• Volver

La humanización de Dios en Jesús....

Y la Salvación vino de arriba.... porque la tierra estaba en las tinieblas más profundas. La tierra y el reino de la luz estaban infranqueablemente separados el uno del otro, y por eso se tuvo que construir un puente desde arriba hacia la tierra, al que la gente podría y debería entrar, porque Uno les iba por delante y quiso conducirlos de regreso a su Padre.... Porque el Padre añoraba a sus hijos .... pero no podía levantarlos en virtud de Su fuerza, sino que primero había que pagar la deuda, la cual había provocado una gran brecha entre las criaturas y el Creador.

Sin expiación por esta culpa, era imposible de regresar al Padre, pero nuevamente las criaturas culpables no pudieron hacer expiación por sí mismas. Y es por eso que la brecha era insuperable hasta que un Salvador descendió de arriba, Quien realizó la Obra de expiación.... El Amor eterno Mismo bajó a la tierra y trajo la Salvación a los hombres.... El Eterno Amor Mismo pagó la deuda y hizo satisfacción por el gran pecado encarnándose en un caparazón humano y ahora como hombre hizo un sacrificio que fue único.... porque este hombre Jesús, por amor, tomó una medida de sufrimiento y agonía sobre Sí Mismo y se fue cargado con la culpa del pecado el camino a la cruz....

Sufrió y murió en la cruz para hacer expiación a Dios por sus hermanos caídos. Porque este hombre Jesús reconoció la enorme culpa del pecado de la humanidad porque su alma vino del reino de la luz, porque un alma de la luz, un espíritu angelical creado originalmente, se ofreció voluntariamente para hacer satisfacción por sus hermanos caídos como hombre. Esta alma de luz, por tanto, avivó el cuerpo del niño Jesús y como tal inició el camino sobre la tierra, con la misma tarea que se encomienda a todas las criaturas de Dios: espiritualizarse a través de una vida amorosa y reunirse con el amor eterno, como lo fue desde el principio....

Y Jesús les ejemplificó una vida de amor por los hombres, les enseño el camino hacia al Padre, el mostró en Sí Mismo el efecto de un estilo de vida en el amor desinteresado al prójimo, y concluyó su camino terrenal con la Obra de Redención, con la redención de aquella gran culpa, que una vez hizo, que los seres llegaron a ser infelices....

Pero no fue lo “humano” lo que realizó este acto de expiación, sino el “Amor” en Él.... Porque a través de Su vida amorosa provocó que el Amor Eterno se manifestara en Él, que el Amor Le llenó por completo. Y Jesús ahora extrajo la fuerza de Ella para realizar la Obra de Redención.

Un hombre nunca podría haber llevado a cabo tal acto sin Amor, por lo que fue el Amor que expió los pecados de la humanidad.... fue Dios Mismo, cuya sustancia original es el Amor y que estaba en toda plenitud en el hombre Jesús, por lo que Este se divinizó en la tierra a través del Amor, que se hizo Uno con el Amor Eterno.... Se convirtió Dios en “hombre”.... y fue Jesús “Dios”....

Sólo quien se ha transformado en amor él mismo podrá comprender este misterio, y también podrá comprender que desde la hora de la Redención hubo un puente que conduce al Padre, que cada una de Sus criaturas puede pisar, que quiere llegar al Padre, y que Jesús, el divino Redentor, construyó este puente a través de Su sufrimiento y la muerte en la cruz.

El Amor Mismo ideó una manera de permitir que los caídos regresarán a casa del Padre, y el Amor Mismo allanó el camino.... Y así vino la Salvación de arriba a la tierra, que en las más profundas tinieblas fue cortada y ya no tenía ninguna conexión con el reino de la luz. La Luz eterna se dejó caer, atravesó las tinieblas, el Señor de la luz y la bienaventuranza tomó la lucha contra el príncipe de las tinieblas.... Y lo ha derrotado, ha pagado la deuda en la cruz con Su muerte y rescató las almas del aquel que las mantenía atadas.

Pero esta Obra de redención la ejecutó Dios en un hombre porque Dios no podía sufrir y morir y porque un sacrificio que debía compensar esta gran culpa solo podía estar conectado con un inmenso sufrimiento y angustia y amarga muerte, que el hombre Jesús querría soportar por amor a la humanidad, para devolver al Padre los hijos que Él deseaba. Esta Obra de Redención fue única, porque se unieron el amor más profundo y la más alta sabiduría, que el hombre Jesús poseía y, por lo tanto, sacó toda la fuerza de voluntad para sufrir y morir por sus semejantes.

Y así, la Salvación vino a la tierra en aquella noche cuando nació el niño Jesús .... Dios Mismo envió a Su hijo a la tierra, quien ahora preparó una morada para el Padre en Si Mismo, para que el Padre y el Hijo.... Dios y Hombre.... se unieron y realizaron la Obra de Misericordia para que la deuda original fuese rescatada y para que el camino hacia arriba fuese libre para cada persona, hacia al Padre, hacia el reino de la luz y felicidad....

Amén

POSTANAK BOGA ČOVJEKOM U ISUSU....

Spasenje je došlo odozgor.... jer Zemlja je ležala u najdubljoj tami, Zemlja i kraljevstvo svjetla su bili nepremostivo odvojeni jedno od drugoga, i zbog toga je najprije trebao biti sagrađen most odozgor do Zemlje, kojim su ljudi onda trebali, a također i mogli gaziti, budući da im je prethodio Jedan, Koji ih je želio dovesti nazad k Ocu.... jer Otac je čeznuo za Svojom djecom.... Ali, On ih nije mogao snagom Svoje Ljubavi podignuti, nego je prethodno morao biti podmiren dug (krivnja), koji je doveo do širokog jaza između stvorenja i Stvoritelja. Bez namirenja ovog duga (ispaštanja ove krivnje), bilo je nemoguće vratiti se Ocu; no opet, stvorenja natovarena dugom (krivnjom) nisu niti bila u stanju sama izvršiti naknadu. I zbog toga je jaz bio nepremostiv tako dugo, dok odozgor nije sišao Spasitelj, Koji je izvršio djelo iskupljenja. Sama vječna Ljubav je sišla na Zemlju i donijela spasenje ljudima, Sama vječna Ljubav je uklonila dug i dala zadovoljštinu za veliki grijeh, utjelovljujući Se u ljudskom omotaču i, sada kao čovjek, prinijela žrtvu, koja je bila jedinstvena.... jer, ovaj čovjek Isus je, iz Ljubavi uzeo na Sebe mjeru patnje i muke, i opterećen krivnjom grijeha ljudi pošao putem do Križa.... On je trpio i umro na križu, da bi Bogu prinio žrtvu iskupljenja za svoju palu braću. Jer, ovaj čovjek Isus je prepoznao ogromnu krivnju grijeha čovječanstva, budući da je Njegova duša potjecala iz kraljevstva svjetla, budući da se jedna svjetlosna duša, jedan prvobitno stvoreni anđeoski duh, dobrovoljno ponudio, da kao čovjek dade zadovoljštinu za svoju palu braću. Ova svjetlosna duša je dakle, oživjela tijelo djetešca Isusa, i kao takva poduzela put na Zemlji, s istim zadatkom, koji je postavljen svim Božjim stvorenjima: produhoviti se kroz život Ljubavi i iznova se sjediniti sa vječnom Ljubavlju, kao što je to bilo u početku.... A, Isus je ljudima postavio primjer života Ljubavi, On im je pokazao put do Oca, On je na Sebi Samome dokazao učinak življenja u nesebičnoj Ljubavi prema bližnjemu, i On je zaključio svoj zemaljski hod djelom otkupljenja, otplatom ovog velikog duga (krivnje), koji je jednom učinio da bića postanu nesretna.... Ali, nije „ljudsko“ ostvarilo ovo djelo iskupljenja, nego „Ljubav“ u Njemu.... Jer, kroz Svoj život Ljubavi, On je ponukao vječnu Ljubav da Se manifestira u Njemu, da Ga u potpunosti ispuni.... I Isus je sada od Nje dobio snagu da ostvari djelo otkupljenja. Čovjek ne bi nikada mogao izvesti takav čin bez Ljubavi, i tako je to bila Ljubav, Koja je iskupila (nadoknadila) grijehe čovječanstva.... bio je to Sam Bog, Čija je izvorna supstanca Ljubav, i Koji je u svoj punini bio u čovjeku Isusu, tako da se ovaj na Zemlji deificirao (obogotvorio, učinio Bogom) kroz Ljubav, da je On postao Jedno sa vječnom Ljubavlju.... Bio je to Bog „Čovjek“.... Bio je to Isus „Bog“.... Jedino onaj tko je sebe samoga promijenio u Ljubav, moći će pojmiti ovu tajnu, moći će također pojmiti, da je od trenutka otkupljenja pokazan most, koji vodi Ocu, kojemu može pristupiti svako Njegovo biće, koje želi doći do Oca, i da je Isus, Božanski Otkupitelj, izgradio ovaj most kroz Svoju patnju i smrt na Križu. Sama Ljubav je smislila način, da palome omogući povratak kući k Ocu, i Sama Ljubav je poduzela ovaj put.... I tako je odozgor spasenje došlo na Zemlju, koja je bila odsječena u najdubljoj tami, i više nije imala nikakav doticaj sa kraljevstvom svjetla. Samo vječno svjetlo pustilo Se dolje, On je razbio tamu, Gospod svjetla i blaženstva je poduzeo borbu protiv princa tame.... I On ga je porazio, On je na Križu Svojom smrću platio dug i oslobodio duše od onoga koji ih je držao vezanima. Ali, ovo djelo otkupljenja je Bog izvršio u čovjeku, jer Bog nije mogao patiti i umrijeti, i jer je žrtva koja je trebala poravnati (podmiriti) ovaj ogromni dug, mogla biti povezana jedino sa neizmjernom patnjom i mukom i najgorčom smrću, koje je čovjek Isus želio podnijeti iz Ljubavi za čovječanstvo, da Ocu vrati nazad Njegovu djecu, za kojom je On čeznuo. Ovo djelo otkupljenja je bilo jedinstveno, jer su se sjedinile najdublja Ljubav i najviša mudrost, koje je čovjek Isus posjedovao, i On je otuda sakupio svu snagu volje, da trpi i umre za Svoje bližnje. I tako je Spasenje došlo na Zemlju u onoj noći, kada se rodilo djetešce Isus.... Sam Bog je poslao na Zemlju Svoga Sina, Koji je sada za Oca pripremio u Sebi prebivalište, tako da su Se Otac i Sin.... Bog i čovjek.... sjedinili i ostvarili djelo milosrđa, da je uklonjena (iskorijenjena, izbrisana, otplaćena, uništena, otrta) prvobitna krivnja i sada je za svakog čovjeka slobodan put uvis, do Oca, u kraljevstvo svjetla i blaženstva.

AMEN