• Volver

Participación de los seres del más allá en el destino....

Sólo aquel que se entrega sin vacilar a la guía de los seres espirituales que le cuidan sentirá el poder de estos seres de muchas maneras diferentes. Existe un cierto nivel de preocupación por el destino de cada hombre individual. En su amor se esfuerzan por hacer la vida en la tierra hermosa para los seres humanos, sin embargo, siempre tienen que subordinarse a la voluntad divina y no pueden cambiar o mejorar el destino del hombre por su propia cuenta, porque siempre tienen que tener en cuenta el estado del alma inmaduro del hombre y su amor sobremanera grande sería muy poco adecuado para negarles a los hombres terrenales lo que anhelan.

Sin embargo, siempre intentan ofrecer a los hombres un reemplazo de lo que la sabiduría divina les niega, esto ahora debe entenderse de tal manera que, aunque lo espiritualmente perfecto está sujeto a la voluntad de Dios, pero tiene en cuenta la voluntad del hombre en el sentido de que le proporciona toda la ayuda posible en la existencia terrenal, especialmente cuando el hombre se rinde a la voluntad de Dios. Porque ahora ya no es una desventaja para la vida terrenal si se reconoce que todo es providencia divina y que, por tanto, de alguna manera debe bendecir al hombre.

(interrupción)

Medewerking van de wezens in het hiernamaals aan het lot

Alleen degene, die zich onbezorgd aan de leiding van de hem verzorgende geestelijke wezens overgeeft, zal de kracht van deze wezens op allerlei manieren gewaarworden. Er wordt op een bepaalde manier meegewerkt aan het lot van elk individueel mens. Ze spannen zich in hun liefde in om het bestaan op aarde aangenaam voor de mensen op aarde te maken. Maar ze moeten zich steeds aan de goddelijke wil aanpassen en kunnen niet eigenmachtig het lot veranderen of verbeteren, want ze moeten steeds aan de onrijpe toestand van de ziel van de mens denken en hun enorme liefde zou in grote mate ongeschikt zijn om de aardse mensen dat te ontzeggen, waar ze naar verlangen.

Ze proberen de mensen echter een vervangingsmiddel te bieden voor dat, wat de goddelijke wijsheid hen ontzegt. Dit is nu zo te begrijpen, dat de geestelijk volmaakte zich weliswaar aan de wil van God onderwerpt, echter in zoverre rekening houdt met de wil van de mens, dat het hem tijdens het aardse bestaan elke mogelijke hulp verleent. Vooral dan, wanneer de mens zich onderdanig in de goddelijke wil schikt. Want nu is het voor het aardse leven niet meer nadelig, als hij het besef heeft, dat alles goddelijke beschikking is en het de mens dus op de een of andere manier tot zegen strekken moet. (Onderbreking)