• Volver

Inteligencias - Elementos específicos

Por el espacio flotan continuamente elementos físicos de reacción instantánea, dotados de cierta inteligencia y muy sensibilizados a todo Orden espiritual, facultades que saben aprovechar para su propio bien de la mejor manera. También están dotados de una fuerza que se manifiesta cuando se forman nuevos seres. Es como si todos ellos formaran parte de una misión secreta que les obligara a colaborar en la nueva formación de seres, en los cuales establecen vínculos entre la fuerza espiritual y el cuerpo físico. Todos estos elementos inteligentes tienen algo en común: acuden sin la menor resistencia a las formas, sean cuales sean, para penetrarlas poco a poco enteramente, convirtiéndolas así en cuerpos espiritualmente animados, con el fin de que produzcan continuamente los seres más ínfimos de la creación, los de su propio género, animando de esta forma el universo con incontables criaturas.

Cualquier explicación suplementaria les parecerá inaceptable a todos aquellos que dudan de este proceso. Sabido es que no hay nada en el universo cuyo desarrollo sea tan sencillo que pueda asimilarlo la inteligencia humana. Sin embargo la Creación presenta innumerables fenómenos sobre los que el hombre no puede hacerse idea alguna que corresponda a la realidad porque es demasiado limitado. Todas sus cavilaciones serán vanas si estos milagros no se los desvela su espíritu interior. No le queda otro remedio que aceptar la fe o rendirse. Si se opone a la fe, tendrá que marcar los límites de la sabiduría mundana allí donde la vista y el oído le abandonen. En tal caso no tendrá, por supuesto, el menor estímulo para prepararse a emprender rumbos más elevados. Sus pensamientos se limitarán al ámbito de la Tierra y no investigará sino que lo que le resulta comprensible, privándose por completo de la experiencia espiritual. Pero incluso así el hombre es portador de un sinnúmero de esos elementos inteligentes que tienen más poder sobre él de lo que parece a primera vista. Aunque se oponga a reconocer la existencia de una fuerza espiritual y rechace obstinadamente cualquier idea sobre una actividad sobrenatural, no podrá evitar que de vez en cuando hasta sus propios pensamientos hagan excursiones a la infinitud, pues a ello le incitan los elementos inteligentes que moran en él. La propia vida de la criatura no es justamente sino una manifestación de estos elementos inteligentes. De hecho sucede que muchos hombres nunca encontrarán una verdadera satisfacción, a no ser que su forma de pensar se espiritualice. No hay nada en la vida mundana que pueda proporcionar paz interior al hombre; pero esos elementos inteligentes sí lo consiguen, y ello a gran escala, con la única condición de que los pensamientos del hombre logren orientarse hacia arriba. A veces la fuerza de estos elementos inteligentes penetra el hombre, sobre todo cuando su resistencia inicial ya está vencida por completo y cede voluntariamente a esos impulsos persistentes. A partir de ahí ya no hay que temer retroceso alguno, porque todo lo espiritual se encamina al Espíritu divino. Y el alma regresará a la Luz eterna, es decir, a la Divinidad eterna.

Amén.

Intelligenties

Er zwermen onophoudelijk geestelijk indrukwekkende stoffelijke intelligenties, die een buitengewoon snel bevattingsvermogen bezitten en elke geestelijke stroming waarnemen en die deze op de beste manier ten volle benutten. In deze intelligenties is eveneens een kracht aanwezig, die in de nieuwe vorming van wezens tot uitdrukking komt. Het is zoals een geheime missie, die al deze wezens aangrijpt, zodat ze aan de vorming van wezens moeten meewerken om zogenaamde verbindingen tot stand te brengen tussen geestelijke kracht en stoffelijke belichaming. 

Al deze intelligenties hebben dit ene gemeen, dat ze zich zonder tegenstand bij iedere vorm aansluiten om deze vorm langzamerhand volledig te doordringen en zo tot geestelijk opgewekte lichamen te vormen, van wie het de bedoeling en het doel is om voortdurend uit zichzelf de kleinste levende wezens voort te brengen en zo dus het heelal met talloze schepselen te bevolken.

Als de mensen nu aan dit gebeuren twijfelen, dan zal voor hen welke verdere verklaring dan ook onaannemelijk lijken, want uiteindelijk is niets in het heelal zo eenvoudig in zijn ontstaan, dat de mens dit met zijn bevattingsvermogen zou kunnen begrijpen en de schepping heeft immers zo velerlei onverklaarbare verschijnselen te laten zien, dat de mens als zodanig te gering is om een waarheidsgetrouw helder beeld te krijgen en alle moeite zou tevergeefs zijn, wanneer de geest in hem, hem niet zulke wonderen zou onthullen.

Wat blijft er nu voor de mens over, dan te geloven of de wapens neer te leggen? Als hij zich tegen het geloof verzet, dan blijft er alleen maar die ene oplossing mogelijk, namelijk de grenzen van de aardse kennis daar te trekken, waar zien en horen eindigen. Hij zal dan alleen ook geen enkele drijfveer hebben om zichzelf, dat wil zeggen zijn ziel, op een hoger doel voor te bereiden. Hij blijft met zijn gedachten op aarde en doorgrondt alleen maar het voor hem vatbare, maar hij blijft ver weg van een geestelijke opwekking.

En toch is de mens drager van ontelbare intelligenties en hij wordt door hen veel meer in beslag genomen dan het lijkt. Want ofschoon de mens ook weigert geestelijke kracht te erkennen, ofschoon hij ook met het volle bewustzijn een bovenaards werkzaam zijn ontkent, zal hij toch niet kunnen verhinderen, dat ook zijn eigen gedachten afdwalen in de oneindigheid, omdat juist deze zich in hem bevindende intelligenties hem daartoe aansporen, omdat het eigenlijke leven in hem de uitwerkingen van juist deze intelligenties zijn.

Op basis van dit feit vinden veel mensen pas voldoening, wanneer hun denken zich vergeestelijkt. Wat niets in het aardse leven tot stand brengt, de mensen innerlijke vrede te geven, kunnen deze wezens in hoge mate bewerkstelligen, zodra ze de mens ertoe kunnen brengen om zijn gedachten naar boven te richten. De kracht van deze intelligenties gaat soms zo ver, dat de omgeving van de mens eveneens van hen doordrongen raakt. In het bijzonder dan, wanneer elke weerstand in de mens gebroken is en hij bereidwillig aan de sterke drang toegeeft. Dan valt er voor eeuwig niet meer te vrezen voor een achteruitgang, want al het geestelijke streeft naar de geest van God. De ziel vindt de weg naar het eeuwige licht, naar de eeuwige Godheid, terug.

Amen