• Volver

Grandeza y esencia de la Deidad Eterna....

La grandeza de Dios sólo se hará evidente al hombre cuando su espíritu se despierte, pero incluso entonces le resulta todavía incomprensible, ya que no se le puede ofrecer nada con qué compararla y el hombre como tal es incapaz de desvelar este misterio. Porque la grandeza de Dios no se puede medir con escalas terrenales, ni es un concepto variable; Dios seguirá siendo el Ser más perfecto y santo por toda la eternidad, como Lo ha sido desde la eternidad.... Y, sin embargo este Ser perfecto Se cuidará de la criatura más discreta, ya que fue creada de Su mano, por Su voluntad de amor. Y, sin embargo, la Deidad Eterna aparece ante los hombres como un Ser, Que actúa de manera muy limitada, porque hace al humano individual responsable de lo que hace....

(29.08.1942) pero el don de la gracia de Dios capacita al hombre llevar a cabo lo que Dios exige de los hombres. Pero lo que Él exige de los hombres se basa en Su eterna sabiduría y amor, y durante su vida en la Tierra los humanos no pueden entender hasta qué punto estas exigencias corresponden a la sabiduría de Dios. Esto sólo se les puede hacer comprensible mediante parábolas e imágenes, siempre que el humano sea receptivo a ellos. Y esta capacidad de recepción depende de sí y cómo el ser humano establece el vínculo con Dios. En consecuencia, el hombre también podrá penetrar en la esencia de la Deidad.

Dios no puede ser explicado intelectualmente, y mucho menos puede ser comprendido intelectualmente.... Pero cuanto más activo es el entendimiento, menos claro se vuelve al hombre el concepto de la Deidad Eterna, y también puede llegar a confundirse completamente porque el reconocimiento de la Deidad Eterna no depende de la agudeza del entendimiento, sino del sentimiento del corazón. Así, el ser humano capaz de amar formará una percepción de Dios que corresponde más a la verdad que la imagen que el ser humano crea de Él usando su intelecto.

Pero la persona capaz de amar también estará satisfecha con la idea que ha adquirido con el conocimiento correcto de que mientras todavía camine sobre la Tierra, la grandeza de Dios nunca podrá ser comprendida por el hombre, pero tampoco encontrará Su gobierno y obra incomprensible, no establecerá la norma basándose en las condiciones terrenales, los efectos terrenales u los acontecimientos terrenales, sino que sólo creerá ciegamente que todo lo que Dios hace y permite que suceda es bueno y sabio.... Y a través de esta fe penetrará más profundamente en la esencia de la Deidad eterna de lo que se puede hacer pensando en ella, si el corazón humano está enamorado menos profundamente. Dios es amor y sólo se puede entender a través del amor.

Dios es Espíritu, y por eso la aclaración sólo puede darse espiritualmente.... Por lo tanto, lo que se anuncia mediante el amor de Dios al espíritu de quienes buscan formarse en amor debe ser también reconocido como verdad. La voluntad seria de esto último es absolutamente necesaria, porque el esfuerzo espiritual no es el deseo intelectual de sondear lo sobrenatural, sino más bien trabajar sobre sí mismo, educarse en el amor, la mansedumbre, la tranquilidad, la paciencia y la misericordia.... Éste es guiado a la verdad y al reconocimiento de ello, mientras que éste sólo reflexiona e investiga sin llegar a un resultado que le satisfaga por completo....

amén

VELICINA I BICE (PRIRODA) VJECNOG BOŽANSTVA…

Božja velicina ce covjeku postati ocigledna, tek kada je njegov duh probuden, ali cak i tada je za njega nedokuciva, buduci mu ne može biti ponudeno ništa za usporedbu, a covjek kao takav je nesposoban razotkriti ovu tajnu. Jer, Božja velicina nije mjerljiva zemaljskim mjerilima, ona takoder nije nepostojan pojam; Bog ostaje u svoj vjecnosti najsavršenije, najsvetije Bice, kakvo je Ono bilo od vjecnosti.... Pa ipak, ovo savršeno Bice ce se brinuti za najbeznacajnije stvorenje, buduci je ono bilo stvoreno iz Njegove ruke, kroz Njegovu Ljubavnu volju. A ipak, vjecno Božanstvo covjeku izgleda kao Bice koje postupa usko ograniceno, buduci Ono pojedinog covjeka cini odgovornim za ono što radi… (29 Kolovoza 1942) Božji dar milosti medutim, cini covjeka sposobnim za provodenje onoga što Bog zahtjeva od ljudi. Što On medutim traži od ljudi, utemeljeno je u Njegovoj vjecnoj mudrosti i Ljubavi, a covjek za vrijeme svojega zemaljskog puta, ne može shvatiti kako ti zahtjevi odgovaraju Božjoj mudrosti. To njemu može biti ucinjeno razumljivim, jedino u prispodobama (poredbama) i slikama, cim je covjek prijemciv za to. A, ova prijemcivost je opet, ovisna o tome da li, i na koji nacin, covjek uspostavlja vezu s Bogom. U skladu s tim ce covjek takoder biti u stanju prodrijeti u Bice (prirodu) Božanstva. Bog ne može biti racionalno objašnjen, a jednako malo On može biti racionalno shvacen.... Ali, što je više pri tome aktivan razum, to nejasniji je covjeku pojam vjecnog Božanstva, i on se takoder može potpuno smesti (zbuniti, dezorjentirati), buduci prepoznavanje vjecnog Božanstva ne ovisi o oštrini razuma, nego o osjecaju srca. Tako ce covjek sposoban ljubiti, sebi naciniti predodžbu Boga u skladu s osjecajem, koja više odgovara Istini, nego slika o Njemu, koju covjek zamišlja snagom svoga razumijevanja. No, covjek sposoban ljubiti ce se takoder zadovoljiti od njega stecenom predodžbom u ispravnom prepoznavanju, da covjeku, sve dok on još hoda Zemljom, ne može nikada biti shvatljiva Božja velicina, a ipak, on nece naci nimalo neshvatljivim Njegovo upravljanje i djelovanje, on nece napraviti mjerilo na zemaljskim okolnostima, zemaljskim ucincima i zemaljskim zbivanjima, on nece razumski mudrovati i istraživati, nego ce samo naslijepo vjerovati da je sve što Bog cini i dopušta da se dogodi, dobro i mudro.... I, kroz ovu vjeru ce on dublje prodrijeti u Bice vjecnog Božanstva, nego što se to može uciniti kroz premišljanje o tome, ako je srce covjeka manje duboko u Ljubavi. Bog je Ljubav, i može biti shvacen jedino kroz Ljubav. Bog je Duh, i zato može biti dano jedino duhovno razjašnjenje.... Prema tome, takoder mora biti priznato kao Istina, ono što je kroz Ljubav objavljeno duhu onoga, koji sebe nastoji oblikovati u Ljubav. Ozbiljna volja za potonjim je bezuvjetno potrebna, buduci duhovno nastojanje nije želja da se razumski dokuci nadnaravno, nego rad na sebi samome, odgajanje sebe za Ljubavnu aktivnost, blagost, miroljubivost, strpljenje i milosrde… Taj ce biti uveden u Istinu, i u spoznaju ovih, dok onaj uvijek samo mudruje i istražuje, bez da dode do u potpunosti zadovoljavajuceg rezultata.

AMEN