• Volver

Poder creer presupone querer creer....

La capacidad de creer presupone la voluntad de creer.... No podréis convencer a los seres humanos que no disponen de la voluntad de alcanzar la verdad, pues por su renuencia se exponen a la influencia del adversario de Dios, del que se convertirán cada vez más en su presa y que solo los influirá para que se cierren a toda influencia espiritual de Dios. El conocimiento espiritual no se puede demostrar.... hay que creerlo. Pero tampoco se exige una fe ciega de los humanos; se les presenta la verdad, pero ellos mismos deben decidir cómo responder al respecto, pues Dios concede la libertad de la voluntad de cada ser humano.

Los seres humanos están, por así decirlo, en una encrucijada cuando se les presenta un conocimiento espiritual. Pueden aceptarlo o rechazarlo. Pero para tomar esta decisión, su voluntad tiene que estar activa. Y si un ser humano lo rechaza sin ningún examen, entonces no debe decir: “No puedo creerlo”, sino que tiene que decir: “No quiero creerlo”.... pero si tiene la voluntad de llegar al conocimiento, lo examinará y solo entonces podrá rechazarlo justificadamente si no puede aceptarlo. De lo contrario adquirirá una convicción interior y, por lo tanto, “creerá”, aunque no pueda aportar pruebas. Quien tiene buena voluntad encontrará su pensar correctamente guiado, incluso si previamente se ha negado a reconocer nada que pueda llamarse conocimiento espiritual.

Una fe ciega no vale nada; solo la fe convencida trae sus bendiciones. Pero la fe convencida solo se puede obtener cuando un ser humano quiere llegar a la cognición, cuando desea la aclaración acerca de cosas ocultas para él, acerca de secretos que la mente humana no puede revelar. Cada ser humano asumirá y puede asumir que posee solo un conocimiento parcial, así que hay todavía muchos problemas sin resolver para él. Siempre que estos problemas se refieren a cuestiones terrenales, también pueden resolverse racionalmente. Los resultados pueden examinarse e incluso revisarse.... Y entonces se puede demostrar la corrección del pensamiento humano.

Sin embargo, además del mundo terrenal, existe también un mundo espiritual.... Aunque también esto solo necesita ser “creído”, pero las revelaciones de este mundo también llegan a los seres humanos, que ya podrían considerarse como una prueba.... que, sin embargo, siempre dejan ciertas dudas abiertas, que el ser humano mismo ahora tiene que superar, lo que requiere su voluntad; Él puede llegar a crearse pruebas y así lograr una fe convencida, pero también tiene que quererlo....Porque quien no hace nada no puede adquirir nada, y la “fe” no puede ser regalada, porque de lo contrario, no se podría hablar de una decisión libre de voluntad.

Primero, un ser humano tiene que querer creer, y entonces a través de una vida de amor, hacerse capaz de aprender a distinguir, porque nunca debe creer en el error, y tiene derecho a rechazar lo que no puede creer si es serio al respecto y no se defiende contra cualquier transmisión de bienes espirituales.

Poder creer presupone querer creer. Pero la fe ciega no es algo de lo que un ser humano pueda jactarse. La fe ciega no agrada a Dios, pues demuestra indiferencia hacia la verdad y la cognición correcta. Un ser humano debe usar su intelecto, pero no solo su intelecto, sino también preguntar su corazón, lo que significa que también debe prestar atención a sus sentimientos, pues es a través del corazón Se revelará Aquel, en Quien es difícil creer para los seres humanos.... Pero Quien también recompensa la voluntad cuando está bien y correctamente dirigida....

amén

SPOSOBNOST DA SE VJERUJE PRETPOSTAVLJA HTIJENJE DA SE VJERUJE....

Sposobnost čovjeka da vjeruje pretpostavlja njegovo htijenje da vjeruje.... Vi ćete biti nesposobni uvjeriti one ljude koji ne mogu prikupiti volju da steknu Istinu, jer njihova nevoljnost ih ostavlja otvorene za utjecaje Božjeg suparnika, kojem oni rastuće više padaju plijenom i koji će uvijek jedino utjecati na njih da sebe zatvore za svaki duhovni upliv sa Božje strane. Duhovno znanje ne može biti dokazano; u njega se treba povjerovati.... Međutim, od ljudi se ne očekuje da vjeruju na slijepo, Istina je učinjena dostupnom ljudskom biću ali je ostavljeno njemu što on sa njom napravi, jer Bog podaruje svakom ljudskom biću slobodu volje. Ljudsko biće se prema tome više ili manje suočava sa presudnom odlukom čim je njemu ponuđena duhovna informacija.... on ju može prihvatiti ili odbaciti.... ali kako bi donio ovu odluku njegova volja treba postati aktivna. Ako ljudsko biće nju odbaci bez daljnje istrage onda on ne može reći: ja ne mogu vjerovati, namjesto toga on mora reći: ja ne želim vjerovati.... Ako je, međutim, on voljan nju razumjeti onda će ju on ispitati.... I jedino onda će on biti ovlašten nju odbaciti ako se sa njome ne može složiti, ili će steći unutarnje uvjerenje i stoga ‘vjerovati’ premda mu dokaz ne može biti pružen. Netko tko je dobronamjeran će zasigurno biti ispravno vođen u njegovom razmišljanju.... čak ako do sada nije želio priznati ništa što može biti opisano kao duhovno znanje. Slijepa vjera je beskorisna, jedino uvjerena vjera će donijeti blagoslove. Ali uvjerena vjera može jedino biti stečena ako ljudsko biće želi zadobiti shvaćanje, ako on žudi razjašnjenje u svezi stvari koje su njemu skrivene, u svezi tajni koje ljudski razum ne može razotkriti.

Svaka pojedinačna osoba, koja samo posjeduje djelomično znanje, može i hoće prihvatiti da za nju dakle postoje mnogi neriješeni problemi. Ako se ti problemi tiču zemaljskih pitanja, oni mogu biti riješeni razumski. Rezultati mogu biti ispitani i također biti promijenjeni.... Onda dokaz može biti proizveden da je razmišljanje ljudskog bića bilo ispravno.... Ali napose od zemaljskog svijeta također postoji duhovni svijet.... Premda se ovo, također, mora opet jedino ‘vjerovati’, pa ipak Objave iz ovog duhovnog svijeta su poslane ljudima koje bi se već skoro mogle svrstati u dokaz.... ali uvijek ostavljajući otvoreno za izvjesne dvojbe, koje trebaju biti prevladane od strane same osobe, a ovo zahtijeva njegovu volju. On je sposoban osigurati dokaz za sebe i stoga steći uvjerenu vjeru ali on to također mora željeti učiniti.... Netko tko ne doprinosi spram toga ne može steći ništa za sebe samoga, I ‘vjera’ ne može biti podarena osobi kao dar, inače se ne bi moglo govoriti o slobodnoj odluci volje. Najprije ljudsko biće mora željeti vjerovati i kroz življenje života Ljubavi omogućiti sebi da nauči razlučivati, jer on nikada ne bi trebao vjerovati u pogreške, i on je ovlašten odbaciti sve što je nesposoban vjerovati ako on to najozbiljnije misli i ne odbacuje svaku duhovnu informaciju koja mu je pružena. Sposobnost da se vjeruje pretpostavlja htijenje da se vjeruje. Slijepa vjera, međutim, nije ništa čime se osoba može ponositi.... Slijepa vjera nije Bogu mila, naposlijetku, ona svjedoči o ravnodušnosti spram Istine i ispravnog shvaćanja. Ljudsko biće bi trebao iskoristiti njegovu inteligenciju ali ne jedino njegovu inteligenciju, on bi također trebao zapitati njegovo srce, što znači ništa drugo nego da bi trebao obratiti pažnju na njegove osjećaje, jer Onaj u Kojeg ljudi imaju probleme vjerovati očituje Sebe kroz srce.... ali Koji također nagrađuje volju ako je ona dobra i smjera u ispravnom pravcu.

AMEN