• Back

Spiritualizing the soul.... overcoming matter....

It is absolutely necessary that you learn to despise the world if you want your soul to mature, for only when it no longer desires it will it turn to the spiritual kingdom, to the world which is its actual home, which offers it everything that helps it to ascend and which is therefore also the aim it should reach through earthly life. The more the human being detaches himself from material things, the more his senses deaden themselves for earthly pleasures and enjoyments, the more the soul spiritualizes itself.... As long as the human being lives on earth he must indeed submit to the demands of the body up to a certain limit, he must fulfil earthly obligations, he must carry out earthly activities; thus he is earth-bound and cannot detach himself from it purely physically until God calls him into the spiritual kingdom. Nevertheless, the human being can live a second life next to his earthly one.... The life of the soul need not be completely involved in the life of the body, the soul need not strive for the same as the body, but it can form its kingdom completely independently of it, which, however, lies far away from the yearning of the body.... it can turn to the spiritual kingdom, and then the body will certainly fulfil its earthly task but never strive for earthly pleasures for itself again, instead, it will soon join the soul's desire and likewise seek to be spiritually active as soon as its earthly duties allow it time and opportunity to do so. And as soon as this degree is reached, that the human being now disregards all material goods, as soon as he sets the spiritual kingdom as the aim of his striving, he is also immune to strong temptations on the part of the world. He can no longer fall prey to it, he will only have to endure slight struggles at times, if the world presents itself to him again and again with its joys and pleasures and wants to win him over for itself. But these are only temptations which he will always overcome because the powers of the spiritual kingdom.... the kingdom towards which his soul is striving.... never ever let him go, because they pull him with tireless love and thus constantly influence his soul so that it feels the strength within itself to offer resistance. The greater the renunciation of the material world, the stronger the transmission of strength from the spiritual kingdom. And this influx of strength not only benefits the soul but also the body, for the latter is now also able to master its earthly task without therefore neglecting the soul. And the earthly task will be a service in active neighbourly love, the human being will also attain maturity of soul through his earthly activity because this is now in accordance with God's will. For the human being who disregards earthly aims, who no longer desires the world's goods, will also only carry out an activity which benefits his fellow human beings, he will only give but not want to possess and thereby strive ever more towards the spiritual kingdom. Thus the soul voluntarily fulfils its actual purpose.... it overcomes matter and spiritualizes itself, it kills off the body's desire which is originally its own and makes it inclined to join the soul's desire; it pulls it over into the spiritual kingdom with it, and thus it seriously pursues the aim which is set for it for its earthly life, and it will also reach this aim, for all forces of light stand by it so that it finds the path into the eternal home....

Amen

Het vergeestelijken van de ziel - Het overwinnen van de materie

Dat u de wereld zult leren geringschatten is absoluut noodzakelijk als u uw ziel geheel rijp wilt laten worden. Want pas als deze er niet meer naar verlangt, keert ze zich naar het geestelijke rijk toe, de wereld die haar eigenlijke vaderland is, die haar alles biedt wat haar helpt opwaarts te gaan en die dus ook het doel is dat ze door het aardse leven moet bereiken. Hoe meer de mens zich losmaakt van materiële zaken, hoe meer zijn zinnen zich dood houden voor aardse vreugden en genoegens, des te meer vergeestelijkt zich de ziel. Zolang de mens op aarde leeft, moet hij zich weliswaar tot op zekere hoogte naar de eisen van het lichaam voegen. Hij moet aardse verplichtingen nakomen, hij moet aardse werkzaamheden verrichten, hij is dus aard-gebonden en kan zich zuiver lichamelijk niet eerder van haar losmaken tot God hem wegroept in het geestelijke rijk. Toch kan de mens een tweede leven leiden naast zijn aardse.

Het leven van de ziel hoeft niet volledig deel te hebben aan het leven van het lichaam. De ziel hoeft niet hetzelfde na te streven als het lichaam, maar ze kan zich volledig onafhankelijk ervan haar rijk vormen, dat echter ver van het verlangen van het lichaam af ligt. Ze kan zich naar het geestelijke rijk toekeren en dan zal het lichaam wel zijn aardse taak vervullen, maar nooit meer voor zichzelf aardse genoegens nastreven, veel meer zich spoedig bij het verlangen van de ziel aansluiten en eveneens trachten zich geestelijk bezig te houden, zodra de aardse plichten het daarvoor tijd laten en gelegenheid bieden. En zodra deze graad is bereikt dat nu de mens geen acht slaat op alle materiële goederen, zodra hij zich het geestelijke rijk tot het doel van zijn streven stelt, is hij ook gevrijwaard van sterke verzoekingen van de kant van de wereld. Hij kan daar niet meer aan ten offer vallen, alleen zo nu en dan nog lichte gevechten hebben te doorstaan als de wereld zich steeds weer aan hem laat zien met zijn vreugden en genoegens en hem voor zich wil winnen. Maar dit zijn slechts verzoekingen die hij steeds zal overwinnen omdat de krachten van het geestelijke rijk, van het rijk waar zijn ziel naar streeft, hem nooit meer loslaten. omdat ze hem met onvermoeibare liefde aantrekken en zijn ziel dus voortdurend beïnvloeden, zodat ze de kracht in zich voelt om weerstand te bieden.

Hoe meer er nu afstand wordt gedaan van de materiële wereld, des te sterker is ook de krachtoverdracht vanuit het geestelijke rijk. En dit toestromen van kracht komt niet alleen de ziel, maar ook het lichaam ten goede. Want dit laatste is nu in staat ook zijn aardse taak te volbrengen, zonder daarom de ziel te verwaarlozen. En de aardse taak zal een dienen in werkzame naastenliefde zijn. De mens zal ook door zijn aardse werkzaamheid de rijpheid van ziel bereiken, omdat deze nu naar de wil van God is. Want de mens die aardse doelen buiten beschouwing laat, die de goederen van de wereld niet meer begeert, die zal ook alleen arbeid verrichten die de medemensen tot voordeel is. Hij zal alleen geven, maar niet willen bezitten en daardoor steeds meer naar het geestelijke rijk streven.

De ziel komt dus uit vrije wil haar eigenlijke bestemming na. Ze overwint de materie en vergeestelijkt zich. Ze smoort het verlangen dat het lichaam oorspronkelijk eigen is en maakt het lichaam genegen zich bij het verlangen van de ziel aan te sluiten. Ze trekt het mee, het geestelijke rijk binnen en dus streeft ze ernstig het doel na dat haar voor het leven op aarde is gesteld. En ze zal dit doel ook bereiken, want alle krachten van het licht staan haar bij, zodat ze de weg naar het eeuwige vaderland zal vinden.

Amen