• Volver

Defunción prematura en este mundo

Continuamente, a los hombres les está presentado el fin de las cosas mundanas... pues continuamente se les presenta la muerte cuando muchos hombres de su entorno fallecen prematuramente y ellos no pueden hacer nada contra los acontecimientos que traen pena y miseria a la humanidad. Pero aun así no cambian de ideas ni reflexionan sobre el porqué de los sufrimientos y la defunción prematura de los seres humanos.

Por eso, las penas llegan a dimensiones cada vez más dolorosas y, llena de horror, la humanidad observará la historia universal y se quedará paralizada ante la dimensión de la desgracia que se abata sobre ella. Pero ella no lo quiere de otra manera, pues los hombres quedan totalmente indiferentes ante la miseria de la época y no sacan partido de ella para sus almas.

Y por eso Dios aplica los remedios más drásticos para sacudir a los hombres en su letargo, porque a pesar de sus sufrimientos físicos sus almas quedan indiferentes ante los golpes de fortuna. De lo contrario procurarían cambiar al darse cuenta que su concepto espiritual es lo que da lugar a la pena aumentada en la Tierra.

Es por eso que hay tantos seres humanos que, antes del tiempo, tienen que dejar esta vida atrás, porque una continuación sería más bien una desventaja para sus almas. Pues perderían su fe del todo y sólo se preocuparían por su vida mundana... Por eso Dios permite que incontables hombres pierdan su vida física a pesar de su madurez todavía insuficiente, para evitar una evolución retrograda... para darles la posibilidad de madurar en el Más Allá. Porque también allí están al tanto de la situación en la Tierra, de modo que pueden observar el curso de las cosas; y de esta manera pueden reconocer que los hombres mismos tienen la culpa de toda la gran pena mundial... por el descuido de la salvación del alma a causa de su falta de fe y su manera de pensar fríamente, y por su conducta desorientada.

Pero también los hombres a los que Dios reclama de la Tierra antes del tiempo, en vista de la muerte aún pueden llegar al reconocimiento... todavía pueden unirse en su interior con Dios... unas grandes penas aún pueden purificarlos... Y entonces este hecho les ha facilitado un grado de madurez más elevado de lo que una vida más prolongada en la Tierra les habría traído; de modo que su defunción prematura les resultaba en una gran bendición. Con lo grandes que sean las penas mundanas en esta Tierra, no son sino un medio para salvar las almas - solo que pocos hombres lo reconocen como tal. Las dimensiones de las penas deben causar que encuentren el camino hacia Dios, El que pueda pararlas - y también las parará si el hombre, con fe, espera su Ayuda con paciencia.

Pero donde incluso estas grandes penas son infructuosas... donde los hombres se olvidan de Dios y corren el riesgo inminente de perderse en el abismo, allí Él acaba con muchas vidas mundanas y permite desgracias evidentemente inhumanas, porque Él siempre se acuerda de las almas de los hombres... y a éstas las quiere salvar, aunque con ello el cuerpo físico se muera. Porque lo que hace Él siempre está bien hecho, y para el alma del hombre es una Bendición.

Amén.

PRERANI ODLAZAK IZ OVOG SVIJETA

Ljude se stalno podsjeća kako su stvari ovog svijeta prolazne. Opet i iznova se oni suočavaju sa smrću kada mnogobrojni ljudi prerano umiru. Oni su bespomoćni protiv takvih događa(n)ja. To im donosi bol i žalost. Ali oni se ne kaju niti razmišljaju o stvarnom razlogu za patnju i (pre)ranu smrt.

Tako patnje postaju još bolnije. Ljudi će sa strahom gledati u nadolazeće događaje u svijetu i skamenjeni su od straha pred velikim uništenjem koje ih okružuje. Oni vide bijedu vremena, a ipak ostaju u potpunosti ne-impresionirani i ne postižu nikakve koristi za svoje duše.

Zato Bog koristi najsnažnije načine da ih protrese iz njihove nezainteresiranosti. Čak kada su ljudi suočeni sa fizičkom patnjom njihova duša i dalje ostaje nedodirnuta, oni ostaju indiferentni pred udarima sudbine, ili bi se u suprotnom pokušali promijeniti kada shvate da je njihov duhovni stav uzrok povećane patnje na Zemlji.

Zato ljudska bića moraju biti uklonjena prerano iz ovog života. Duži ostanak bi bio više na štetu nego na korist za njihove duše. Pošto oni razmišljaju samo o svojim zemaljskim životima i mogli bi u potpunosti izgubiti vjeru.

Zbog toga Bog dozvoljava da bezbrojna ljudska bića izgube svoje živote unatoč manjku njihove zrelosti, zato da bi spriječio otklizavanje unatrag. Zemlja im nije skrivena i tamo mogu promatrati daljnja usavršavanja i doći do zaključka da su ljudi sami odgovorni kroz ne-brigu za spasenje svojih duša, zbog krivog načina života, i kroz ne-vjeru i sebičan način razmišljanja.

Međutim, ti ljudi koje je Bog prerano pozvao mogu, kada se suoče sa smrću, doći do razumijevanja i ipak se iskreno ujediniti sa Bogom. Oni i dalje mogu biti pročišćeni kroz bol. Tako im je sve to dalo viši stupanj zrelosti što ne bi moglo biti postignuto dužim životom na Zemlji. Takav pre-rani odlazak sa Zemlje je za njih bio blagoslov. Samo nekolicina ljudi to prepoznaju; bez obzira koliko velika bila patnja na Zemlji, to je ipak samo sredstvo za pri-dobijanje duša. Veličina njihovih potreba bi ih trebala dovesti do Boga, Koji može otkloniti takvu potrebu ako ljudi, u vjeri, očekuju Njegovu pomoć.

Međutim, gdje je patnja i dalje neuspješna, gdje ljudi i dalje vrijeđaju Njega, onda su oni u velikoj opasnosti da postanu u potpunosti izgubljeni. Onda će Bog završiti mnoge zemaljske živote i dozvoliti ono što izgleda kao ljudska bijeda, pošto On neprestano brine za njihove duše i želi ih spasiti. Iako tijelo nestaje, sve je za dobrobit i blaženstvo ljudske duše, pošto ništa što On čini nije pogrešno/krivo.

AMEN