

Ljudsko je biće, međutim, procijenjeno sukladno njegovoj LJubavi, i ova se može zapaliti u plamen u svakoj osobi, ali iskra Ljubavi može također biti ugušena, a to uvijek također naznačava protivno razmišljanje i djelovanje, što se vidi čim osoba postaje svjesna sebe samoga kao bića koje može koristiti njegovu volju i to čini u liniji sa njegovom dušom koja je opaka i nevoljna Ljubiti i koja će sebe također zatvoriti za bilo koje pruženo znanje.... time ‘shvaćanje’ ne ugušuje ovaj loš unutarnji instinkt. Jedino kada se na dijete može utjecati da učini nešto dobro može ova opaka prisila nestati i glas savjesti sebe također izraziti iznova više zamjetno.

Iz ovog razloga roditelji nose jednu izuzetno veliku odgovornost, oni bi trebali učiniti sve da probude Ljubav u djeteta, oni bi ga trebali ohrabriti da vrši male pomoćne zadatke i time kultivirati osjećaj pomoćnosti u djece i ugušiti njihove pretjerano sebične instinkte.... Jer čim je iskra Ljubavi bila zapaljena ona će se također raširiti, i duša više neće biti obavijena tamom, srce će samo po sebi postati prosvjetljeno, i onda će dijete već razmišljati i djelovati savjesno što će uskoro također rezultirati u svjetlu shvaćanja, jednom kada mu je dana prikladna informacija.. Jer Ljubav je sve.... i svako ljudsko biće je sposobno ljubiti, budući je Bog Osobno postavio u svako ljudsko biće iskru koja je dio Njega Samoga kako bi ga vodio iz stanja smrti nazad u stanje života.

AMEN