• Volver

La distancia hacia Dios.... la falta de fuerza.... el declive....

Se maltratan las leyes divinas y la humanidad únicamente se somete al mundo y entonces a aquel que reino por la tierra. Y como no reconocen al creador del cielo y de la tierra, porque no cumplen Su voluntad y se pone bajo el mando de Su adversario, se acerca a la perdición, porque se aleja cada vez más de Dios y se puede pasar continuamente menos de Su fuerza.... Falta de fuerza significa el declive.... Falta de fuerza le duele indeciblemente al espíritu, lo cual no puede seguir su camino de desarrollo, sino se queda atado, porque sin la fuerza que sale de Dios no puede liberarse. La distancia hacia Dios se valora como una retirada de fuerza, entonces un estado sin vida y que le viene entonces a la conciencia después de haber terminado la vida terrestre. Son tiempos indeciblemente tristes para el espíritu, porque la voluntad equivocada del hombre le deja permanecer en un estado atado, y causa de esta penuria espiritual es la falta de amor.... actividades de los hombres contra las leyes divinas.... Se practica muy poco amor entre los semejantes, pero el egoísmo crece y con esto se fortalece el amor al mundo, y por esto no hay mejora en la tierra, a los hombres no se puede ahorrar la penuria, porque ellos mismos lo quieren así. Y tal tiempos con falta de amor necesitan la intervención de Dios, porque no se presta atención a Sus mandamientos. Dios pide al hombre el amor mutuo, y Él ve en esto también el amor hacia Él mismo.... “Lo que estáis haciendo a uno de Mis hermanos más insignificante, lo habéis hecho para Mi....” Él mismo llama a todos los hombres Sus hermanos.... Y Él quiere que los hombres en la tierra se traten mutuamente como hermanos. Quiere medir con esto su amor hacia Él. Pero los hombres no escuchan Su voz, no prestan atención a Su palabra y pasan con falta de amor por la pena de los demás. Entonces deben sentir la misma pena, deben cargar con el mismo destino, la angustia debe formar a cada uno para que sea capaz de cambiar, deben aprender a contemplar al semejante como un hermano y servirle. Pero esto sale solo a través de una miseria muy grande en la tierra, y por esto Dios tiene que dejarla caer encima del mundo, para que se despierta amor en los hombres y que se elimine el declive espiritual donde se pueda provocar todavía un cambio de voluntad. Y los próximos tiempos tienen que llevarlo a cabo, los cuales van a venir con miseria indecible, porque de otro modo la humanidad ya no puede encontrar el amor y sin amor estaría perdida por completo. Y se puede esperar en poco tiempo.... Porque los hombres se alejan cada vez más de Dios, y solo a través de una miseria enorme podrán encontrar el camino de vuelta hacia Dios, si todavía no pertenecen ya por completo al adversario de Dios y se mantienen seguidamente en la falta de amor. Pero entonces la hora del juicio ya no está lejos, el día cuando tiene lugar la separación final entre el bien y el mal.... entre aquellos que viven con amor, que reconocen a Dios como su Señor, y los seguidores del mundo, a los cuales les falta cualquier amor....

amén

UDALJENOST OD BOGA.... ODSUSTVO SNAGE.... PROPAST....

Božje zapovijedi se ne poštuju, a čovječanstvo se klanja još jedino svijetu, i tako onome koji vlada svijetom. A, budući da ono ne prepoznaje Stvoritelja neba i Zemlje, jer ne ispunja Njegovu volju i podređuje se Njegovom protivniku, ide u susret propasti, jer se sve više udaljava od Boga, i odatle sve manje može biti opskrbljeno Njegovom snagom.... Odsustvo snage (nemoć) je, međutim, propast.... Odsustvo snage je neizrecivo bolno za duhovno, koje ne može nastaviti svoj put razvoja, nego ostaje vezano, budući se bez opskrbe Božjom snagom ne može osloboditi. Udaljenost od Boga je međutim istoznačna sa povlačenjem snage, i stoga je beživotno stanje, kojeg biće postaje svjesno tek nakon završetka zemaljskog života. To je neizrecivo tužno vrijeme za duhovno, kojega izopačena volja čovjeka čini da ostane u vezanom stanju, a uzrok ove duhovne nevolje je odsustvo Ljubavi (nemilosrdnost).... djelovanje ljudi protiv Božanskih zapovijedi.... Ljubav prema bližnjemu se premalo prakticira, ali sebična ljubav je narasla, a time je također ojačala i ljubav prema svijetu, te stoga ne može postati bolje na Zemlji, ljudi ne mogu ostati pošteđeni patnje, budući oni sami žele tako. A takvo vrijeme odsustva Ljubavi (nemilosrdnosti) zahtijeva Božju intervenciju, jer Njegove zapovijedi više nisu poštovane. Bog od ljudi traži Ljubav prema bližnjemu, a On u tome također vidi i Ljubav prema Njemu Osobno.... „Što učinite najmanjem od Moje braće, Meni ste učinili....“Os obno sve ljude naziva Svojom braćom....I On želi da ljudi na Zemlji jedan prema drugom postupaju kao braća. On želi po tome izmjeriti njihovu Ljubav za Njega. A ljudi ne slušaju Njegov glas, ne osvrću sena Njegovu Riječ, i bez Ljubavi prolaze pored nevolje bližnjega. I tako oni trebaju osjetiti jednaku nevolju, oni trebaju snositi istu sudbinu, patnja mora oblikovati svakoga, ako je on još sposoban za promjenu, i oni trebaju naučiti gledati bližnjega kao brata, i služiti jedan drugoga. Ovo međutim može postići još jedino velika zemaljska nevolja, i stoga Bog mora dopustiti da takva prođe po Zemlji, tako da u ljudima bude probuđena Ljubav, i da se spriječi duhovna propast, tamo gdje još dolazi u obzir mogućnost promjene volje. A ovo treba donijeti nadolazeće vrijeme, koje će donijeti još beskrajno mnogo patnje, budući čovječanstvo drugačije ne može biti dovedeno do Ljubavi, a bez Ljubavi je potpuno izgubljeno. I, ovo treba očekivati u kratkom vremenu.... Jer, čovječanstvo se sve više udaljava od Boga, i ono može još jedino putem velike patnje biti dovedeno nazad Bogu, ako još nije sasvim pripalo Božjem protivniku, i još ustrajava bez Ljubavi. Ali onda više nije daleko čas Suda, Dan u kojem je konačno razdvajanje između dobra i zla.... između onih koji žive u Ljubavi, koji priznaju Boga kao njihovog Gospoda, i pristalica svijeta koji su lišeni bilo kakve Ljubavi.

AMEN