• Volver

"Donde dos o tres se reúnan en Mi Nombre, allí estoy Yo en medio de ellos

"Donde dos o tres son reúnan en Mi Nombre, allí estoy Yo en medio de ellos", ¡Qué Promesa yace en estas Palabras del Señor! El anuncia su presencia a los que permanecen juntos en su nombre, en el Nombre de Jesús. Y por lo tanto, El quiere que los hombres se reúnan y piensen en el Señor. El quiere que se estimulen mutuamente en la fe, que se sirvan uno al otro y hablen de El, que ellos pues lo lleven a El en el corazón y su Nombre lo traigan siempre en la boca. Y entonces, El quiere estar junto a ellos, aunque invisible. El quiere que ellos sepan de su presencia aunque ellos no lo vean. Y así es la Voluntad divina que los hombres se reúnan en pequeños círculos para que reciban la Palabra de Dios. No osbstante, El añade además - dos o tres - y que los hombre mediten esto y lo tengan en cuenta, que el Señor no dijo estas últimas Palabras por casualidad, los hombres tienen que tener en cuenta que en estas Palabras yace un profundo sentido también.

Una oración en colectividad no puede ser la Voluntad de Dios, pues lo que debiera ser una experiencia profundamente intima, se convierte en un tráfico y asunto mecánico. Pues donde sólo unos pocos hombres se rúnen, ahí no tiene lugar ninguna formalidad superficial, y se penetra más profundamente en la Palabra divina, porque ellos se manifiestan o comunican unos a otros su parecer y también se esfuerzan más seriamente a vivir según la Palabra oída. Y esta buena voluntad ya de por sí, atrae a Dios, por eso El con su presencia hace felices a los fieles. Pero así como se efectúa en una gran comunidad de oración, no hay ningún intercambio de pensiamientos mutuos, ni es posible que lo haya. Cada uno está absorto en sus propios pensamientos, y estos no se elevan casi nunca en el Reino espiritual. Los hombres no se ocupan siempre con asuntos, o temas eternos, ellos están frecuentemente también muy terrenalmente orientados. Y de ahí que Dios jamás estará en medio de ellos, pues El sólo está allí, donde con todo fervor se aspira a El.

Y sólo unos pocos habrán en tales comunidades que tienen la más seria voluntad de ser buenos, y que por eso le piden a Dios fuerza, para poder ejecutar su voluntad. A estos el Señnor los hará felices. Pero de estos no hay muchos. La mayoría sólo cumple una obligación y por tanto son más fieles de formas sólo, y en estos jamás se puede cumplir la promesa divina. Y por eso, que los h hombres se atengan a la Palabra divina, que se reúnan en circulos pequeñitos reforzándose uno al otro en la Palabra de Dios, pero que no crean jamás que eso es del agrado de Dios si semejantes reuniones son exigidas conforme a un deber (obligación) lo cual excluye la profunda solidaridad interior con el Señor, si la voluntad no es extraordinariamente fuerte, para que el hombre descuide todas las impresiones que de fuera le vienen o afectan. Entonces el Señnor también estará junto a él. Sin embargo, a quien le basta la mera forma sólo, su fe no es viva, de ese modo tampoco atribuirá importancia a esas Palabras que verdaderamente tienen.

Amén

“Waar twee of drie in Mijn naam verzameld zijn”

Waar twee of drie in Mijn naam samen zijn, ben Ik in hun midden. Welke belofte is vervat in deze woorden van de Heer? Hij kondigt diegenen Zijn aanwezigheid aan die in de Naam van Jezus bij elkaar vertoeven. En dus wil Hij dat de mensen samenkomen en aan de Heer denken. Hij wil dat ze elkaar wederzijds aansporen om te geloven, dat ze elkaar behulpzaam zijn en over Hem spreken, dat ze Hem dus in hun hart dragen en Zijn naam in de mond hebben.

En dan wil Hij bij hen zijn, al is het ook onzichtbaar. Hij wil dat ze op de hoogte zijn van Zijn tegenwoordigheid, ofschoon ze Hem niet zien. En zo is het de goddelijke wil dat de mensen in kleine kring samenkomen om het goddelijke Woord te vernemen. Maar Hij voegt eraan toe: twee of drie. En de mensen moeten hier aan denken, dat de Heer deze woorden niet toevallig heeft gesproken. Ze moeten er aan denken dat ook deze woorden een diepe betekenis hebben.

Een grote gebedsgemeenschap kan niet volgens de wil van God zijn. Want er wordt iets tot een mechanisch handelen, wat een diepste innerlijke beleving moet zijn. Want waar maar weinig mensen bij elkaar zijn, daar vinden geen uiterlijkheden plaats. En deze dringen dieper binnen in het goddelijke Woord, omdat ze elkaar hun opvattingen meedelen en ook serieus hun best doen, te leven naar dit Woord. En deze goede wil trekt God al aan, om welke reden Hij met Zijn aanwezigheid de gelovigen gelukkig maakt.

Maar als er grote gebedsbijeenkomsten worden gehouden, is er geen wederzijdse uitwisseling van gedachten mogelijk. Ieder is voortdurend bezig met zijn eigen gedachten en deze houden zich niet steeds op in het geestelijke rijk. De mensen houden zich niet steeds bezig met eeuwigheidsvraagstukken. Ze zijn ook vaak erg aards gezind. En daarom zal God nooit onder diegenen vertoeven, want Hij is alleen maar daar, waar er in alle innigheid naar wordt gestreefd bij Hem te zijn.

En in zo’n gemeenschap zullen er slechts weinige zijn die de ernstige wil hebben goed te zijn en daarom God om kracht vragen om hun wil te kunnen realiseren. Deze zal de Heer gelukkig maken, maar het zijn er niet veel. De meesten vervullen alleen een plicht en zijn bijgevolg meer vormgelovig. En bij zulke mensen kan de goddelijke belofte nooit worden vervuld. En daarom moeten de mensen zich aan het goddelijke Woord houden.

Ze moeten in kleine kring bij elkaar vertoeven en zich sterken aan het Woord Gods. Maar ze moeten nimmer geloven dat het God welgevallig is, wanneer een dergelijk samen zijn plichtshalve wordt verlangd, wat diepe, innige verbondenheid met de Heer uitsluit wanneer de wil niet buitengewoon sterk is, zodat de mens alle indrukken die hem van buitenaf treffen, buiten beschouwing laat. Dan zal de Heer ook bij hem zijn. Maar bij wie enkel de vorm volstaat, diens geloof is niet levend. Dus zal hij ook die woorden niet de betekenis toekennen die deze woorden werkelijk hebben.

Amen