• Volver

Dar para recibir.... hacer sacrificios....

Ofreced todo sacrificio al Señor del Cielo y de la Tierra, para que se acuerde de vosotros según vuestro amor. El alma desea principalmente el mundo, desea lo que es beneficioso para el cuerpo, y esto le impide entrar en contacto con el espíritu que está en el alma, le impide satisfacer los deseos del espíritu. Pero sólo el cumplimiento de lo que el espíritu dentro de ella le dice que haga puede brindarle alguna ventaja.

Tan pronto como vuestro cuerpo os insta a cumplir su deseo, debéis resistirlo, porque sólo entonces el espíritu puede desarrollarse en vosotros, y lo que el espíritu os imparte supera todos los placeres y alegrías terrenales. Pero el espíritu que se expresa en vosotros, si le dais la oportunidad de hacerlo mediante vuestra voluntad, es una chispa del Espíritu divino de amor, es una irradiación de Dios, por tanto una parte de Él, y esta chispa divina del amor, debe convertirse en una llama brillante dentro de vosotros, y todo lo que es necesario para esto es que alimentéis constantemente esta chispa para que pueda convertirse en una llama brillante.

Debéis dar constantemente para poder recibir, es decir, renunciar a todo lo terrenal para poder recibir lo espiritual. Entonces vuestra alma sólo tiene que seguir lo que el espíritu en vosotros exige e ignorar todos los deseos del cuerpo. El alma debe sacrificar lo que da alegría al cuerpo y a cambio puede recibir tesoros espirituales inesperados que compensen cada sacrificio. El que da recibe, pero al que toma, también le será quitado.

Pero la riqueza espiritual supera cualquier sacrificio, porque es más valioso que cualquier riqueza terrenal. El don del bien espiritual es siempre un acto de amor, Dios cierra al niño terrenal lleno de amor en Su corazón, es decir, que reparte Su amor, y el hombre recibe algo sumamente valioso, cuando este amor toma forma externa, cuando Dios transmite Su Palabra al hombre.

La palabra divina es , por tanto, un señal visible del amor de Dios por los hombres.... Pero la Palabra divina sólo puede ser aceptada cuando el hombre da.... cuando renuncia a lo que hasta ahora ha traído alegría al cuerpo. El hombre tiene que sacrificar para poder recibir, porque el sacrificio demuestra el amor....

Si el hombre mismo renuncia a algo que le parecía valioso, demuestra este amor y Dios le recompensa por su voluntad. Él ahora concede Su gracia al ser humano, porque Su amor es infinito, y no quiere que el niño terrenal muera de hambre, sino que reciba, pero nada terrenal puede entonces parecerle más valioso, de modo que lo desee.... Entonces niega la entrada del amor divino en su corazón. Entonces el ser humano detiene la obra del Espíritu divino, y entonces el corazón humano aún no es receptivo al don que Dios quiere ofrecerle.... porque sólo puede recibir de Dios si renuncia a lo que es del mundo....

amén

Geven om te ontvangen – Offers brengen

Breng de Heer van de hemel en de aarde elk offer, opdat Hij u overeenkomstig uw liefde bedenken kan. De ziel verlangt meestal naar de wereld. Ze verlangt naar dat, wat voor het lichaam bevorderlijk is en dit hindert haar om met de geest in haar in verbinding te treden. Het hindert haar om het begeren van de geest te vervullen. Maar voordeel kan haar alleen maar de vervulling van dat opleveren, wat de geest in haar, haar wil zeggen te doen.

Zodra het lichaam u nu dringt om zijn begeerten te vervullen, moet u zich tegen deze verzetten, want pas dan kan de geest in u zich ontplooien en wat de geest u geeft, weegt tegen alle aardse genietingen en vreugden op. Maar de geest, die zich in u uit, als u hem door uw wil daartoe de mogelijkheid biedt, is een vonk van de goddelijke liefdesgeest. Het is een uitstraling van God, dus een deel van Hem en deze goddelijke liefdesvonk moet in u tot een helder schijnende vlam worden en daarvoor is er niets meer nodig, dan dat u deze vonk voortdurend voedsel geeft, opdat deze zich tot een heldere vlam kan ontwikkelen. U moet voortdurend geven, opdat u ontvangen kunt. Dat wil zeggen al het aardse opgeven, om geestelijk te ontvangen.

Zodoende moet uw ziel alleen maar meer dat naleven, wat de geest in u eist en geen aandacht schenken aan de verlangens van het lichaam. Ze moet dat opofferen, wat het lichaam vreugde verschaft en ze mag daarvoor ongekende geestelijke schatten in ontvangst nemen, die elk offer compenseert. Wie geeft, die ontvangt, maar wie neemt, van hem zal eveneens afgenomen worden. Maar geestelijke goederen wegen tegen elk offer op, want deze zijn waardevoller dan welke aardse rijkdom dan ook.

De schenking van geestelijke goederen is altijd een daad van liefde. God sluit het mensenkind in alle vurigheid aan Zijn hart. Hij deelt dus Zijn liefde uit en de mens ontvangt iets buitengewoon kostbaars, wanneer deze liefde zich in een uiterlijke vorm kleedt, wanneer God de mens Zijn woord geeft. Het goddelijke woord is dus een zichtbaar teken van de liefde van God voor de mens. Maar het goddelijke woord is alleen maar dan in ontvangst te nemen, wanneer de mens geeft. Wanneer hij opgeeft, wat het lichaam tot nog toe vreugde verschaft heeft.

De mens moet opofferen om te kunnen ontvangen, want het brengen van offers getuigt van liefde. Als de mens zelf iets opgeeft, wat hem waardevol leek, dan bewijst hij deze liefde en God beloont hem voor zijn wil. Hij bedenkt de mens nu met Zijn genade, want Zijn liefde is oneindig en Hij wil niet dat het mensenkind gebrek lijdt, maar dat het ontvangt.

Maar niets aards mag hem waardevoller lijken, zodat het mens hiernaar verlangt. Dan ontzegt het de goddelijke liefde de toegang tot zijn hart. Dan verhindert de mens het werkzaam zijn van de goddelijke geest en dan is het hart van de mens nog niet in staat om het geschenk van God, dat God hem zou willen aanbieden, op te nemen, want hij kan alleen maar van God ontvangen, als hij opgeeft, wat bij de wereld hoort.

Amen