• Volver

"Donde dos o tres se reúnan en Mi Nombre, allí estoy Yo en medio de ellos

"Donde dos o tres son reúnan en Mi Nombre, allí estoy Yo en medio de ellos", ¡Qué Promesa yace en estas Palabras del Señor! El anuncia su presencia a los que permanecen juntos en su nombre, en el Nombre de Jesús. Y por lo tanto, El quiere que los hombres se reúnan y piensen en el Señor. El quiere que se estimulen mutuamente en la fe, que se sirvan uno al otro y hablen de El, que ellos pues lo lleven a El en el corazón y su Nombre lo traigan siempre en la boca. Y entonces, El quiere estar junto a ellos, aunque invisible. El quiere que ellos sepan de su presencia aunque ellos no lo vean. Y así es la Voluntad divina que los hombres se reúnan en pequeños círculos para que reciban la Palabra de Dios. No osbstante, El añade además - dos o tres - y que los hombre mediten esto y lo tengan en cuenta, que el Señor no dijo estas últimas Palabras por casualidad, los hombres tienen que tener en cuenta que en estas Palabras yace un profundo sentido también.

Una oración en colectividad no puede ser la Voluntad de Dios, pues lo que debiera ser una experiencia profundamente intima, se convierte en un tráfico y asunto mecánico. Pues donde sólo unos pocos hombres se rúnen, ahí no tiene lugar ninguna formalidad superficial, y se penetra más profundamente en la Palabra divina, porque ellos se manifiestan o comunican unos a otros su parecer y también se esfuerzan más seriamente a vivir según la Palabra oída. Y esta buena voluntad ya de por sí, atrae a Dios, por eso El con su presencia hace felices a los fieles. Pero así como se efectúa en una gran comunidad de oración, no hay ningún intercambio de pensiamientos mutuos, ni es posible que lo haya. Cada uno está absorto en sus propios pensamientos, y estos no se elevan casi nunca en el Reino espiritual. Los hombres no se ocupan siempre con asuntos, o temas eternos, ellos están frecuentemente también muy terrenalmente orientados. Y de ahí que Dios jamás estará en medio de ellos, pues El sólo está allí, donde con todo fervor se aspira a El.

Y sólo unos pocos habrán en tales comunidades que tienen la más seria voluntad de ser buenos, y que por eso le piden a Dios fuerza, para poder ejecutar su voluntad. A estos el Señnor los hará felices. Pero de estos no hay muchos. La mayoría sólo cumple una obligación y por tanto son más fieles de formas sólo, y en estos jamás se puede cumplir la promesa divina. Y por eso, que los h hombres se atengan a la Palabra divina, que se reúnan en circulos pequeñitos reforzándose uno al otro en la Palabra de Dios, pero que no crean jamás que eso es del agrado de Dios si semejantes reuniones son exigidas conforme a un deber (obligación) lo cual excluye la profunda solidaridad interior con el Señor, si la voluntad no es extraordinariamente fuerte, para que el hombre descuide todas las impresiones que de fuera le vienen o afectan. Entonces el Señnor también estará junto a él. Sin embargo, a quien le basta la mera forma sólo, su fe no es viva, de ese modo tampoco atribuirá importancia a esas Palabras que verdaderamente tienen.

Amén

‘GDJE SE DVOJE ILI TROJE OKUPLJENI U MOJE IME....’

‘Gdje su dvoje ili troje okupljeni u Moje ime, tu Sam Ja među njima....’ Koje li obećanje leži u ovim Riječima Gospodnjim! On najavljuje Svoje prisustvo onima koji se susretnu u ime Isusovo. Time je Njegova volja da se ljudi sastaju zajedno i prisjećaju Gospoda.... Njegova je volja da oni potiču jedni druge na vjerovanje, da pomažu jedni drugima i govore o Njemu, da Ga oni stoga nose u svojim srcima i uvijek spominju Njegovo ime. Onda će On htjeti biti sa njima, pa makar nevidljiv(o).... On želi da oni budu svjesni Njegovog prisustva iako Ga ne mogu vidjeti.... i prema tome je Božanska volja da se ljudi okupljaju u malim krugovima kako bi čuli Božansku Riječ. Ipak On tome dodaje.... dvoje ili troje.... Ljudi bi trebali uzeti u obzir da Gospod nije slučajno izgovorio ove Riječi.... oni trebaju uzeti u obzir da čak u ovim Riječima počiva vrlo duboko značenje. Javne molitve sa mnogo ljudi ne mogu biti Božja volja, jer nešto što bi trebalo biti duboko unutarnje iskustvo se pretvara u mehaničko djelovanje. Jer nikakve se formalnosti ne događaju tamo gdje je samo nekoliko ljudi okupljeno, a ovi u Božju Riječ prodiru još dublje pošto raspravljaju njihova pojedinačna gledišta i također se najozbiljnije trude živjeti u skladu sa Božjom Riječju. I ova dobra volja već privlači Boga k njima; to je zašto On razveseljava vjernike Svojim prisustvom. Ali tijekom velikih javnih molitvenih okupljanja je izmjena misli nemoguća. Svaka je osoba zaokupljena svojim vlastitim mislima a one se ne odnose uvijek na duhovno kraljevstvo. Ljudi se ne bave uvijek sa pitanjima o vječnosti; često su oni također vrlo svjetovna uma.... Bog prema tome nikad neće biti među ovima jer On je jedino prisutan tamo gdje se za Njime najiskrenije čezne. A u takvoj zajednici će biti samo nekolicina koji imaju iskrenu volju biti dobri i prema tome apeliraju Bogu za snagu da budu sposobni živjeti u skladu sa tom njihovom voljom. Ove će Gospod usrećiti. Ali njih nema mnogo.... Većina ljudi samo ispunjava dužnost i njihovo je vjerovanje više formalnost pa im se tako Božansko obećanje ne može nikad ostvariti. To je zašto ljudi trebaju ostati uz Božju Riječ [[u smislu, ‘držati se Božje Riječi’, ili još, ‘živjeti u skladu sa Njom’]], oni se trebaju sastajati u malim krugovima i crpsti snagu iz Božje Riječi, ali oni stvarno nikad ne bi smjeli vjerovati da je Bogu ugodno kada se takva okupljanja zahtjevaju kao stvar dužnosti, pošto ovo isključuje vrlo duboku iskrenu vezu sa Gospodom ukoliko njegova volja nije toliko snažna da ljudsko biće zanemari sve izvanjske impresije koje utječu na njega. Onda će Gospod biti također sa njime. Ipak netko tko udovoljava samo formalnostima nema žive vjere, tako on ovim Riječima neće pripisati značenje koje je u zbilji sastavni dio ovih Riječi [[ili ‘koje je inheretno/koje se nalazi u ovim Riječima’]].

AMEN