• Volver

El cambio del mundo.... la transformación.... la disolución....

Nada en este mundo mantiene su forma y por lógica tampoco la tierra en sí misma se somete a un cambio, se tiene que cambiar si no disuelve su sustancia de origen.

Lo último llegará después de un tiempo sin fin, pero está a punto de llegar. Como todo el material terrestre tiene un movimiento ascendente hasta el punto de que se disuelve su forma para entrar en una forma nueva, también la tierra se somete a un cambio temporal y todas las creaciones entrarán en un nuevo nivel de su desarrollo, porque no solamente el espiritual enlazado con la materia tiende hacia arriba sino la materia también cede cada vez más para absorber más el espíritu que puede huir más fácil de su forma por su grado de madurez. Y así la materia dura tiene que disolverse una vez porque mantiene demasiado tiempo su forma. El desarrollo tiene que seguir su madurez en una forma más blanda para crear más materia que tiene que absorber el espíritu que ha fracasado en su estado de conocimiento.... como hombre.... y que se ha sometido al campamento enemigo de Dios.

Una recreación de la forma exterior solo está estipulado para unas épocas especiales y por eso el hombre no se lo cree porque las últimas recreaciones están muy alejados una a la otra de hecho de que no se pueden ser verificadas ni asimiladas como verdad. Una época del desarrollo es sin fin pero llega finalmente a un fin. Y el momento de la apocalipsis esperado no puede ser estipulado por el hombre pero tampoco rechazado, pero Dios pide la fe en ello porque lo ha avisado al hombre a través de su palabra por videntes y profetas que han proclamado el fin del mundo.

Que la apocalipsis de la tierra mejor dicho su recreación total es cosa de la fe, tiene la razón en que el hombre tiene que hacer un cambio de su alma por su plena voluntad, pero estaría estorbado si estuviera posible de calcular el momento del fin.

Por lo tanto la distancia del comienzo hasta el final de una época es tan grande por que el hombre tiene que decidirse entre la fe o el rechazo total y de que no haya ninguna presión sobre él. Pero si piensa y contempla la transformación de la creación total de la tierra puede ver el proceso de la disolución y recreación que se ha producido muchas veces y de que puede aprobar a la creación “tierra” este cambio y de que puede creer fácilmente en un final. Pero el cuando no será revelado nunca porque el conocimiento sobre el momento exacto no sería bien para su alma.

Dios anuncia un final aproximado de la tierra y bien para él, que crea con fe en su palabra y bien para él, que está bien preparado, no estará sorprendido por el día y el pensamiento a un final no le asustará, porque Dios ha prometido a sus semejantes un estado espiritual después de la recreación del mundo.... ámen

De verandering van de aarde Omvorming - Ontbinding

U moet steeds bedenken dat geen ding wat tot deze aarde behoort, blijvend is, en dat daarom ook de aarde zelf onbestendig is. Dat ze veranderen moet, wil ze niet geheel worden opgelost in haar oersubstantie. Het laatstgenoemde zal plaatsvinden na een eindeloos lange tijd, maar een verandering van de aarde is op handen. Evenals al het aardse materiële zijn opwaartse ontwikkeling doormaakt op een manier dat een bestaande vorm zich oplost om in een nieuwe vorm weer te ontstaan, evenzo is de aarde ook aan zo'n periodieke verandering onderworpen. De gezamenlijke scheppingen op de aarde gaan een nieuwe periode van ontwikkeling in, want niet alleen de in elke schepping gekluisterde geestelijke substanties streven opwaarts, maar ook de materie zelf maakt deze ontwikkeling door doordat ze steeds soepeler wordt. Ze neemt als omhulsel het geestelijke op, dat al weer sneller de vorm ontvluchten kan vanwege zijn rijpheid.

En zo moet ook eenmaal de harde materie die reeds een eindeloos lange tijd onveranderd bestaat haar ontbinding ondergaan. De ontwikkeling moet in zachtere materie voortgang vinden. Nieuwe harde materie moet geschapen worden als verblijfplaats voor dat geestelijke, dat in het stadium van erkenning (als mens) gefaald heeft, en zich in het kamp van GOD's tegenstander begeven heeft.

Zulke totale veranderingen van de uiterlijke vormen komen alleen in bepaalde tijdperken voor. Daarom kunnen de mensen het niet geloven omdat zulk een verandering zo lang geleden voorgevallen is, dat het niet als waarheid vastgesteld en beweerd kan worden.

Want een ontwikkelingsperiode is eindeloos lang, maar zal toch eenmaal ten einde lopen. Doch wanneer dat einde te verwachten is kan door mensen niet bewezen of berekend, maar ook niet betwist worden. Maar GOD vraagt ons er in te geloven omdat HIJ het Zelf door Zijn Woord de mensen verkondigd heeft, en er ook door zieners en profeten steeds weer op gewezen heeft.

Dat de ondergang van de aarde, d.w.z. haar totale omvorming alleen een zaak van geloof is heeft zijn reden daarin dat de mens in volledige wilsvrijheid de verandering van zijn ziel volbrengen moet. Deze vrijheid van wil zou echter direct belemmerd worden, wanneer men de tijd van het einde zou kunnen berekenen. Daarom is de afstand in tijd van begin tot het einde van een aardeperiode zo groot, omdat de mens beslissen moet aan zo'n einde te geloven of het totaal af te wijzen, opdat er geen dwang op hem wordt uitgeoefend.

Maar zodra hij nadenkt en al het komen en vergaan in de gehele schepping gadeslaat, ziet hij het oplossen en omvormen zich vaak herhalen, zo dat hij ook het scheppingswerk "aarde" zulk een verandering kan toekennen en het hem dan gemakkelijker valt aan het einde te geloven. Maar wanneer, dat wordt hem niet uitgelegd omdat het weten daarvan nadelig zou zijn voor de ziel. Maar GOD verkondigt een spoedig einde van deze aarde, dus is die mens er goed aan toe die Zijn Woord gelooft en zich daarop voorbereidt. Want hem zal die dag niet verrassen en de gedachte aan het einde zal voor hem heus niet meer schrikaanjagend zijn. Vooral met het oog op het zalige lot dat GOD de zijnen heeft beloofd, nà de omvorming van deze aarde.

Amen