• Volver

El amor ha realizado el trabajo de redención....

He muerto por ustedes en la cruz. Mi amor por ustedes fue ilimitado y encendió una fuerza en el ser humano Jesús que hizo que su alma se convirtiera en divina, un estado que lo elevó más allá de la esfera terrenal humana y lo hizo uno conmigo.... Sólo un amor tan fuerte fue capaz de realizar el sacrificio en la cruz, pues de otro modo no habría podido resistir como ser humano si la fuerza del amor no le hubiera fortalecido. Murió la muerte de la cruz como un ser humano y, sin embargo, fui Yo mismo quien se entregó por ustedes, los humanos, en la cruz, porque Jesús, el hombre, permaneció en el amor hasta que entregó su espíritu.... Por lo tanto, el amor trajo el sacrificio, y el amor era Yo mismo.... Esto también es un misterio y lo seguirá siendo mientras exista la tierra y ustedes los humanos juzguen la obra de la Salvación con sentidos terrenales.... El hombre Jesús murió en la cruz.... Yo mismo vine a la tierra para redimirles.... Una aparente contradicción y, sin embargo, es la verdad, que es incomprensible mientras ustedes, los humanos, no puedan comprender que Yo mismo soy el Amor.... que el amor es la sustancia fundamental de la Deidad eterna y que, por lo tanto, el Amor realizó esta obra destinada a redimir a la humanidad del pecado. El amor, sin embargo, estaba en el ser humano Jesús, consecuentemente la muerte por crucifixión la sufrió un ser humano.... pero el hecho de que este ser humano ya era divino se probó por el exceso de Su sufrimiento, exceso al que El no sucumbió antes. (Nota del traductor. El conocimiento previo del sufrimiento extraordinario no lo detuvo ni desvió de su propósito. Fin de la nota). Su amor por la humanidad era tan profundo que deseaba sufrir para ayudarlos.... Tomó sobre sí una medida sobrehumana de sufrimiento que por sí sola era suficiente para privar a un cuerpo humano de la capacidad de vivir, sin embargo, su fuerza de amor mantuvo este cuerpo vivo hasta que sus enemigos lo subieron, hasta que lo clavaron en la cruz, hasta que se alcanzó el clímax de su sufrimiento. Quiso dejar que la gente llevara a cabo las tropelías que mi adversario les impulsó a hacer para mostrar también a éste que el poder de un Hijo de Dios también llegaba más allá de la muerte, que también era Señor de la muerte....

Y toda la humanidad debería tomar nota de su muerte si quiere ser redimida..... Estuvo unido a Mí, el Padre, por su amor hasta el final, pero su alma turbada ya no me reconocía, fuera de sí me buscaba, y por eso Jesús gritó las palabras: "Dios mío, Dios mío, ¿por qué me has abandonado?" La poderosa Deidad sólo se había replegado, pero el Amor estaba y permanecía en El.... El amor era ciertamente una fuerza por sí misma, pero Jesús ya no utilizó esta fuerza para evitar su crucifixión, sino sólo para poder experimentarla, porque quiso experimentarla para servirme como ser humano y para sufrir y expiar por sus semejantes. Por eso El sufrió conscientemente y también murió conscientemente, por eso Me pidió misericordia para sus verdugos, y con plena conciencia pronunció las palabras: 'Padre, en Tus manos encomiendo mi espíritu....'. Mantuvo el vínculo entre Él y Yo, porque ya no podía separarse de Aquel con quien se había hecho Uno a través del amor.... Y por lo tanto, yo era Él y Él era Yo, no había separación entre los dos, porque el amor, la sustancia fundamental de Mí mismo, también lo llenaba completamente, por lo que tenía que estar con y en Él, aunque Yo permaneciera inactivo como fuerza hasta que el hombre Jesús hubiera realizado Su obra. Él y yo, nosotros somos uno, y quien lo ve a Él ve al Padre, porque el Padre es Amor y el Amor estaba en el Hijo.... Pero el Amor no podía morir, y por eso resucitó al tercer día, y también revivió el cuerpo, que estaba completamente espiritualizado por el sufrimiento de Jesús y ya no necesitaba ningún otro curso de desarrollo en la tierra. Así, el amor venció a la muerte.... el divino Salvador venció a Satanás.... la luz se abrió paso entre las tinieblas y el camino hacia la luz eterna quedó libre....

Amén

De liefde heeft het verlossingswerk volbracht

Ik ben voor u gestorven aan het kruis. Mijn liefde voor u had geen grenzen en ontbrandde in de mens Jezus tot een sterkte die het vergoddelijken van zijn ziel bewerkstelligde, een toestand die Hem boven de menselijke aardse sfeer uit hief en Hij werd één met Mij. Alleen zo'n sterke liefde was in staat het kruisoffer te brengen, want anders zou Hij als mens niet hebben kunnen standhouden, als de kracht van de liefde Hem niet gesterkt zou hebben. Hij stierf als mens de kruisdood en toch was Ik het zelf, die Me voor u mensen heb overgeleverd aan het kruis, want de mens Jezus bleef in de liefde, tot Hij zijn geest prijsgaf.

De liefde bracht dus het offer en de liefde was Ik zelf. Dit is ook een mysterie en zal het blijven zolang de aarde bestaat en u mensen met aards gericht denken het verlossingswerk beoordeelt. De mens Jezus stierf aan het kruis. Ik zelf kwam naar de aarde om u te verlossen. Een schijnbare tegenstelling en toch is het de waarheid die zo lang onbegrijpelijk is als u mensen niet zult kunnen begrijpen dat Ik zelf de liefde ben, dat de liefde de oer-substantie is van de eeuwige Godheid en dat dus de liefde dit werk heeft volbracht dat de mensheid moest verlossen van de zonde.

De liefde echter was in de mens Jezus, derhalve stierf een mens de kruisdood. Maar dat deze mens al goddelijk was bewees de overmaat van zijn lijden, waaraan Hij niet tevoren al bezweek. Zijn liefde voor de mensheid was zo groot dat Hij wenste te lijden om hen te helpen.

Een bovenmenselijke maat van lijden heeft Hij op zich genomen, die alleen al voldoende zou zijn een menselijk lichaam de levensvatbaarheid te ontnemen. Maar de kracht van Zijn liefde hield dit lichaam zolang in leven, tot Zijn vijanden Hem "hemelhoog" verheven hadden, tot ze Hem aan het kruis hadden genageld, tot het hoogtepunt van zijn lijden bereikt was. Hij wilde de mensen die schanddaden laten uitvoeren waartoe mijn tegenstander hen aanzette om ook deze te laten zien dat de macht van een Zoon van God ook over de dood heen reikte, dat Hij ook Heer was over de dood.

En van Zijn dood moest de hele mensheid op de hoogte worden gebracht, als ze verlost wilde worden. Hij was door Zijn liefde tot op het einde met Mij, de Vader verbonden, maar Zijn beangstigde ziel herkende Mij niet meer. Ze zocht Mij buiten zich en daarom riep Jezus de woorden uit: "Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?" De machtige Godheid had zich slechts teruggetrokken, maar de liefde was en bleef in Hem.

De liefde was wel kracht in zich, maar Jezus gebruikte deze kracht niet meer om Zijn kruisiging te verhinderen, alleen nog maar daarvoor om deze mee te kunnen maken, omdat Hij ze wilde beleven om Mij als mens te dienen en voor de medemensen te lijden en te boeten. Daarom heeft Hij bewust geleden en is Hij ook bewust gestorven, daarom bad Hij tot Mij om ontferming voor zijn beulen en in het volle bewustzijn sprak Hij de woorden: "Vader, in uw handen beveel ik mijn geest".

De band tussen zichzelf en Mij hield Hij overeind, want Hij kon zich niet meer losmaken van Hem, met wie Hij een geworden was door de liefde. En daarom was Ik Hem en Hij Mij, er bestond geen scheiding tussen ons beiden, omdat de liefde, de oer-substantie van Mij zelf ook Hem helemaal vervulde, Ik dus bij en in Hem moest zijn, ofschoon Ik als kracht passief bleef, tot de mens Jezus zijn werk volbracht had.

Hij en Ik, wij zijn één, en wie Hem ziet, ziet de Vader, want de Vader is de liefde en de liefde was in de Zoon. Maar de liefde kon niet sterven en dus is ze op de derde dag weer opgestaan, en ze bracht ook het lichaam weer tot leven dat door het lijden van Jezus geheel vergeestelijkt was en geen verdere ontwikkelingsgang op aarde meer nodig heeft. Zo heeft de liefde de dood overwonnen, de goddelijke Heiland overwon de satan, het licht doorbrak de duisternis en de weg naar het eeuwige Licht werd vrij.

Amen