• Volver

Tolerancia de la debilidad frente al prójimo

Sabio es cualquier persona que no se enoja por las debilidades de los demás, porque los que sí lo hacen son débiles ellos mismos, y sucumben a una prueba que se les presenta para poner a prueba su paciencia y fuerza de voluntad. Porque en la superación de uno mismo está la fuerza y quien sea fuerte no despertará la debilidad de su prójimo, ella no le dejará insatisfecho, ni causará impaciencia. Y aquel que se eduque en tolerancia podrá convencer a su semejante si falla, y por lo tanto tiene una buena influencia sobre él. Pero nunca nadie logra esto, quien mantiene siempre su naturaleza excitada, ya que esto también causa excitación en el prójimo y determina que contradice.

No se puede predicar lo suficientemente a las personas sobre la tolerancia, y constantemente deben mantenerse en el poder, que no gana el poder sobre él, que lucha por su declive mental. El hombre está en peligro tan pronto como se debilita, porque el adversario de Dios usa la debilidad para derrumbar al hombre. Quiere inducirlo a la acción y al pensamiento sin amor, y con frecuencia una pequeña ocasión es suficiente y logra su objetivo.

Por lo tanto, se requiere una vigilancia constante y una lucha constante con uno mismo. En la lucha con uno mismo, el hombre se fortalece, en la lucha contra los demás seres humanos se debilita. Todos deben considerar eso y comportarse en consecuencia cuando uno llega a situaciones en las que se le somete a prueba. Su lucha solo debe ser una lucha contra el desamor, de lo contrario, debe escuchar con paciencia, lo que le irrita, al contrario. De esta manera se fortalece internamente y juzgará la debilidad de su prójimo con indulgencia y, por lo tanto, madurará mentalmente, ya que solo superándose a sí mismo, el hombre avanza en su desarrollo superior.

Amen

Consideratie met de zwakte van de medemensen

Wijs zijn degenen, die zich niet ergeren aan de zwakte van de medemens, want die dat doen, zijn zelf zwak en ze bezwijken onder een proef, waarvoor zij gesteld werden om hun geduld en hun wilskracht te beproeven. Want in het overwinnen van zichzelf ligt de kracht en wie zo sterk is, zal niet opgewonden raken van de zwakte van de medemens. Ze zal hem niet ontstemd maken en geen reden zijn tot ongeduld. En wie zich tot verdraagzaamheid opvoedt, die zal ook de medemens kunnen overtuigen, als deze faalt en zodoende oefent hij dus een goede invloed op hem uit. Maar dit bereikt hij nooit, zolang zijn wezen opgewonden is, want dit veroorzaakt ook weer opwinding bij de medemens en dit brengt deze er weer toe zich te verzetten.

De mensen kan verdraagzaamheid niet genoeg gepredikt worden en voortdurend moeten ze zich onder controle hebben, opdat niet de macht, die zijn geestelijke achteruitgang nastreeft, macht over hem krijgt. De mens verkeert in dit gevaar, zodra hij zwak wordt, want de tegenstander van God gebruikt de zwakte om de mens ten val te brengen. Hij zou hem graag tot liefdeloos handelen en denken aanzetten en vaak is een geringe aanleiding al voldoende en bereikt hij zijn doel. Daarom is een voortdurende waakzaamheid en een voortdurend strijden tegen zichzelf geboden.

In strijd te zijn tegen zichzelf maakt de mens sterker. De strijd tegen de medemens maakt hem zwak. Dat zou eenieder zich moeten bedenken en zich dienovereenkomstig gedragen, als hij in een situatie komt, waar hij op de proef gesteld wordt. Zijn strijd moet alleen maar een strijd tegen de liefdeloosheid zijn, maar anders moet hij geduldig aanhoren, wat hem tot tegenspraak aanspoort. Hij zal innerlijk sterker worden en de zwakte van de medemens welwillend beoordelen en daardoor geestelijk rijpen, want alleen maar door de overwinning op zichzelf schrijdt de mens voort in zijn opwaartse ontwikkeling.

Amen