• Volver

Cuidar el bienestar físico....

El mundo con sus demandas estará mayormente satisfecho, y hay tantas ocasiones en la que el hombre está mucho más preocupado por lo que es perecedero y absolutamente inútil al final de los días.

Y, sin embargo, la actividad de las personas debería continuar enfocándose solo en la salvación del alma y la lucha por las necesidades diarias solo se oprime en la medida más pequeña, pero no debe ser visto como lo más importante en la vida terrenal. Porque es mucho más fácil satisfacer las necesidades del cuerpo en la tierra que las del alma para la eternidad. El mayor problema de la vida terrenal está por resolver, se trata de la liberación del alma de la materia que la ha mantenido cautiva durante miles de años, se trata del retorno final a Dios, del Portador de toda luz, mientras que el cuerpo solo exige su mantenimiento externo por un corto tiempo y satisfacer este deseo con facilidad, con reconocimiento correcto y la actitud correcta hacia Dios.

Si el hombre completa la escuela del espíritu de la manera correcta, se le da la garantía de que está bien preparado para la eternidad para poder esperar la separación del alma del cuerpo, porque entonces ha usado el tiempo terrenal de tal manera como era su tarea, y ha trabajado en la perfección de su alma por propia iniciativa.

Sin embargo, el cuerpo que Dios le ha dado para su tarea terrenal también recibe la bondad y el amor del Padre celestial y le proporciona todo lo necesario para la vida. Y por eso la preocupación por esto es completamente infundada, la vida en la tierra también será mucho más fácil de soportar considerando constantemente el estado del alma. Pero este sólo se puede considerar extensamente si se presta poca atención a todos los intereses mundanos.... Ambos problemas opuestos no pueden resolverse al mismo tiempo.... El mundo con todas su demandas no puede satisfacerse al mismo tiempo si el trabajo en el alma para alcanzar el estado de perfección debe progresar.... Solo una cosa es completamente posible y, por lo tanto, el hombre debe tomar una solución y solo puede estar completamente activo en un lado.

La gente piensa tan poco que tienen que entregar todo lo terrenal cuando se les acerca la hora de la muerte.... Que pueden, sin embargo recolectarse otro tesoro en el tiempo terrenal, que es imperecedero.... que no se les puede quitar ante la muerte, y que puede dar forma a la muerte.... la separación del mundo hacia una entrada libre y sin dolor hacia la eternidad. Esto por si solo ya debería ser un incentivo para que se dediquen a la actividad real durante su vida física para entregarse más diligentemente y sofocar todos los deseos terrenales, el pensamiento de la provisión terrenal debería estar tan lejos de ellos, pero cada hora les debería parecer importante para la liberación del alma de su caparazón.

Quien se preocupa demasiado por su bienestar físico solo puede esperar que sea disminuido por un poder invisible.... que tanto la condición física como la posesión de bienes terrenales se expongan a serios choques.... tiene que esperar que tanto uno como lo otro le son quitados para señalarle la tarea real de la vida terrenal y mostrarle la fugacidad de todo lo terrenal. Por lo contrario, mientras que un niño terrenal que está preocupado por la salvación del alma recibirá las necesidades de la vida diaria en cualquier momento, así como el Padre Mismo lo ofrece a los niños para que se liberen de la preocupación por ello y puedan continuar con su trabajo espiritual con tranquilidad.

Lo que el hombre da voluntariamente le irá en abundancia, porque el Señor lo sabe todo.... Él también conoce las necesidades del niño terrenal y quiere hacerle la vida soportable sí sólo se esfuerza por lo importante.... Pero todos los esfuerzos encaminados a mejorar la vida terrenal son inútiles y, por lo tanto, no pueden encontrar la aprobación del Padre celestial.... al contrario, impiden que las personas cumplan con la tarea que es el propósito real de su encarnación en la tierra....

Amén

De zorg voor het lichamelijke welzijn

Aan de wereld met haar eisen wordt meestal tegemoet gekomen en er doen zich zo veel gelegenheden voor waarin de mens verreweg meer bezorgd is om dat wat vergankelijk en volledig waardeloos is aan het einde van de dag. En toch zou de werkzaamheid van de mensen voortdurend alleen maar het zielenheil moeten gelden en zou de strijd om de dagelijkse behoeften hem alleen maar in de kleinste mate moeten bedrukken, maar niet als het belangrijkste van het leven op aarde worden beschouwd. Want het is veel gemakkelijker om op aarde te voldoen aan de eisen van het lichaam dan aan die van de ziel voor de eeuwigheid. Het gaat er in het leven op aarde toch om het grootste probleem op te lossen, het gaat om de bevrijding van de ziel uit haar duizenden jaren lange gevangenhouding in de materie, het gaat om de definitieve terugkeer naar God, de dragende Kracht van al het licht, terwijl het lichaam slechts voor een korte tijd zijn uiterlijke instandhouding vergt en aan dit verlangen met gemak kan worden voldaan met het juiste besef en de juiste instelling tegenover God.

Als de mens de school van de geest op de juiste manier voltooit, dan is hem de garantie gegeven goed voorbereid op de eeuwigheid de scheiding van de ziel van het lichaam te kunnen verwachten, want hij heeft dan de tijd op aarde benut zoals het zijn opdracht was en uit eigen beweging heeft hij aan de vervolmaking van zijn ziel gewerkt. Het lichaam echter, dat God hem voor zijn aardse opdracht gegeven heeft, ontvangt eveneens de goedheid en liefde van de hemelse Vader en verzorgt hem met alles wat voor het leven noodzakelijk is. En zo is de zorg hierom volledig ongegrond. Het leven op aarde zal ook veel gemakkelijker te verdragen zijn als men voortdurend de toestand van de ziel in aanmerking neemt. Deze kan echter alleen maar dan overvloedig bedacht worden als aan alle wereldse interesses weinig aandacht besteed wordt. Beide zo tegenover elkaar staande problemen laten zich niet tegelijkertijd oplossen. Aan de wereld met al haar eisen kan niet gelijktijdig genoegdoening worden gegeven, als de arbeid aan de ziel om de toestand van volkomenheid te verkrijgen, voort moet gaan. Slechts één is volkomen mogelijk en daarom moet de mens een beslissing nemen en kan hij steeds alleen maar naar één zijde volledig werkzaam zijn.

De mensen denken er zo weinig aan dat ze toch al het aardse op moeten geven als het uur van de dood nadert. Dat ze zich toch in de tijd op aarde een andere schat, die onvergankelijk is, kunnen verzamelen. Die hen, bij de aanblik van de dood, niet afgenomen worden kan en die de dood, het scheiden van de wereld, tot een pijnloos, bevrijdend binnengaan in de eeuwigheid kan vormen. Dit alleen al zou hen moeten aansporen zich gedurende het leven van hun lichaam onvermoeibaar over te geven aan de eigenlijke werkzaamheid en alle aardse verlangens te verstikken. Zij zouden gedachten aan aardse verzorging ver van zich moeten houden, maar ieder uur voor de verlossing van de ziel uit haar omhulling zou hun als belangrijk voor moeten komen. Wie al te zeer bezig is met de zorg voor zijn lichamelijke welzijn heeft alleen maar te verwachten dat dit door een onzichtbare macht verslechterd wordt. Dat zowel de lichamelijke toestand als ook het bezit van aardse goederen blootgesteld wordt aan bedenkelijke schokken. Hij heeft te verwachten dat hem zowel het ene als ook het andere afgenomen wordt om ook hem op de eigenlijke opdracht van het leven op aarde te wijzen en hem de vergankelijkheid van al het aardse voor ogen te houden.

Terwijl aan de andere kant een om het heil van de ziel bezorgd, bedrijvig mensenkind in de behoeften van het dagelijkse leven altijd wordt voorzien, als door de Vader Zelf aan de kinderen aangeboden, opdat zij van de zorg hiervoor bevrijd zijn en zich ongestoord aan hun geestelijke arbeid kunnen wijden. Wat de mens bereidwillig opgeeft, dat zal hem in ruime mate toegestuurd worden, want de Heer weet alles. Hij kent ook de behoeften van het mensenkind en wil hem het leven draaglijk maken als het alleen maar streeft naar het enige wat belangrijk is. Maar alle inspanningen die de verbetering van het aardse leven gelden, zijn nutteloos en kunnen daarom ook niet de goedkeuring van de hemelse Vader wegdragen. Integendeel, ze hinderen de mens bij de vervulling van de opdracht die het eigenlijke doel van zijn belichaming op aarde is.

Amen