• Volver

Llegando a ser humano de Dios....

El problema más enorme es el de llegar a ser humano de Dios en Jesucristo. Y, sin embargo, un ser humano con fe infantil puede superarlo sin ninguna dificultad intelectual; puede parecerle sencillo, precisamente porque cree.... para él Jesucristo es Dios, y lo cree con plena justificación, porque lo divino es lo que se ha unificado con Dios por el amor. Sin embargo, que esta unión es el fin último del ser humano, alcanzado por el hombre Jesús en muy poco tiempo, sigue siendo, sin embargo, también una verdad que ni la mente más aguda ni el corazón más creyente pueden negar, porque para alcanzar el grado de perfección que hace divina a un alma, se tiene que llevar una vida de amor en libre albedrío, por propia voluntad, y esto en la etapa humana y la voluntad no debe ser influenciada de ninguna manera en un cierto estado de compulsión.

Un ser ya completamente perfecto sólo entra en la Tierra con el propósito de una misión. También cumplirá esta misión, pero nunca por la razón de su ya elevado grado de madurez antes de la encarnación como ser humano, sino que su vida tiene que ser, como la de otro ser humano, una lucha librada en libertad de voluntad contra sus debilidades y errores de todo tipo. Tiene que desear, esforzarse y alcanzar libremente el grado de perfección que lo convierte en un ser divino a través de obras de amor, de las que también puede abstenerse, como también puede dirigir su voluntad hacia abajo, porque puede usar su voluntad libremente. Él también puede ser malo al mismo tiempo que bueno, así como cada decisión que tome algún día le será atribuida.

Dios no influye de ninguna manera en esa alma, pero tampoco permite que caiga en manos del adversario involuntariamente, es decir, que sea obligada por éste a apostatar de Dios o actuar en contra de Su voluntad. Esta libertad de elección tenía que ser concedida también al hombre Jesús, para que Su obra de Redención no perdiera valor, como Su Divinidad debía ser mérito de un hombre luchando por la perfección, Que debía servir de ejemplo a toda la humanidad y estimularla a imitar Su forma de vida.

(27.11.1947) Jesús mostró a la gente vivir según la voluntad divina, por lo tanto también tiene que ser posible para un ser humano alcanzar la misma perfección. Él era mediador ente Dios y los seres humanos, por lo tanto tiene que ser posible llegar a Dios con la ayuda de Jesucristo; Por eso Jesús también tenía que estar humanamente cerca de la gente, tenía que haber recorrido el mismo camino en la Tierra y haber mantenido una relación cercana tanto con Dios como con los humanos, una relación que nació del amor más profundo, de modo que sintió un amor tan grande por los humanos que quería ayudarlos; cómo sintió también ese amor también por la Deidad Eterna, que Dios exige para darle poder y fuerza ilimitados, que Él Mismo Se unió con Él, lo que, sin embargo, siempre presupone que Jesús era un ser humano, Que logró Su objetivo.... nació como ser humano y ascendió al Cielo como Dios en toda gloria.

No tuvo ningún privilegio por haber alcanzado el éxito de Su existencia humana sin ningún esfuerzo como algo natural; más bien tuvo que luchar excepcionalmente contra las tentaciones de espíritus impuros que conocían Su misión en la Tierra y trataban de impedirla. Las tentaciones Le llegaban por todos lados, y necesitaba de toda Su voluntad para mantenerse firme y ajustar sus deseos físicos a los deseos de Su espíritu y de Su alma, pues Su cuerpo exterior era de un ser humano de carne y sangre, Sus sentidos sentían la belleza y el encanto del mundo terrenal en un grado inusual, y anhelaban su realización y, sin embargo, Él se lo negaba a Su cuerpo por amor a la humanidad sufriente, a la que sólo podía ayudar sacrificándose, a través de la renuncia y abstinencia y así alcanzando un grado superior de madurez de Su alma, la que Lo llevó a la unificación con Dios.

La unificación con Su Padre desde la Eternidad Le capacitó por primera vez llevar a cabo Su misión de difundir la Enseñanza divina del amor en la Tierra y dar a conocer la Voluntad divina a la humanidad, así como también Le dio la fuerza para hacer el sacrificio más difícil que jamás ha dado un ser en la Tierra a Dios y a la humanidad.... soportar la muerte en la cruz sin culpa y sufrir inimaginablemente mental y físicamente, por amor a la humanidad, para llevar ayuda a aquellos, a quienes, a causa de su gran pecado, tenían que esperar un destino terrible en el más allá, y para protegerlos de la condenación eterna, de hundirse en las tinieblas más profundas.

El hombre Jesús puso la vida espiritual antes de la vida terrenal, Su voluntad fue más fuerte que sus deseos físicos, y así venció en la batalla contra Sí Mismo y a través de eso ganó el premio más alto.... el amor de la Deidad Eterna, Que Se entregó a Él, Que fluyo hacia Él sin restricciones y obró sobre Él como una fuerza. Y llegó a ser poderoso y sabio, Se llenó de luz y poder, la Esencia de Dios tomó completa posesión de Él. Es decir, cuerpo y alma se formaron al amor y así llegaron a ser divinos, porque la sustancia original de la Deidad Eterna es el amor y, en consecuencia, tiene que ser un Ser divino, que lleva el amor en sí mismo y, por lo tanto se une con Dios, el Amor Eterno....

Jesús era Dios y hombre.... Dios era Su Esencia, el hombre era Su cuerpo, que contenía dentro de Sí la Esencia divina, el amor. Cuando se habla de Jesús como Dios, se refiere a Su Esencia, la formación espiritual de Su alma, la absorción en el amor puro y desinteresado y, por tanto, la formación de Su alma a imagen de Dios.... Y puesto que Jesús había obtenido la victoria sobre Sí Mismo, Su cuerpo se espiritualizó y se sometió completamente a la voluntad del alma.... Y así Jesús estaba irradiaba de luz, rodeado de luz, y como el Espíritu más puro, pero también visible para los discípulos, ascendió al Cielo después de Su muerte.... Porque había vencido a la muerte, había redimido al mundo del estado de debilidad en el que había caído por el pecado.... Había cumplido la obra de la Redención como ser humano, porque de lo contrario no habría sido una muerte sacrificial y no habría borrado la enorme culpa del pecado en la que había caído la humanidad....

amén

POSTANAK BOGA ČOVJEKOM....

Najteži problem je postanak Boga čovjekom u Isusu Kristu. A ipak, čovjek sa djetinjom vjerom može ga bez racionalnih poteškoća nadvladati, to mu može izgledati jednostavno upravo stoga što on vjeruje.... za njega je Isus Krist Bog, a on to također sa punim pravom vjeruje, jer Božansko je, što se kroz Ljubav sjedinilo s Bogom. Da je ovo sjedinjenje, postignuto od čovjeka Isusa u kratko zemaljsko vrijeme, zapravo bilo konačni cilj čovjeka, jednako međutim ostaje Istina koju ni najoštriji um, ni najuvjerenije srce ne može poreći, jer da bi se postigao stupanj savršenstva koji dušu čini Božanskom, neizostavno mora biti vođen život u Ljubavi, u slobodnoj volji, iz vlastitog poticaja, baš u stadiju (fazi) čovjeka, i nikako ne treba biti vršen utjecaj na volju u izvjesnom stanju prisile. Jedno već savršeno biće, dolazi na Zemlju jedino u svrhu misije (zadatka). Ovu misiju će također i ispuniti, ali nikada na temelju njegovog već visokog stupnja zrelosti već prije utjelovljenja kao čovjek, nego njegov život, kao onaj bilo kojeg drugog čovjeka, mora biti borba vođena u slobodi volje protiv slabosti i propusta bilo koje vrste. On mora slobodno željeti stupanj savršenstva koji mu daje pečat jednog Božanskog bića, prema tome nastojati i to postići kroz aktivnost Ljubavi, što on također može propustiti (zanemariti), kako bi mogao također okrenuti svoju volju prema dolje, jer on svoju volju može slobodno koristiti. On mora imati mogućnost biti jednako zao, koliko i dobar, kako bi mu također svaka odluka jednom bila obračunata. Bog neće na nijedan način djelovati na jednu takvu dušu, kao što On također neće dopustiti da prisilno (ne-svojevoljno) pripadne protivniku, tako da od ovoga bude prinuđen na otpadništvo od Boga ili na djelovanje protiv Njegove volje. Ova sloboda odlučivanja morala je također biti dopuštena i čovjeku Isusu, ako Njegovo otkupljujuće djelo nije trebalo izgubiti na vrijednosti, kao što je također Njegova Božanstvenost morala biti zasluga čovjeka koji se borio za savršenstvo, Koji treba poslužiti kao primjer za cijelo čovječanstvo i potaknuti na nasljedovanje (oponašanje) Njegovog načina života.... (27 Studeni 1947) Isus je ljudima služio za primjer života prema Božjoj volji, zbog čega za čovjeka također mora biti moguće doći do istog savršenstva. On je bio Posrednik između Boga i ljudi, prema tome, moralo je biti moguće stići do Boga uz pomoć Isusa Krista; stoga je Isus također morao ljudski stajati blizu ljudi, On je morao proći isti put na Zemlji, i sa oboje, sa Bogom i sa ljudima, stajati u prisnom odnosu, u odnosu koji je bio nošen od najdublje Ljubavi, tako da je On za ljude osjetio toliko veliku Ljubav, da im je želio pomoći; kao što je On i za vječno Božanstvo osjećao Ljubav, koju je Bog zahtijevao da bi Mu dao neograničenu moć i puninu snage, da bi se On Sam sjedinio s Njim, što međutim, uvijek pretpostavlja da je Isus bio čovjek Koji je postigao Svoj cilj.... bio je rođen kao čovjek, a kao Bog je u svoj slavi uzašao na nebo. On nije bio ni na jedan način povlašteno obdaren kako bi postigao uspjeh svog ljudskog postojanja bez ikakvog napora, i sasvim spontano, On se radije morao iznimno boriti protiv napada nečistih duhova koji su znali za Njegovu misiju na Zemlji, i koji su je nastojali spriječiti. Njemu su prilazile kušnje na svaki način, i to je zahtijevalo svu Njegovu snagu volje, da bi se odupro i prilagodio Svoje tjelesne želje željama Duha i duše jer, Njegovo vanjsko tijelo je bilo čovjek sa mesom i krvi, Njegova osjetila su u iznimnoj mjeri ćutila ljepotu i čari zemaljskog svijeta, i žudila ispunjenje, a On ga je međutim uskratio tijelu, iz Ljubavi prema čovječanstvu izmučenom nevoljama, kojem je On mogao donijeti pomoć jedino žrtvujući Sebe Samoga, tako da je kroz odustajanje i odricanje Njegova duša postigla viši stupanj zrelosti, koji Ga je doveo do sjedinjenja s Bogom. Sjedinjavanje s Njegovim Ocem od vječnosti Ga je prvenstveno osposobilo za Njegovo poslanje (misiju) razdjeljivanja Božanskog učenja Ljubavi na Zemlji i objavljivanje ljudima Božanske volje, kao što Mu je s druge strane također dalo snagu da podnese najtežu žrtvu koju je ikada jedan čovjek na Zemlji ponudio Bogu i ljudima.... Bez krivnje uzeti na Sebe smrt na križu, nezamislivo patiti duševno i tjelesno iz Ljubavi za čovječanstvo, da bi njemu, koje je u velikoj krivnji grijeha trebala očekivati strašna sudbina u onostranom, donio pomoć i da bi ga sačuvao od vječnog prokletstva, od propadanja u najdublju tamu. Čovjek Isus je stavio duhovni život ispred onog zemaljskog, Njegova volja je bila snažnija od Njegovih tjelesnih žudnji, i tako je On pobijedio u borbi protiv Samoga Sebe i kroz to osvojio najuzvišeniju nagradu.... Ljubav vječnog Božanstva, koja Mu je predala Sebe Samu, koja Mu je pritjecala bez ograničenja i djelovala na Njega kao snaga. I On je postao moćan i mudar, On je bio ispunjen svjetlom i snagom, Božje Biće Ga je potpuno uzelo u posjed. Odnosno, tijelo i duša su se oblikovali u Ljubav i tako postali Božanski, jer je prvobitna supstanca vječnog Božanstva Ljubav, te prema tome, mora biti Božansko Biće, Tko u Sebi nosi Ljubav i Sebe tako sjedinjuje s Bogom, vječnom Ljubavlju.... Isus je bio Bog i čovjek.... Bog je bio Njegovo Biće, čovjek je bio Njegovo tijelo, koje je Božansko Biće, Ljubav, sklonilo u sebe. Ako se dakle govori o Isusu kao Bogu, tada se misli na Njegovo Biće, duhovno oblikovanje Njegove duše, uzlaženje u čistu nesebičnu Ljubav, i kroz to oblikovanje Njegove duše na sliku Božju.... A, budući da je Isus izborio pobjedu nad Sobom, produhovio je Svoje tijelo i potpuno se podredio volji duše.... I tako je Isus bio prožet svjetlom, opran svjetlom, i On je kao najčišći Duh, no Njegovom voljom također vidljiv učenicima, nakon Svoje smrti uzašao na nebo.... Jer, On je pobijedio smrt, On je otkupio svijet iz stanja slabosti u koju je bio zapao kroz grijeh.... On je ostvario djelo otkupljenja kao čovjek, jer drugačije to ne bi bila žrtvena smrt, i ne bi bilo brisanja goleme krivnje grijeha u kojoj se našlo čovječanstvo.

AMEN