• Volver

Reconociendo a Jesús.... Atando a Satanás....

El colapso espiritual es inevitable cuando ya no se reconoce a Cristo y los humanos ya no establecen la relación correcta con Dios, porque entonces quedan impotentes y en una gran necesidad espiritual porque se dirigen hacia su caída. La decadencia espiritual también resulta en el colapso terrenal, porque todo se disuelve tan pronto como se quita la base espiritual. Sin Dios nada puede existir, pero cuando lo espiritual queda completamente relegado a un segundo plano, tampoco se reconoce a Dios, y lo peor que pueden hacer los humanos es negar a Dios, porque al hacerlo también aceleran su propia caída e inicialmente debilitan o pierden su fuerza cognitiva, no reconocen la necesidad en la que se encuentran.

Sólo se preocupan por satisfacer sus necesidades terrenal y, por el bien del mundo terrenal, renuncian a todo lo que podría conducirles a las alturas espirituales. Y el resultad es un colapso espiritual y terrenal y un terrible final físico y terrenal. La fe en Jesucristo podría impedirlo, pero sin él la humanidad ya no encuentra la fuerza para cambiar y se hunde cada vez más, acercando inevitablemente el fin porque sin Dios nada puede existir....

(13.09.1944) El poder de Satanás es sobremanera grande porque los humanos mismos le dan poder sobre sí mismos, pero sólo el ser humano que, a través de Jesucristo, tiene una fuerza de voluntad que nada puede resistir. Pero donde se ha perdido la fe en Jesucristo, el oponente de Dios se enfurece con mayor violencia. Y sus armas son la violencia y la crueldad, que tienen un efecto destructivo y aniquilador en todos los sentidos, pero siempre sólo por la voluntad del humano, ya que el adversario de Dios no tiene poder sobre las demás obras de la creación. Y así utiliza la voluntad de los humanos que le obedecen para destruir y aniquilar, con el fin de liberar lo espiritual que Dios ha desterrado en la creación, contra la voluntad de Dios.

Y este espiritual, que se ha vuelto libre y se encuentra en un profundo estado de desarrollo, ahora también tiene un efecto devastador en su entorno, ya sea el mundo natural, las plantas y los animales, o incluso los humanos. Surge un caos sin precedentes, un caos que no es adecuado para el desarrollo espiritual ascendente del humano y también de lo espiritual aún atado en la creación, y este caos conduciría a la destrucción final de aquello que es accesible a la voluntad humana, excepto Dios Mismo deja que Su poder se imponga y ponga fin a las actividades de Satanás.

Desde el momento en que los humanos se atreven a actuar contra Dios Mismo, es decir, a declarar la guerra a todo lo divino-espiritual y, en particular, a erradicar la fe en Jesucristo entre los humanos, también la obra de Dios se hace evidente, tanto más claramente, cuanta más progresa esta lucha contra Dios. Porque si se debe mantener la posibilidad de un desarrollo superior al humano, también se le debe mantener el conocimiento de Dios, Que descendió a la Tierra en el hombre Jesús para redimir a la humanidad; de lo contrario, los humanos quedarían completamente indefensos e impotentes a merced de la ira de Satanás e inevitablemente tienen que hundirse, tanto espiritualmente como terrenalmente. Ya no se les podría exigir la decisión acerca del propósito de la vida terrenal, puesto que sólo llegan a conocer lo mal, y el bien, lo divino, permanecería oculto para ellos.

Pero tan pronto como Satanás actúa contra Dios Mismo, Dios le hace sentir Su poder.... Le arrebata su poder y lo ata por mucho tiempo.... Y esta atadura ocurre de tal manera, que será desterrado nuevamente en la nueva creación, en la materia más sólida, con los humanos que fueron sus siervos en la Tierra y que cumplieron lo que él les exigía con odio y crueldad, que seguirá siendo su prisión para que no pueda oprimir el bien espiritual, al que ahora el camino hacia las alturas es ahora más fácil para mucho tiempo.

El desarrollo espiritual ascendente por cierto requiere fuerza y resistencia, requiere una decisión entre el bien y el mal, y por lo tanto el mal siempre debe estar opuesto al bien, para que los humanos puedan decidir, para que puedan dejar que su libre albedrío se active. Sin embargo, en la nueva Tierra todos los humanos están bajo el signo de la cruz, son seguidores de Cristo desde el fondo de sus corazones, están en la relación más estrecha con Dios, y ya se han decidido de antemano a través del tiempo extremadamente difícil de lucha en la cual permanecieron fieles a Él, y por el momento no necesitan ninguna fuerza opositora contra la cual deben imponerse.

Y mientras permanezcan en esta íntima conexión con Dios, también estará atado el adversario de Dios, cuyos grilletes sólo serán aflojados nuevamente por la voluntad humana. Porque tan pronto como la conexión con Dios comienza a debilitarse, los sentidos del ser humano se vuelven hacia la materia, que alberga lo espiritual caído en sí.... y con su deseo aflojan sus ataduras, y así el oponente de Dios entra lentamente de nuevo en acción por la voluntad del humano.... Y la lucha espiritual, la lucha entre la luz y las tinieblas, comienza de nuevo....

Y Jesucristo tiene que estar siempre en el foco para que la lucha contra las tinieblas termine victoriosamente; porque lo lleno de luz en la Tierra y en el más allá es lo espiritual redimido por la sangre de Jesucristo, y sólo aquel que reconoce a Jesucristo como Redentor del mundo y el Hijo de Dios puede alcanzar irrevocablemente la luz, de lo contrario el poder de Satanás sobre él es tan grande que lo arrastra hacia abajo a las tinieblas, a la destrucción eterna.

Y negar a Cristo siempre llevará a colapso terrenal y espiritual, porque entonces la humanidad hace un pacto con el oponente de Dios, porque se aleja completamente de Dios y esto significa la disolución de toda forma, que ahora ya no puede cumplir su propósito, el desarrollo superior del alma y por lo tanto pasa por la voluntad de Dios, es decir, cambia dentro de sí misma, y Dios le asigna nuevamente un nuevo propósito. Porque el poder de Dios vencerá a todo poder contrario, Él atará al oponente cuando llegue su hora....

amén

PRIZNAVANJE ISUSA KRISTA.... SOTONA ĆE BITI VEZAN....

Duhovni kolaps (krah, slom) je neizbježan, ako Krist više nije priznat i ljudi više ne uspostavljaju ispravan odnos s Bogom, jer su oni onda slabi, i u najvećoj su duhovnoj nevolji, budući idu ususret njihovom uništenju. Duhovna propast također ima za posljedicu i zemaljski kolaps, jer se sve rastvara (poništava) čim mu je oduzet duhovni temelj. Bez Boga ništa ne može opstati, gdje je međutim, duhovno potpuno gurnuto u pozadinu, ni Bog više neće biti priznat (prepoznat), a to je najgore što ljudi mogu učiniti, poreći Boga, jer oni time također ubrzavaju njihovu vlastitu propast, i oni slabe, ili najprije gube njihovu snagu spoznaje, oni ne prepoznaju nevolju u kojoj se nalaze. Oni jedino brinu da ispune zemaljske zahtjeve, i zbog zemaljskog svijeta se odriču svega što bi ih moglo voditi duhovno naviše. A, posljedica je duhovni i zemaljski kolaps, i užasan tjelesni i zemaljski kraj. Vjera u Isusa Krista bi mogla ovo spriječiti, no bez Njega, čovječanstvo više ne nalazi snagu da se promijeni, i tone sve dublje, i tako neizbježno privlači Kraj, jer bez Boga ništa ne može opstati.... (13 Rujan 1944) Moć Sotone je ogromna, jer mu sami ljudi dodjeljuju vlast nad sobom, ali može ga pobijediti jedino čovjek koji kroz Isusa Krista raspolaže snagom volje kojoj se ništa ne može oduprijeti. Gdje se pak vjera u Isusa Krista izgubila, tamo hara Božji protivnik osnaženom moći. A njegovo oružje su mržnja i nemilosrdnost, koje djeluju rušilački i uništavajući na svaki način, ali uvijek jedino kroz volju čovjeka, budući da Božji protivnik nema vlast nad drugim djelima stvaranja. I tako on koristi volju njemu podložnih ljudi, da uništava i razara, da oslobodi duhovno, od Boga vezano u stvaranju, protiv Božje volje. A ovo oslobođeno duhovno koje se nalazi na niskom stupnju razvoja, sada također vrši razarajući učinak na svoju okolinu, bilo da je to prirodni svijet, biljke i životinje, ili su to također ljudi. Rezultat je kaos bez premca, kaos koji nije prikladan za duševni uzlazni razvoj čovjeka, a niti duhovnog još vezanog u stvaranju, a ovaj kaos bi doveo do konačnog uništenja svega što je dostupno ljudskoj volji, ako Bog Osobno ne bi primijenio Svoju moć i dokončao djelovanje Sotone. Od trenutka kada su se ljudi drznuli postupati protiv Boga Osobno, odnosno, objavili rat svemu Božansko-duhovnom, a posebno iskorijenili vjeru u Isusa Krista među ljudima, također se Božje djelovanje jasno (očigledno, otvoreno) očituje, to primjetnije što ova borba protiv Boga dalje napreduje. Jer, ako čovjeku mora ostati mogućnost višeg razvoja, onda mu također mora ostati očuvano znanje o Bogu, Koji je sišao na Zemlju u čovjeku Isusu da spasi čovječanstvo, inače bi ljudi, potpuno bez zaštite i bez snage, bili prepušteni divljanju Sotone, i morali bi neizbježno propasti, duhovno, a također i zemaljski. Odluka, koja je svrha zemaljskog života, od njih više ne bi mogla biti tražena, jer bi oni poznavali samo jedno, zlo, a dobro, Božansko, bi im ostalo skriveno. Ali, čim Sotona djeluje protiv Samoga Boga, Bog će mu omogućiti da osjeti Njegovu moć.... On mu preotima njegove i vezuje ga na dugo vremena.... Ovo vezivanje se vrši na način da će on sa njemu podložnim ljudima, koji su bili njegove sluge na Zemlji, koji su u mržnji i nemilosrdnosti vršili što je on tražio od njih, iznova biti vezan u novom stvaranju, u najtvrđoj materiji, koja će ostati njegov zatvor, tako da ne može tlačiti dobro duhovno, kojemu je sada put uvis olakšan za dugo vremena. Duhovni razvoj naviše zaista zahtijeva snagu i otpor, zahtjeva odluku između dobra i zla, i stoga dobru također uvijek mora biti suprotstavljeno zlo, tako da se ljudi mogu odlučiti, tako da mogu aktivirati svoju slobodnu volju. Ali, na Novoj Zemlji, svi ljudi su pod znakom Križa, oni su iz najveće dubine srca sljedbenici Krista, u najužoj su vezi s Bogom, oni su se već odlučili kroz iznimno teško prethodno vrijeme borbe, u kojemu su Mu ostali vjerni, i isprva nemaju potrebe za nikakvom protivnom snagom, protiv koje bi se trebali izjasniti (potvrditi). Dok god oni ostaju u ovom prisnom sjedinjenju s Bogom, također je vezan Božji protivnik, čije će lance tek iznova volja čovjeka olabaviti, jer čim veza s Bogom počne slabiti, osjećaji čovjeka se iznova okreću materiji koja u sebi sklanja palo duhovno.... i sa njihovom žudnjom labave lanci onoga, i tako kroz volju čovjeka Božji protivnik polako iznova stupa u akciju....I počinje duhovna borba, borba između svjetla i tame, opet iznova.... A Isus Krist mora uvijek biti u središtu, treba li borba između svjetla i tame pobjednički završiti; jer punina svjetla na Zemlji i u onostranom je kroz krv Isusa Krista otkupila duhovno, i do svjetla može nepovratno stići jedino onaj tko priznaje Isusa Krista kao Otkupitelja svijeta i Sina Božjeg, inače je moć Sotone toliko jaka nad njim, da ga on povlači u tamu na vječnu propast. A poricanje Krista će uvijek, zemaljski i duhovno, voditi do kolapsa, jer tada čovječanstvo sklapa pogodbu s Božjim protivnikom, jer se potpuno udaljava od Boga, a ovo znači raspadanje svakog oblika koji više ne ispunja svrhu, svrhu razvoja duše naviše, i stoga kroz Božju volju nestaje, odnosno mijenja se u sebi, kada mu Bog iznova dodijeli novo određenje. Jer Božja moć će pobijediti svaku suprotstavljenu moć, On će vezati protivnika, kada dođe njegov čas.

AMEN