• Volver

Golpes del destino (II). El Amor del Padre

En mi Amor inalterable os atiende mi Cuidado, porque Yo no quiero que os toque la perdición sino que quiero vuestra bienaventuranza. Yo quiero vuestra salvación de las tinieblas y vuestra entrada en la Luz. Por eso, si os llevo a la desgracia, es únicamente para ayudaros a dirigiros a las Alturas, pues todavía estáis languideciendo en las tinieblas, y solos no tenéis fuerza suficiente para la ascensión.

Sólo que mis Medios y su efecto os están desconocidos, por lo que fácilmente os imagináis que Yo soy cruel... ¡Pero tened fe en mi Amor... en que siempre únicamente mi Amor dispone los efectos que surto, y que con toda clase de acontecimientos siempre únicamente intento que lleguéis a ser bienaventurados! Únicamente Yo sé los efectos de tales acontecimientos... únicamente Yo sé el camino que vosotros habríais tomado sin mis golpes de fortuna... y únicamente Yo sé cuándo tal camino lleva a un desvío.

Y lo que ahora hago que suceda para evitar eso, siempre tiene como argumentación mi Amor, y siempre resultará benéfico, incluso si esto a vosotros es incomprensible. En el lapso de tiempo antes del fin, por mi parte se impone la necesidad de intervenciones dolorosas que se van a repetir con frecuencia. Mi Mano tendrá que soltar cada vez más nudos, y aún habrá mucho sufrimiento y mucha tristeza. Pero también habrá almas que serán salvadas... y, abiertamente, a los hombres será llamada la atención sobre Aquel que tiene la suerte de todos en sus Manos.

Aunque tal vez sólo le teman porque no son capaces de amarle, pero le reconocen pues creen en un Dios y Gobernador del Cielo y de la Tierra. Y esta creencia puede hacer que progresen, si tan sólo tienen la buena voluntad para ello. Incluso la criatura más ínfima posee mi Amor, y únicamente Yo garantizo a todo la vida para que un día también pueda entrar en el estado de la libre voluntad y cumplir con su última tarea terrenal.20

¡Pero cuánto más Yo me preocupo por todo aquello que ya ha alcanzado este estadio, para que no se produzca un retroceso y toda su migración por la Tierra –antes de su encarnación como hombre– haya sido en vano!... Pero Yo también sé de los escollos con los que cada hombre da en su camino por la Tierra... y también sé si el hombre va a vencerlos o si peligra a fracasar.

Por eso le sigo con mi cuidado y le refreno o le llevo por otro camino, porque de ninguna manera quiero su perdición; además, debéis saber que siempre soy un Padre que cuida, y consta que para los hombres en esta Tierra mi Cuidado paternal vale más que el cuidado de un hombre para su semejante. Ateneos a esto siempre que os vengan dudas cómo Yo puedo permitir lo que de niños hace huérfanos, lo que a familias quita el sustentador, lo que a los seres humanos quita lo que aman lo más de todo que poseen...

Yo puedo dar consuelo a todos... Yo puedo cargarme con todas preocupaciones, y Yo soy un Padre para todos que se encuentran solos y abandonados; pero ellos deben buscar y encontrarme... Esto es lo que intento: que en su gran desgracia establezcan un vínculo conmigo. Porque para qué sirven palabras para manifestar una fe en Mí si no están llevados a cabo, o sea, si los hombres no se dirigen a Mí cuando sus sufrimientos terrenales amenazan a deprimirlos.

La fe viva será para los hombres un verdadero amparo, mientras que una “fe” inanimada hace que despierten dudas tras dudas acerca del Amor y la Omnipotencia de Dios...

A cada ser humano amenazan horas de grandes sufrimientos... - Que entonces todos se dirijan a Mí, ¡y seguro que los ampararé en su gran miseria! Yo mismo soy el único que puede quitar, ¡pero también soy el único que puede dar! Y si sabéis esto, creed que Yo también puedo curar las heridas que os he hecho por vuestra bienaventuranza... Creed firmemente que no siempre lleva a la bienaventuranza lo que vosotros consideráis como bien y conveniente, porque mis Caminos frecuentemente son diferentes, pero siempre llevan a la meta.

Con esta fe dirigíos siempre a Mí... y ahora podréis experimentar mi Amor porque tenéis fe en Mí.

Amén.

Slagen van het noodlot - De liefde van de Vader

Mijn zorg volgt u in liefde die niet verandert, want Ik wil uw ondergang niet, maar uw gelukzaligheid. Ik wil uw verlossing uit de duisternis en uw binnengaan in het licht. Daarom zal Ik u niet in ellende en nood storten uit andere motieven dan u te helpen opwaarts te gaan, omdat u nog in duisternis smacht en alleen niet de kracht opbrengt op te klimmen. Maar mijn middelen en de uitwerkingen ervan zijn u vreemd en u bent gemakkelijk geneigd te geloven dat Ik wreed ben. Maar geloof in mijn liefde en geloof dat steeds alleen de liefde Mij ertoe brengt mijn werk te verrichten, dat Ik met elk gebeuren altijd alleen uw zaligwording op het oog heb. Ik alleen ben op de hoogte van de uitwerking van zulke gebeurtenissen. Ik alleen weet welke weg u zou zijn gegaan zonder mijn slagen van het noodlot. En Ik alleen weet wanneer zo'n weg op dwaalwegen leidt. En wat Ik nu laat komen om zoiets te verhinderen, heeft steeds mijn liefde ten grondslag en zal een zegenrijke uitwerking hebben, ook wanneer u mensen dat onbegrijpelijk voorkomt.

In de laatste tijd voor het einde zijn nu smartelijke ingrepen van mijn kant dringend noodzakelijk en ze zullen zich steeds vaker herhalen. Steeds vaker zal mijn hand knopen moeten losmaken en er zal nog veel leed en droefenis zijn. Maar er zullen ook zielen worden gered. De mensen zullen duidelijk worden gewezen op Hem die het lot van allen in Zijn handen houdt. En hoewel ze Hem dan ook slechts vrezen omdat ze niet in staat zijn Hem lief te hebben, erkennen ze Hem. Ze geloven aan een God en Bestuurder van hemel en aarde. En dit geloof kan hen verder leiden als ze van goede wil zijn. Het kleinste schepsel bezit mijn liefde en Ik alleen waarborg alles het leven, opdat het eens ook in het stadium van de vrije wil binnengaat en zijn laatste opgave op aarde kan vervullen. Hoeveel meer echter bekommer Ik Me om datgene wat dit stadium al heeft bereikt, opdat het niet terugvalt en zijn weg over de aarde tevoren tevergeefs is geweest.

Maar Ik zie ook de klippen op de weg over de aarde van ieder mens. En Ik weet of de mens deze klippen overwint of in gevaar is daar schipbreuk op te lijden en Ik volg hem daarom met mijn zorg en trek hem terug of leid hem op een andere weg verder. Maar nooit wil Ik zijn ondergang. Tevens zult u moeten weten dat Ik steeds een zorgzame Vader ben en dat mijn vaderlijke zorg voor de mensen op aarde waardevoller is dan ooit de zorg van een mens voor zijn medemensen kan zijn.

Houd u daaraan steeds vast wanneer u zich twijfelend afvraagt hoe Ik het kan toelaten: wat kinderen tot wees maakt, wat families van hun kostwinners berooft, wat mensen het liefste dat ze bezitten afneemt. Ik kan allen troosten, Ik kan alle zorgen overnemen en Ik ben een Vader voor allen die eenzaam en verlaten zijn, maar ze moeten de weg naar Mij vinden. En dat is het wat Ik als doel heb, dat ze de verbinding met Mij tot stand brengen in de grootste nood. Want wat hebben woorden voor zin die blijk moeten geven van een geloof aan Mij, wanneer ze niet worden waargemaakt, wanneer de mensen niet in dat geval tot Mij komen, als het aardse leed hen terneer dreigt te drukken. Het levende geloof zal de mensen tot ware steun zijn, maar het dode geloof laat de ene twijfel na de andere bovenkomen over de liefde en almacht van God. En ieder mens wordt geconfronteerd met uren van diepste nood. Dan moeten ze hun weg naar Mij nemen en Ik zal hen waarlijk helpen in hun nood.

Alleen Ik ben het die nemen kan en ook geven. En wanneer u mensen dit weet, geloof er dan ook aan dat Ik wonden kan genezen die Ik heb geslagen ter wille van uw gelukzaligheid. Geloof vast en twijfel niet dat niet altijd datgene naar de gelukzaligheid leidt wat u als goed en nuttig voorkomt. Mijn wegen zijn vaak anders, maar leiden zeker naar het doel. En kom vanuit dit geloof steeds naar Mij en dan zult u mijn liefde mogen voelen omdat u in Mij gelooft.

Amen