• Volver

Refutación de la doctrina de la reencarnación.... Justicia....

Os llegará una luz brillante si tenéis la voluntad de dejarla brillar.... Un tiempo de confusión también confunde el pensamiento de los humanos, su capacidad de pensar se debilita y ya no pueden reconocer las verdades espirituales como tales, por lo que es necesario una transmisión constante de ellas y esto requiere a seres humanos dispuestos a recibir a través de quienes el conocimiento espiritual pueda transmitirse a quienes lo buscan. Una instrucción como tal sólo puede realizarse de diversas maneras, puede complementar un conocimiento que ya existe, puede ofrecerse como un conocimiento completamente nuevo si el humano anteriormente se encontraba en un pensamiento erróneo, pero también puede aclarar un área como refutación de enseñanzas falsas bajo el cual todavía reina la falta de conocimiento entre los humanos.

Pero siempre es un requisito previo que las fuerzas dirigidas hacia Dios transmitan las ideas espirituales al ser humano que, como receptáculo del espíritu divino, se declara dispuesto a servir a Dios difundiendo la verdad. Y este requisito previo se da tan pronto como la oración sincera por el suministro de la verdad pura procede a cada instrucción espiritual.... Todas las buenas fuerzas espirituales tienen un solo objetivo.... unificar a la esencia encarnada en la Tierra con Dios, es decir, para ayudarla al respecto. Pero una unificación espiritual sólo es posible en el estado de luz, es decir, en el estado de conocimiento, que es el resultado de una vida de amor.

Para lograr este estado, se le ha dado la vida terrenal al ser humano en la que puede desarrollar sus capacidades, que sólo están débilmente desarrolladas al comienzo de su encarnación, pero que pueden experimentar un desarrollo ascendente o descendente dependiendo de su voluntad. Su vida le da plena oportunidad para este desarrollo, pero no depende de dones de la mente más o menos desarrollados, sino que únicamente por la voluntad del bien, de la actitud hacia Dios y por tanto del obrar en el amor.... el esfuerzo por la alineación con Dios a través de las buenas obras.... Sólo a través de esto el humano puede lograr un nivel tan alto de desarrollo espiritual que entre en una etapa de luz ya en la Tierra, es decir, para que llegue a la cognición....

Entonces ya se ha producido la asimilación a Dios, y este estado asegura la entrada del alma humana al reino de la luz después de su muerte corporal, en esferas donde puede participar en la obra redentora de Cristo, donde puede ayudar nuevamente a otras almas a llegar a la sabiduría y a la luz enseñando el amor y, por lo tanto, será activa redentoramente. Este grado de perfección puede ser alcanzado fácilmente por humanos que sólo tienen la voluntad de hacer el bien y establecen una conexión con Dios a través de la oración íntima....

El hecho de que los humanos tienen diferentes capacidades de comprensión, que sean más o menos inteligentes, no es en modo alguno un factor determinante de esta voluntad del bien. Porque la chispa espiritual en la persona se despierta a través del amor. Pero el amor nace en el corazón y puede ser extremadamente activo en un ser humano cuya actividad intelectual está considerablemente por detrás de otro humano. E incluso la luz, la cognición de la verdad, no sale a la luz extraordinariamente durante la vida en la Tierra, el alma puede estar rodeada de luz cuando entra al reino del más allá, es decir, la cognición puede llegar a ella en un instante y un conocimiento abundante puede ahora permitirle ser celosamente activo en el amor en el más allá.

Y es por eso que las preocupaciones de que un pensamiento intelectual menos desarrollado podría perjudicar la maduración del alma, y que a cada alma se le tendría que dar la oportunidad de aprovechar las capacidades físicas avanzadas para lograr una mayor madurez en la Tierra. Probablemente estas almas pueden tener un efecto extremadamente beneficioso en la Tierra al poner sus extraordinarias capacidades intelectuales al servicio de sus semejantes para impartirles conocimiento espiritual y así estimularlos a una mayor actividad amorosa.

Pero un ser humano también puede llevar el amor al más alto desarrollo sin ningún estímulo especial, y ese humano sin duda alcanzará la más alta madurez. Pero su pensamiento puede ser completamente sencillo, no necesita revelar ninguna sabiduría superior y, sin embargo, es guiado en su pensamiento y en sus acciones por buenas fuerzas espirituales que lo consideran según su capacidad de comprensión y lo impulsan constantemente a su obrar en amor, para lograr su unificación con Dios. Porque el amor es lo primero, de ello nace la sabiduría y esta sabiduría es parte del alma tan pronto como entra en el reino espiritual.

Pero el amor puede llevar a una única encarnación en la Tierra a su pleno desarrollo, porque el amor puede ser practicado en cada situación de la vida, en cada destino de la vida, en cada condición física o mental, porque esto sólo requiere que la chispa divina se encienda en el ser humano y sea encendida a la llama más alta, y esto lo puede hacer el humano más primitivo en términos de pensamiento, siempre que sólo tenga la voluntad de ser bueno. Pero el conocimiento del bien y del mal está en él porque ambas fuerzas, el bien y el mal, luchan por su alma y por eso su pensamiento es influenciado por ambas fuerzas espirituales, y las fuerzas hacia las que se dirige su libre albedrío logran la victoria sobre él.

Pero cómo se decide su voluntad depende en cierta medida de su fe, de su actitud hacia Dios y hacia la Obra redentora de Cristo, siempre que tenga conocimiento de ella. Jesucristo murió en la cruz por los débiles que no pudieron reunir la voluntad para hacer el bien. Pero nadie piensa que sea fuerte.... Aunque tiene altas capacidades espirituales, todavía necesita las gracias de la obra de Redención, la voluntad fuerte adquirido por Jesucristo, para poder madurar hasta convertirse en un ser de luz durante su vida en la Tierra.... Y por eso Jesucristo creó el equilibrio para que todo el que tenga buena voluntad pueda ser salvo....

(13 de agosto de 1944) La humanidad está muy atrasada en su desarrollo espiritual y no presta atención a ninguna posibilidad de progreso. Se trata de un proceso de enfriamiento inequívoco, que tiene su causa en el libre albedrío del ser humano y para la cual también tiene que responsabilizarse. En consecuencia, un ser humano no puede esperar ningún beneficio por algo que ocurrió por su propia culpa. Pero sería un beneficio si pudiera recuperar el desarrollo que perdió o descuidó por su propia culpa en otra encarnación en la Tierra. Porque no utilizó su libre albedrío de la manera correcta, del que era capaz en cada situación dela vida gracias a la Obra redentora Jesucristo, Quien mediante Su muerte en la cruz rompió el dominio de Su oponente sobre la voluntad de los humanos.

Por lo tanto, no hay justificación para una vida repetida en la Tierra de un alma imperfecta, lo que podría basarse en la justicia divina, porque tan pronto un ser humano ha fallado a pesar de recibir la gracia, no puede pretender ninguna repetición de una encarnación en la Tierra para poder alcanzar el mismo grado de madurez que un humano con buena voluntad puede alcanzar durante su vida en la Tierra, sino que tiene que tomar el ascenso mucho más difícil en el más allá como justa compensación por su voluntad equivocada.

Ciertamente, los humanos tienen diferentes ideas, diferentes conocimientos y diferentes habilidades terrenales, y esto a menudo los lleva a la opinión errónea de que el alma madura correspondiente a estas capacidades. Pero entonces se ignora que sólo la actividad en el amor es decisiva, por lo que sólo la actividad en el amor promueve el desarrollo ascendente. Pero cada humano puede practicar el amor, porque sólo es necesaria la voluntad del hombre; éste es un impulso del corazón que no está en ninguna correlación con un cierto grado de conocimiento o una actividad intelectual especialmente desarrollada. Es innegable que el enfriamiento del amor, comprensiblemente, también resulta en una reducción del conocimiento, y por eso el estado oscuro de la mente es particularmente notable, porque es el resultado del desamor, del cual el alma debe ser responsable....

(14 de agosto de 1944) Sólo se puede hablar de un desarrollo superior cuando el alma se ha conectado con el espíritu, es decir, cuando practica el amor y con ello trae a la vida la chispa espiritual dentro de sí misma, que ahora permanece en constante actividad, es decir, el alma alienta al constante obrar en el amor. En consecuencia, sin la obra del amor se produce un estancamiento en el desarrollo o incluso una regresión en los casos de desamor evidente. Pero cada humano tiene a su disposición la misma cantidad de gracia y se le dan las mismas oportunidades para la maduración de su alma. Si no las utiliza e ignora las gracias, que no puedan surtir efecto en él, entonces, según la justicia divina, también debe aceptar las consecuencias, es decir, en el más allá, él mismo tiene que aceptar la situación en la que se ha metido por su propia culpa, es decir, merecidamente....

Sería entonces una injusticia, por así decirlo, si a él, que no ha utilizado la gran gracia de la encarnación para la salvación de su alma se le ofreciera una vez más la misma oportunidad para compensar lo que ha perdido.... Sería una injusticia para quienes hacen pleno uso de su vida terrenal ignorando sus cuerpos, haciendo renuncias y abstinencias constantes de los placeres del mundo. El conocimiento más profundo no es absolutamente necesario, pero la actividad del amor si lo es, y es por eso que incluso el ser humano más ignorante puede desarrollarse hacia arriba si sólo está activo en el amor, porque el conocimiento le llega tan pronto como lo necesita para sus semejantes o él entra en el reino espiritual. Porque entonces podrá hacer felices a las almas en el más allá con su conocimiento, que ahora le es impartido en un instante para que pueda volverá obra en amor como portador de luz en el reino espiritual....

amén

Weerlegging van de leer van de herbelichaming - Rechtvaardigheid

Een helder licht wordt u gegeven, als u de wil hebt het te laten stralen. Een tijd van chaos verwart ook het denken van de mensen, het denkvermogen wordt zwakker en ze kunnen geestelijke waarheden niet meer als zodanig herkennen, waarom een voortdurend toesturen ervan nodig is en dit mensen vraagt, die bereid zijn deze te ontvangen, waardoor geestelijk weten aan de zoekenden kan worden overgebracht. Zo’n onderrichting kan nu verschillende keren plaatsvinden. Ze kan een weten vervolledigen dat al aanwezig is, ze kan als een geheel nieuw weten worden aangeboden als de mens tevoren onjuiste gedachten had, maar ze kan ook als weerlegging van verkeerde leren een gebied duidelijk maken waarover nog onduidelijkheid heerst onder de mensen. Maar steeds is de voorwaarde, dat de op God gerichte krachten het geestelijke gedachtengoed aan de mens overbrengen, die als opnamevat van de goddelijke Geest zich bereid verklaart God te dienen door het verbreiden van de waarheid. En aan deze voorwaarde is voldaan, zodra innig gebed om het toesturen van de zuivere waarheid aan elk geestelijk onderricht voorafgaat.

Alle goede geestelijke krachten hebben maar één doel: het op de aarde belichaamde wezenlijke met God te verenigen, dat wil zeggen het daartoe behulpzaam te zijn. Maar een geestelijke vereniging bestaat alleen maar in de staat van licht, dat wil zeggen in de toestand van inzicht, dat het gevolg is van een leven in liefde. Om deze staat te bereiken is de mens het aardse leven gegeven, waarin hij zijn vermogens kan vormen, die bij het begin van zijn belichaming slechts zwak ontwikkeld zijn, maar die al naar gelang zijn wil een positieve of ook negatieve ontwikkeling kunnen doormaken. Zijn levensloop geeft hem volop gelegenheid tot deze ontwikkeling, maar ze hangt niet af van meer of minder ontwikkelde gaven van het verstand; slechts alleen van de wil tot het goede, van de instelling tegenover God en dus van het werkzaam zijn in liefde - het streven zich bij God aan te sluiten door goede werken. Slechts alleen daardoor kan de mens een zo hoge graad van geestelijke ontwikkeling bereiken, dat hij al op aarde in een stadium van licht binnengaat, dat wil zeggen dat hij inzicht verkrijgt. Dan heeft de aanpassing aan God al plaatsgevonden en deze toestand verzekert de ziel van de mens bij zijn sterven de toegang tot het lichtrijk, in sferen waar ze aan het verlossingswerk van Christus kan deelnemen, waar ze in staat is andere zielen weer wijsheid en licht te verschaffen, doordat ze liefde onderricht en dus verlossend bezig is. Deze graad van volmaaktheid kunnen dus de mensen gemakkelijk bereiken, die slechts de wil hebben het goede te doen en de verbinding met God tot stand brengen door innig gebed.

Dat de mensen bevattingsvermogens hebben die verschillend zijn, dat ze meer of minder intelligent zijn, is totaal niet bepalend voor deze wil tot het goede. Want de liefde doet de geestvonk in de mens ontwaken. Maar de liefde wordt in het hart geboren en ze kan uitermate aktief zijn in een mens, wiens verstandelijk vermogen aanzienlijk onderdoet voor die van een ander mens. En zelfs waar het licht, het weten van de waarheid, niet bijzonder voor de dag komt gedurende het leven op aarde, kan de ziel bij het binnengaan in het rijk hierna omgeven zijn door licht. Dat wil zeggen, het inzicht kan bliksemsnel over haar komen en een overvloedig weten kan haar nu in staat stellen, ijverig in liefde werkzaam te zijn in het hiernamaals.

En daarom zijn de bedenkingen ongegrond, dat een minder ontwikkeld verstandelijk denken afbreuk zou kunnen doen aan het rijp worden van de ziel, dat dus iedere ziel eens de gelegenheid zou moeten worden geboden, gevorderde lichamelijke vermogens te benutten, om een grotere rijpheid te verkrijgen op aarde. Weliswaar kunnen zulke zielen op aarde uitermate zegenrijk werkzaam zijn, voor zover ze hun buitengewone verstandelijke vaardigheden in dienst stellen van de medemens, om aan hem geestelijk weten over te dragen en hem daardoor aan te sporen tot verhoogde werkzaamheid in liefde, maar evenzo kan een mens zonder speciale stimulering de liefde tot hoogste ontplooiing brengen en deze mens zal ontegenzeglijk de hoogste rijpheid bereiken. Maar zijn denken kan helemaal ongecompliceerd zijn, het hoeft geen grotere wijsheid te laten zien en toch wordt hij gestuurd in zijn denken en handelen door goede geestelijke krachten, die hem bedelen naar zijn bevattingsvermogen en hem voortdurend aansporen om meer werkzaam te zijn in liefde, om zijn vereniging met God te bereiken. Want de liefde is het eerste, uit haar wordt pas de wijsheid geboren en deze wijsheid is het aandeel van de ziel, zodra ze het geestelijke rijk binnengaat. Maar de liefde kan een eenmalige belichaming op aarde volledig tot ontplooiing brengen, omdat de liefde in elke situatie van het leven, in elk levenslot, in elke lichamelijke en geestelijke gesteldheid, beoefend kan worden, omdat dit alleen tot voorwaarde heeft, dat de goddelijke vonk in de mens wordt ontstoken en tot de hoogste vlam wordt aangewakkerd en dit kan de in zijn denken meest primitieve mens, als hij maar de wil heeft goed te zijn. Maar het inzicht in goed en kwaad heeft hij in zich, omdat beide krachten - goed en kwaad - om zijn ziel strijden en dus zijn denken door beide geestelijke krachten wordt beïnvloed en díe krachten de zege over hem behalen, naar welke zijn vrije wil zich toekeert.

Hoe echter zijn wil beslist, is tot op zekere hoogte afhankelijk van zijn geloof, van zijn instelling tegenover God en het verlossingswerk van Christus, als hij daarover kennis bezit. Jezus Christus stierf de dood aan het kruis voor de zwakken, die uit zichzelf niet in staat waren, de wil om goed te doen op te brengen. Maar niemand moet menen sterk te zijn. Ofschoon hij grote geestelijke vermogens kan bezitten, heeft hij toch de genade van het verlossingswerk nodig, de door Jezus Christus gekochte sterke wil, om zich tot lichtwezen te kunnen ontwikkelen gedurende zijn aardse leven. En daarom heeft Jezus Christus de genoegdoening verschaft, opdat allen zalig kunnen worden, die van goede wil zijn.

De mensheid is in haar geestelijke ontwikkeling wel erg achtergebleven en ze schenkt helemaal geen aandacht aan mogelijkheden om vooruit te gaan. Dit is een onmiskenbaar verkoelingsproces, die echter zijn oorzaak heeft in de vrije wil van de mens en waarvoor hij zich ook moet verantwoorden. Bijgevolg kan de mens voor iets, wat door eigen schuld heeft plaatsgevonden, geen gunst verwachten. Maar het zou een gunst zijn, wanneer hij de door eigen schuld verzuimde of veronachtzaamde ontwikkeling naar believen in zou kunnen halen in een hernieuwde belichaming op aarde. Want hij heeft zijn vrije wil niet op de juiste wijze gebruikt, waartoe hij echter in elke levenssituatie in staat was, door het verlossingswerk van Christus, Die de overmacht van Zijn tegenstander op de wil van de mensen heeft gebroken, door Zijn dood aan het kruis. Er is daarom voor een hernieuwde levenswandel op aarde van een onvolmaakte ziel geen reden, die op goddelijke rechtvaardigheid zou kunnen berusten, want als de mens heeft gefaald, ondanks het toesturen van genaden, kan hij niet naar believen aanspraak maken op een herhaling van een belichaming op aarde, om tot dezelfde graad van rijpheid te komen, die een mens met goede wil gedurende zijn leven op aarde kan bereiken, maar moet hij de veruit moeilijkere weg omhoog in het hiernamaals afleggen, als een rechtvaardige compensatie voor zijn verkeerde wil.

De mensen hebben wel verschillende inzichten, verschillend weten en verschillende aardse capaciteiten. En dit doet hen vaak tot de verkeerde opvatting komen, dat het rijp worden van de ziel zich voltrekt in overeenstemming met deze capaciteiten. Maar er wordt dan buiten beschouwing gelaten, dat alleen het aktief zijn in liefde doorslaggevend is, dus alleen het werkzaam zijn in liefde de positieve ontwikkeling bevordert. Maar liefde kan ieder mens beoefenen, want daartoe is alleen maar de wil van de mens nodig. Dit is een drang in het hart, die in geen enkel verband staat met een bepaalde graad van kennis of een bijzonder ontwikkelde verstandelijke werkzaamheid. Dat de verkoeling van de liefde begrijpelijkerwijs ook een beperkt weten tot gevolg heeft, is onbetwistbaar en daarom openbaart zich ook in het bijzonder de duistere geestelijke toestand, omdat die het bevolg is van liefdeloosheid, waarvoor de ziel zich daarom moet verantwoorden. Van een hogere ontwikkeling kan pas dan worden gesproken, wanneer de ziel zich met de Geest heeft verbonden, wanneer ze dus de liefde beoefent en daardoor de Geestvonk in zich tot leven wekt, die nu voortdurend blijft werken, dat wil zeggen de ziel aanspoort tot het voortdurend werkzaam zijn in liefde. Bijgevolg is zonder het werkzaam zijn in liefde een stilstand in de ontwikkeling te zien, of zelfs bij duidelijke liefdeloosheid een achteruitgang. Maar ieder mens staat dezelfde mate van genade ter beschikking en hem zijn dezelfde gelegenheden gegeven voor het rijp worden van zijn ziel. Benut hij nu deze niet en schenkt hij ook geen aandacht aan de genaden, zodat ze bij hem niet werkzaam kunnen worden, dan moet hij ook volgens goddelijke rechtvaardigheid de gevolgen op zich nemen, dat wil zeggen hij moet in het hiernamaals zelf met de toestand klaarkomen, waarin hij uit eigen schuld, dus verdiend, is terechtgekomen.

Het zou dan in zekere zin een onrechtvaardigheid zijn, wanneer diegene, die geen gebruik heeft gemaakt van de grote genade van de belichaming ten behoeve van het heil van zijn ziel, nog een keer dezelfde gelegenheid zou worden geboden, in te halen, wat hij heeft verzuimd. Dit zou een onrechtvaardigheid zijn tegenover diegenen, die hun leven op aarde helemaal benutten, terwijl ze niet op hun lichaam letten, onder afzien en voortdurende onthouding van de vreugden van de wereld. Niet het diepere weten is beslist nodig, maar het werkzaam zijn in liefde. En daarom kan ook de meest onwetende mens zich positief ontwikkelen, als hij maar werkzaam is in liefde, want het weten wordt hem toegestuurd, zodra hij het nodig heeft voor zijn medemensen, of hij het geestelijke rijk binnengaat. Want dan kan hij de zielen in het hiernamaals gelukkig maken met zijn weten, dat nu bliksemsnel aan hem wordt overgedragen, opdat hij als lichtdrager in liefde weer werkzaam kan zijn in het geestelijke rijk.

Amen