• Volver

Vacío interior de quien toma el camino equivocado....

Cuán rara vez se reconoce la importancia de las instrucciones divinas. Es como si los humanos consideraran cualquier obra sobrenatural como una tontería y consideraran una reflexión seria al respecto como una debilidad humana o una falta de carácter. Lo divino les resulta inaceptable, pero, a la inversa, no temen aprobar y apoyar los nuevos órdenes humanos. Y no se les puede abordar de otra manera. Todos los intentos de hacerles reflexionar fracasan y el tiempo se pierde irremediablemente para sus almas.

Todo lo que vive en la Tierra debe tomar el curso del desarrollo superior, y también recorrerá este camino mientras la voluntad divina reino sobre el ser. Pero si la propia voluntad actúa en la encarnación como ser humano, el desarrollo ascendente está en peligro porque el ser se rebela. Quiere seguir su propio camino y rechaza toda insinuación y todo consejo de Dios. Sin esto, sin embargo, va en la dirección equivocada, y la única posibilidad consiste en iluminar este camino equivocado de tal manera que reconozcan el destino de aquellos que quedan en el camino, que se hunden exhaustos e impotentes porque el camino era interminable y no mostraba ningún destino.

Estos son los humanos que pasan el tiempo disfrutando de la vida, pero que, sin embargo, reconocen su inutilidad y no pueden encontrar una verdadera satisfacción en sus vidas.... que ahora están llegando al final de su vida con apatía y amargura, pero que ya no tienen sentido en la vida. No creen que la vida después de la muerte deba tener continuación, por lo que no ven ningún objetivo para sí mismos y viven el resto de su existencia terrenal en completo letargo de espíritu.

Todavía pueden llevar a cabo su trabajo en la Tierra, pero esto sólo sucede de forma puramente mecánica, sin que ellos encuentren en ello ningún significado o propósito. Han renunciado a toda lucha porque no saben para qué deberían luchar, y esos humanos deberían servir de ejemplo, de advertencia para aquellos que todavía no se han decidido finalmente a rechazar la fe y que todavía se enfrentan a la decisión de llevar la vida si o con Dios. Se les debe recordar la desolación de una vida así, que no trajo al hombre más que desánimo y vacío total porque vivían una vida sin Dios y, por lo tanto, carecían de cualquier irradiación de fuerza de Él y, por lo tanto, su camino nunca podría conducirlos hacia las alturas....

amén

Innerlijke leegte van degenen, die op de verkeerde weg zitten

Hoe zelden wordt het belang van goddelijk onderricht beseft? Het is alsof de mensen elk bovenaards werkzaam zijn als onzin beschouwen en een ernstig daarover nadenken, houden ze voor menselijke zwakte of een gebrek aan karakter. Het goddelijke is voor hen onaannemelijk, maar omgekeerd schuwen ze er niet voor om menselijke herschikkingen goed te keuren en te ondersteunen. En ze zijn niet op een andere manier te bereiken. Alle pogingen om hen tot nadenken te bewegen, falen en de tijd gaat onherroepelijk voor hun ziel verloren.

Wat op aarde leeft, moet zich opwaarts ontwikkelen en het legt ook die weg af, zolang de goddelijke wil het wezen beheerst. Maar als de eigen wil tijdens de belichaming als mens werkzaam is, verkeert het opwaartse ontwikkelingsproces in gevaar, want het wezen verzet zich. Het wil eigenmachtig zijn gang gaan en staat afwijzend tegenover elke aanwijzing en elke raadgeving. Maar zonder deze aanwijzingen en raadgevingen neemt het wezen de verkeerde richting en de enige mogelijkheid is daarom om deze verkeerde weg zo te verlichten, dat ze het noodlot herkennen van degenen, die langs de weg blijven liggen, die afgemat en krachteloos neerzinken, omdat de weg eindeloos lang was en geen doel liet zien.

Dit zijn de mensen die wel gericht zijn op levensgenot, maar die toch hun onwaardigheid herkennen en geen goede bevrediging in hun leven kunnen vinden. Die nu lusteloos en verbitterd hun levensweg naar het einde zien gaan. Ze geloven er niet in, dat het leven na de dood voortgezet moet worden. Ze maken daar dus op uit dat ze geen doel hebben en leven er voor de rest van hun aardse bestaan in volledige lethargie van de geest op los. Ze kunnen aards hun werk nog wel verrichten, maar dit gebeurt alleen maar puur mechanisch, zonder dat ze hier een zin of doel bij vinden.

Ze hebben iedere strijd opgegeven, omdat ze niet weten, waar ze voor moeten strijden en zulke mensen moeten als een waarschuwend voorbeeld dienen voor degenen, die nog niet definitief tot het afwijzen van het geloof besloten hebben. Die nog voor de beslissing staan om het leven met of zonder God te leiden. Hen moet het troosteloze van zo’n leven, dat de mens niets gebracht heeft dan ontmoediging en een totale leegte, voorgehouden worden, omdat ze het leven zonder God leefden en daarom gespeend waren van elke krachtuitstraling uit Hem en hun weg hen daarom niet opwaarts kon doen gaan.

Amen