Si a los tuyos quieres facilitarles los caminos, frecuentemente sólo hace falta una alusión al Amor y Cuidado del Señor, y reconocerán que nada sucede sin tener una utilidad sabia. Porque cada vez de nuevo la Ternura del Padre celestial produce horas de alegría, en que el corazón debe recuperarse de las penas y dirigirse a Él. Pero frecuentemente acontecimientos como estos quedan ignorados, porque el hombre sólo piensa en un Ser más sublime cuando se encuentra en apuros - pero no en días desahogados... Y por eso cada vez de nuevo hay que consentir en que los hombres tengan que pasar apuros, porque el cuidado del Señor no vale solamente por el tiempo en la Tierra sino por toda la eternidad.
Por eso no os dejéis afectar por las cosas. Si supierais el valor que tales sufrimientos tienen para vuestras almas, con gusto os cargaríais con ellos, porque son ínfimos en comparación con la magnificencia que os está esperando. Bendecida está la hora que os trae este reconocimiento... y bendecido está el día en que en vuestro corazón lleguéis al Padre celestial.
Infinitamente lejos está el camino que teníais que migrar hasta que llegasteis a esta época. Y ahora, tan cerca a la meta, ¿acaso queréis vacilar? ¿Acaso queréis que haya sido en vano que habéis migrado por ese camino1, y queréis repetirlo?
No reconocéis vuestro cuerpo como lo que es... como una Gracia que vosotros mismos habíais solicitado y que os fue concedido... Por eso, mientras estéis en la Tierra, nunca comprenderéis la época de Gracia extraordinaria que os está concedida... en la que podéis acumular tesoros y más tesoros para el Más Allá - para la Vida eterna... si tan sólo lo queréis, y os entregáis plenamente al Señor. Hay increíblemente muchas advertencias y avisos que os llegan... Continuamente el Señor se esfuerza por dirigir los sentidos del hombre hacia la eternidad...
Pero si el hombre, obstinado, rechaza todo y sólo va detrás de lo mundano donde encuentra la satisfacción de sus deseos, ¿cómo, entonces, su mente puede doblegar y orientarse correctamente? - ¡Sólo por el sufrimiento, y eso tanto más, cuanto más obstinada el alma persiste en el rechazo! Incluso habrá que llegar al extremo que los hombres estén preparados a perder su fe en Dios del todo; porque frecuentemente el hombre sólo puede animarse para formar una voluntad firme, cuando ya ha sufrido la caída más profunda... donde ya no hay un “más abajo”... Entonces es cuando las ganas por las Alturas se producen doble fuertes... y es entonces cuando el hombre empieza a agarrarse a algo que está fuera de su comprensión... Empieza a estar en contacto con aquella Fuerza cuya existencia supone, y no quedará sin ayuda.
Aun así tenía que pasar por este camino, porque sin fuerza propia, sin fe y sin Gracia no podía evolucionarse hacia las Alturas; pues encontrándose en extremos apuros, tenía que solicitar y obtenerlos en su interior.
De esta manera tal hombre experimenta un cambio total de su forma de pensar, la que le trae suma bendición... mientras que donde el hombre sólo se dedica superficialmente a pensamientos en un Más Allá, allí estos nunca echarán raíces profundas en el corazón.
Un hombre cuya forma de pensar es tibia e indiferente, se encuentra en condiciones mucho peores, porque toda Gracia del Señor pasa ante él sin dejar huella alguna. También en este caso harán falta penas, para llevar a tal ser humano hacia una orientación seria.
De modo que para incontables seres humanos los sufrimientos siempre seguirán siendo donadores de bendición, porque no hay nada más perjudicial para el alma que un estado de inactividad que dura muchos años, con lo que la temporada de Gracia de la encarnación queda considerablemente reducida; pues el tiempo en que vegeta indolentemente sin trabajo en el alma, para el hombre en cuestión está totalmente perdido.
Y si queréis escapar de los sufrimientos, entonces también vuestro tiempo en la Tierra ha sido vivido desperdiciadamente, a no ser que por muy propia iniciativa os unáis con el Padre celestial, y mediante la oración y conexión íntima con Él os deleitéis en el Manantial, llegando de esta manera a las Alturas que debéis alcanzar.
A aquel que asimila esto con todo el corazón, los sufrimientos ya no le agobiarán, porque las porta voluntario para el Señor y Salvador, el Redentor divino de la humanidad.
Amén.
TraductorAko svojima želiš olakšati staze, često je dovoljna samo uputa na Ljubav i skrb Gospodara, i oni će spoznati da nije bez mudre svrhe sve što se događa.... Jer, blagost nebeskog Oca uvijek iznova daje radosne trenutke, gdje se srce treba oporaviti od muke i tegoba i posvetiti se Njemu. No ti događaji često su previđeni.... čovjek na Više Biće misli sve dok je u nevolji ali ne i u bezbrižnim danima, i stoga uvijek iznova mora biti dozvoljeno da ljude zadesi patnja, jer skrb Gospodara usmjerena je ne samo na vrijeme na Zemlji, nego na cijelu Vječnost....
Stoga se nikad više ne dajte deprimirati. Kad biste samo znali vrijednost takvih patnji za vaše duše.... uzeli biste ih rado na sebe, jer one su samo sićušne u poredbi sa divotom koja vas očekuje. Blažen onaj trenutak koji vam donese tu spoznaju.... i blažen onaj dan u koji u srcu potpuno pronađete (put) do vašeg nebeskog Oca.... Beskrajno je dug put koji ste morali prevaliti kako biste postigli ovo vrijeme.... no hoćete li tako blizu pred cilj posustati.... hoćete li da bude uzaludno to što ste se probili do ovdje, hoćete li još jednom prevaljivati taj beskrajno dugi put....
Tijelo koje nosite, ne prepoznajete kao to što ono jeste.... kao Milost, koju ste sami izmolili i koja vam je bila dana.... tako da na Zemlji nikada ne možete shvatiti koje besprimjerno vrijeme Milosti vam je dano.... u kojem za onostrano, za vječni život, možete skupljati blago za blagom.... samo ako želite i ako se potpuno okrenete ka Gospodaru. Vama ljudima upućena su toliko mnoga upozorenja.... Gospodar se neprestano trudi čovjekovo usmjerenje obratiti na vječnost.... no ako ovaj uporno trči za svijetom i u njemu nalazi ispunjenje svojih želja, kako da se čovjekovo usmjerenje skrene i ispravi....
To nije moguće drugačije nego putem patnje, i to teže što tvrdokornije duša ostaje u otporu. Da, čak se ide dotle da su ljudi skloni potpuno izgubiti vjeru u Boga. Jer često se čovjek može probiti do čvrste volje kad je načinio najdublji pad.... kad više ne može niže, onda potreba za visinom dolazi dvostruko jače, a tada se čovjek opet hvata za nešto van njemu shvatljivoga.... traži kontakt sa tom Silom koju sluti i pretpostavlja.... Neće biti ostavljen bez pomoći.... no prvo je morao prevaliti taj put, pošto se iz vlastite snage, bez vjere i milosti, nije mogao razviti uvis.... tek u dubokoj nevolji se je iznutra za tu snagu morao izboriti i izmoliti....
Takav jedan čovjek tako doživi totalnu promjenu svog cijelog razmišljanja, i ona mu donese najveći blagoslov; s druge strane, gdje se čovjek samo površno pozabavi mišlju o onostranom, tamo ona neće nikada duboko u srcu ni moći pustiti korijenje.... a čovjek, čije razmišljanje je mlako i ravnodušno, daleko je u gorem položaju, pored njega milost Gospodara prolazi bez da ostavi traga.... i onda je opet potrebna patnja da bi se takvog jednog čovječjeg sina privelo ozbiljnom pravcu razmišljanja....
Tako da će patnja uvijek ostati izvor blagoslova za bezbrojne ljude na Zemlji, jer za dušu nema gorega od pasivnog stanja koje se proteže dugi niz godina tako da je vrijeme milosti utjelovljenja znatno skraćeno, pošto je vrijeme tromog životarenja bez rada na duši za tog čovjeka potpuno izgubljeno.
I želite li izbjeći patnju, vaše vrijeme na Zemlji potpuno je beskorisno proživljeno ako se iz najunutarnijeg poticaja ne sjedinite s nebeskim Ocem i putem molitve i duboke povezanosti s Njim se na izvoru Milosti osvježite i tako postignete visinu kojoj trebate stremiti.... Tko je ovo shvatio sa cijelim srcem, toga patnja više neće pritiskati, jer on ju tada nosi voljno za Gospodara i Spasitelja, Božanskog Iskupitelja čovječanstva....
AMEN
Traductor