• Volver

Proceso de purificación....

El proceso de purificación al que está expuesta toda alma durará hasta que se haya completado el viaje terrenal, porque hasta que esto no se complete, el alma no está libre de escoria y, como resultado, aún no es digna de acercarse al Ser más elevado y puro, a la Deidad eterna. Porque cada imperfección separa al ser de Dios, Que es la perfección misma. Y así primero debe alcanzarse el estado de perfección antes de que pueda producirse la fusión con la Deidad eterna; el ser debe haber eliminado toda deshonestidad, debe ser impecable, debe haberse purificado completamente, y por eso el camino en la tierra era indispensable.... era la única posibilidad de formar al ser de tal manera como es su destino desde la eternidad.... a un ser semejante a Dios, a un ser que está absorto en el amor, que sirve en el amor y ahora a su vez cumple la misma misión de llevar a la perfección a los seres imperfectos. Hasta que este proceso no se complete por completo, la unión con dios no puede tener lugar....

Pero Dios desea a Sus criaturas, el Padre quiere ganar a Sus hijos, y por eso su amor infinito busca acortar su camino. Les brinda todas las oportunidades para deshacerse de la escoria, les plantea tareas cuya solución les traerá progreso, les ofrece ayudas que también les permitirán purificarse en un tiempo más corto, y en la etapa final lo deja en manos del ser para redimirse del estado no libre.... Le da poder cognitivo, le concede al ser cualquier ayuda y sólo le exige el libre albedrío.... pero a cambio le asegura el estado más luminoso en el más allá.... Y así, es precisamente el amor de Dios Mismo, el que ha impuesto al hombre aquellas condiciones que deberían hacer que el ser se esforzara hacia lo más alto, si su voluntad también quiere escapar del estado desterrado.

Y Dios debe enviar nuevamente sufrimiento al hombre para fortalecer su voluntad de liberarse de ello. Todo sufrimiento sólo tiene como finalidad hacer que el ser añore a Dios, ya que sólo así puede entrar en acción la gracia divina y sin gracia la fuerza humana sería demasiado débil para liberarse y sólo entonces se activa la voluntad para que reconozca el significado y el propósito de aquello por lo que se esfuerza. Como se requiere la voluntad del hombre, éste debe dejarse influenciar por el sufrimiento y la angustia de tal manera que se dirija hacia donde le espera la salvación última.... hacia la Deidad eterna, que en Su amor busca siempre acortar el estado de sufrimiento del ser....

amén

Louteringsproces

Het louteringsproces, waaraan elke ziel blootgesteld is, zal zolang voortduren, totdat de gang over de aarde afgelegd is, want zolang deze aardse gang niet beëindigd is, is ook de ziel niet vrij van afvalstoffen en daarom ook niet waardig om het hoogste en zuiverste Wezen, de eeuwige Godheid, te naderen. Want elke onvolmaaktheid scheidt het wezen van God, Die toch de volmaaktheid Zelf is.

En derhalve moet eerst de volmaakte toestand bereikt zijn, voordat de versmelting met de eeuwige Godheid zich voor kan doen. Het wezen moet elke onzuiverheid afgedaan hebben. Het moet zonder tekortkomingen zijn. Het moet zich volledig gereinigd hebben en daartoe was de gang over de aarde absoluut noodzakelijk. Het was de enige mogelijkheid het wezen zo te vormen, zoals het sinds eeuwigheid zijn bestemming is. Tot een God gelijkend wezen. Tot een wezen, dat in liefde opgaat, dat in liefde dient en nu weer van zijn kant een missie uitvoert om onvolmaakte wezens naar volmaaktheid te leiden.

Zolang dit proces niet volkomen ten uitvoer gebracht is, kan de vereniging met God niet plaatsvinden. Maar God verlangt naar Zijn schepselen. De Vader wil Zijn kinderen winnen en daarom probeert Zijn eindeloze liefde de weg voor hen te verkorten. Hij stelt hen alle mogelijkheden ter beschikking om zich van de afvalstoffen te ontdoen. Hij geeft hun taken, waarvan de vervulling hen vooruitgang oplevert. Hij biedt hun hulpmiddelen aan, die eveneens in korte tijd een loutering bewerkstelligen en Hij laat het in het laatste stadium aan het wezen over om zich uit de onvrije toestand te verlossen. Hij geeft hem het vermogen om te beseffen. Hij verleent het wezen elke hulp en verlangt enkel de vrije wil van hem. Maar Hij belooft hem daarvoor in de plaats de meest vreugdevolle toestand in het hiernamaals.

En derhalve heeft juist de liefde van God Zelf ook deze toestand over de mensen afgekondigd, die het wezen aanleiding zou moeten geven tot het hoogste streven, als zijn wil eveneens de gebonden toestand zou willen ontvluchten. En God moet de mens weer leed toesturen om de wil om daaruit bevrijd te worden te stalen. Elk leed heeft alleen maar als doel het wezen naar God te laten verlangen, omdat pas dan de goddelijke genade in actie kan komen en zonder genade zou weer de kracht van de mens te gering zijn om zich te bevrijden en de wil wordt pas dan actief, als hij de zin en het doel van dat, wat hij nastreeft, herkent. Omdat de wil van de mens geëist wordt, moet hij door lijden en nood zo beïnvloed worden, dat hij zich daarheen wendt, waar de laatste verlossing hem wenkt, naar de eeuwige Godheid, Die in Haar liefde steeds probeert om de toestand van lijden van het wezen te verkorten.

Amen