• Back

Blessing of illness and suffering.... Maturing fully....

The body's decline is often a useful warning for a person who is still too earthly-minded and thus endangers the soul. Sooner or later he must learn to realise that nature can impose a limit and as a result of this realisation become aware of what will happen after the body has become completely unsuitable for this earth. As long as the human being fails to think about his soul of his own accord he must often be warned and admonished. Physical ailments, diseases and the loss of bodily abilities must therefore also be regarded as means for maturing the soul, since they can change a person's thinking considerably and consequently are often used as a remedy for the soul if it is at risk of succumbing to spiritual death. Yet they don't always serve their purpose.... then a state of obstinacy ensues, a complete avoidance of all divine-spiritual issues, and despite disease and misfortune affecting his body the human being tries to live life to the full.

Nothing that is inflicted on a person is without meaning.... the body's illness often achieves the soul's recovery; then it has been a blessing because the person learned to despise the world after he had to go without and looked for and found a substitute in the spiritual world. He will receive precious possessions as compensation for the goods denied to him by the world and which he now knows to be worthless. But that involves that he humbly submits to the fate imposed on him for the sake of his soul, that he obediently endures what indeed seems arduous to him but what can also be overcome. As soon as the human being gains just a little faith he feels the hand of God above him and humbly submits himself to God's will; and then he can only win but never lose, thus he need not be pitied either because he owns infinitely more than someone completely healthy and full of physical vitality without contact to the kingdom which one day will also be his abode after the death of his body.

Only the degree of the soul's maturity on passing away from earth is relevant.... Everything that can contribute towards becoming more mature is used by God, even if the human being does not experience it as a benefit while he is without realisation.... One day he will recognise the blessing of suffering and illness and be grateful to God for using successful remedies without curtailing the human being's free will. A sick body is not as bad as a sick soul, and if it is to become healthy the body must endure illness until the soul has become charitable, until it looks up to heaven and has learned to regard the world merely as a temporary school of trials.... One day it will be able to soar freely and without hindrance up into high spiritual regions and be eternally grateful to its Creator for the grace bestowed upon it of letting the body suffer so that the soul can recover....

Amen

De zegen van ziekte en leed - Voltooiing

De aftakeling van het lichaam is vaak een heilzame waarschuwing voor de mens die nog te zeer op de wereld gericht is, en daardoor de ziel in gevaar brengt. Hij moet eens leren inzien dat er vanuit de natuur paal en perk kan worden gesteld, en vanuit dit besef zich bewust worden van wat hierna komt als het lichaam helemaal ongeschikt is geworden voor deze aarde. De mens moet vaak gewaarschuwd en vermaand worden, zolang hij niet uit eigen beweging aan zijn ziel denkt.

Lichamelijk lijden, ziektes en het inboeten van lichamelijke bekwaamheden moeten daarom ook als een middel voor de ontwikkeling van de ziel worden aangezien, daar ze het denken van de mensen aanzienlijk kunnen veranderen en daarom ook vaak als heilmiddel voor de ziel worden aangewend - als deze in gevaar is aan de geestelijke dood ten prooi te vallen.

Maar niet altijd beantwoorden ze aan hun doel, dan treedt een toestand van onverbeterlijkheid in, een zich geheel afwenden van het goddelijk-geestelijke. En dan probeert de mens nog alles uit het leven te halen, ondanks ziekte en ongeluk die zijn lichaam hebben getroffen.

Niets wat een mens beschoren is, is zonder bedoeling. Lichamelijke ziekte brengt vaak het herstel van de ziel tot stand en dan is ze tot zegen geweest, want de mens leert de wereld versmaden aangezien hij haar moest missen en zich in de geestelijke wereld vervanging zocht en vond. Kostelijke goederen mag hij in ontvangst nemen als compensatie voor de goederen die de wereld hem onthoudt, en die hij nu als waardeloos inziet. Maar daartoe is nodig dat hij zich ootmoedig buigt onder het lot dat hem terwille van zijn ziel werd opgelegd, zodat hij nu met overgave draagt wat hem wel moeilijk schijnt maar toch ook kan worden overwonnen.

Zodra de mens een gering geloof heeft, bespeurt hij de Hand van GOD boven zich en voegt zich dienstwillig naar de Wil van GOD. En dan kan hij alleen winnen doch nimmer verliezen, dus is er ook niets te betreuren omdat hij aanzienlijk meer bezit dan ’n mens met goede gezondheid en lichamelijke kracht die niet in verbinding staat met het rijk dat ook eens zijn verblijf zal zijn nà de lichamelijke dood.

Maatgevend is alleen de graad van voltooiing die de ziel heeft bij het heengaan van deze aarde. Alles wat kan bijdragen tot verhoging van deze graad wendt GOD aan, ook al ervaart de mens het niet als een weldaad zolang hij zonder inzicht is. Eenmaal zal hij de zegen van lijden en ziekte zien en GOD danken voor de toepassing van middelen die succesvol waren, zonder echter de vrije wil van de mensen te beperken.

Een ziek lichaam is niet zo erg als een zieke ziel, en dit zal deze gezond maken als het lichaam ziekte moet verdragen tot de ziel geduldig is geworden. Tot ze de blik hemelwaarts richt en het aardse leven als slechts een tijdelijke school heeft leren bezien, waarin de mens beproefd wordt. Eens zal zij onbezwaard en ongehinderd naar hogere regionen van de geest kunnen opstijgen en haar Schepper eeuwig danken voor de haar bewezen genade, het lichaam te laten lijden opdat de ziel gezond zou worden.

Amen