• Volver

Libre decisión....

Esta es la voluntad divina, que el hombre decida libremente qué camino tomar.... que se libre de ir en ambos sentidos, hacia arriba o hacia abajo, y que él mismo ahora pueda decidir, sin coerción alguna. Porque sólo lo que tiene valor ante Dios lo que él piensa y hace libremente por su cuenta, a lo que da su consentimiento sin ninguna influencia. Porque en esto se refleja todo su ser. No está obligado a hacer ni lo uno ni lo otro, pero lo que su corazón le impulsa a hacer es crucial para la eternidad. Por lo tanto, ni las condiciones de vida externas, ni la guía divina del destino son determinante para el desarrollo superior del alma humana, sino que sólo su libre albedrío decide esto, y por lo tanto a cada ser humano se le da la misma oportunidad de alcanzar el estado de madurez en la Tierra si usa su libre albedrío correctamente, es decir, si lo usa para acercarse a Dios.

Porque si su voluntad está dirigida hacia Dios, siempre se subordinará a Dios en su pensamiento y sus acciones y hará todo lo que le acerque a la Deidad Eterna, y entonces se garantiza su desarrollo superior. De hecho al hombre se le enseña lo que debe hacer; Su pensamiento será guiado en la dirección correcta, pero le corresponde a él tomar la libre decisión. Siempre será libre de hacer y pensar diferente a la voluntad divina.... porque cumplir con esto en estado forzado no le beneficia, no le trae ningún progreso espiritual y, por lo tanto, sólo se puede evaluar lo que el hombre hace desde su impulso más interior.

Si sólo cumple la tarea que se le ha encomendado según el cumplimiento de deber, entonces sólo tiene el valor de un cumplimiento de un deber que, sin embargo, no puede llevar a un hombre a un grado superior de madurez, por el contrario, el más mínimo acto de caridad en el libre albedrío, es decir, sin ningún incentivo o referencia a una recompensa, mueva al alma a un grado superior de madurez porque el don de la libre decisión se utilizó de una manera que agradaba a Dios. Aparentemente una persona puede realizar grandes obras de caridad, pero si lo hace bajo cierta presión o bajo la influencia de otras personas, aun así no obtendrá una gran recompensa, porque sólo el grado de amor con el que se realizó la acción es determinante, es decir, en qué medida el amor de una persona determina su voluntad de actuar.

Un humano que es capaz de amar también permite que su voluntad se active, porque quien está enamorado también desea ir a Dios desde su impulso más interior, por eso el amor, el libre albedrío y el acercamiento a Dios van siempre de la mano. Donde hay uno, también está el otro, pero el estado compulsivo, no importa de qué lado se ejerza, es siempre un obstáculo para la madurez del alma. Así pues, se puede enseñar la voluntad divina, pero nunca obligar a obedecerla, porque esto no sería ningún progreso espiritual....

amén

Vrije beslissing

Het is de goddelijke wil, dat de mens vrij beslist welke weg hij neemt. Dat het hem vrijstaat om beide wegen te gaan, naar boven of naar beneden en dat hij nu zelf beslist. Zonder enige dwang. Want pas dit, wat hij vrij uit zichzelf denkt en doet, waarvoor hij geheel zonder beïnvloed te worden toestemming geeft, heeft waarde voor God. Want daarin weerspiegelt zijn gehele wezen zich. Hij wordt noch tot het ene, noch tot het andere gedwongen, maar waar zijn hart hem toe drijft, is beslissend voor de eeuwigheid.

En zodoende zijn noch de uiterlijke levensomstandigheden, noch de goddelijke lotsbeschikking bepalend voor de opwaartse ontwikkeling van de menselijke ziel, maar enkel en alleen zijn vrije wil beslist dit en bijgevolg is elk mens dezelfde mogelijkheid gegeven om de rijpheidstoestand op aarde te bereiken, als hij zijn vrije wil goed gebruikt, dat wil zeggen gebruikt om God te naderen. Dan is de wil op God gericht. Dan zal hij ook zijn denken en handelen ondergeschikt maken aan God en alles doen, wat hem dichter bij God brengt en dan is zijn opwaartse ontwikkeling ook verzekerd.

De mens wordt wel onderwezen over wat hij moet doen. Zijn denken wordt de juiste weg gewezen, maar hij moet zelf vrij beslissen. Het zal hem ook altijd vrijstaan om anders te doen en te denken, dan het de goddelijke wil is. Want dit in een gedwongen toestand nakomen, levert hem geen enkele geestelijke vooruitgang op en daarom wordt alleen maar dat gewaardeerd, wat de mens vanuit de meest innerlijke aandrang doet.

Als hij de hem opgelegde taak slechts puur plichtmatig vervult, dan hebben ze ook alleen maar de waarde van een plichtsvervulling, die de mens echter geen hogere rijpheidsgraad op kan leveren. Daarentegen zal de geringste daad van naastenliefde in vrije wil, dat wil zeggen zonder aansporing of verwijzing naar een beloning, de ziel een hogere rijpheidsgraad opleveren, omdat het geschenk van de vrije beslissing op een God welgevallige manier gebruikt werd.

Een mens kan schijnbaar grote werken van naastenliefde verrichten, maar als hij dit onder een bepaalde dwang of onder invloed van andere mensen doet, dan zal hij toch geen groot loon oogsten, want alleen de mate van liefde, waarin de daad verricht werd, is doorslaggevend. Dus in hoeverre de wil door de liefde van een mens aangezet werd tot zijn handelen. Een mens die tot liefhebben in staat is, laat ook zijn wil werkzaam worden, want wie in de liefde staat, verlangt ook uit de meest innerlijke aandrang naar God, dus liefde, vrije wil en toenadering tot God gaan altijd hand in hand. Waar het ene is, is ook het andere, maar steeds is de gedwongen toestand, geheel om het even van welke kant het uitgeoefend wordt, belemmerend voor de rijpheid van de ziel. Dus de goddelijke wil mag onderwezen worden, maar er mag nooit door dwangmaatregelen tot opvolging aangezet worden, want dit zou tot geen enkele geestelijke vooruitgang leiden.

Amen