• Back

Refutation of the doctrine of reincarnation.... justice....

A bright light is given to you if you have the will to let it shine.... A time of confusion also confuses people's thinking, their ability to think becomes weaker and they can no longer recognize spiritual truths as such, which is why a constant supply of them is necessary and this requires people who are willing to receive them, through whom spiritual knowledge can be conveyed to the seekers. Such instruction can take place in various ways, it can supplement knowledge which already exists, it can be offered as completely new knowledge if the human being had previously thought wrongly, but it can also clarify an area as a refutation of wrong teachings about which people are still unclear. But the prerequisite is always that God-oriented forces convey the spiritual thought material to the human being who, as a receptacle of the divine spirit, declares himself willing to serve God by spreading the truth. And this prerequisite is given as soon as heartfelt prayer for the supply of pure truth precedes every spiritual instruction.... All good spiritual forces only have one aim.... to unite the embodied being on earth with God, i.e. to help him to do so. However, spiritual unification only exists in the state of light, i.e. in the state of realization, which is the result of a life of love. In order to reach this state the human being is given earthly life in which he can develop his abilities, which are only weakly developed at the beginning of his embodiment but can experience an ascending or also descending development according to his will. His course of life gives him every opportunity for this development, but it does not depend on more or less developed gifts of intellect but solely on the will for good, on the attitude towards God and thus the activity in love.... the striving for connection with God through good works.... Only through this can the human being reach such a high level of spiritual development that he enters a stage of light already on earth, i.e. that he attains realization.... Then the alignment with God has already taken place, and this state ensures the human being's soul's entrance into the kingdom of light at his death, into spheres where it can participate in Christ's act of salvation, where it is able to help other souls into wisdom, into light again, by teaching love and thus being active in redemption. Thus people can easily reach this degree of perfection if they only have the will to do good and establish contact with God through heartfelt prayer.... The fact that people have different faculties of perception, that they are more or less intelligent, is by no means decisive for this will for good. For the spiritual spark in the human being is awakened through love. But love is born in the heart, and it can be exceedingly active in a person whose intellectual activity is considerably behind that of another person. And even if the light, the realization of truth, does not become extraordinarily apparent during earthly life, the soul can be flooded with light upon entering the kingdom of the beyond, i.e., the realization can come to it in a flash and an abundance of knowledge can enable it to be eagerly active in love in the beyond. And therefore the concerns that a less developed intellectual thinking could impair the soul's maturing are invalid, that therefore every soul once has to be offered the opportunity to make use of advanced physical abilities in order to attain increased maturity on earth. Such souls can indeed work extremely beneficially on earth insofar as they place their extraordinary intellectual abilities at the service of their fellow human being in order to impart spiritual knowledge to him and thereby stimulate him into increased activity of love. But a person can also develop love to the highest degree without any special stimulation, and this person will undoubtedly reach the highest level of maturity. But his thinking can be completely uncomplicated, it need not reveal higher wisdom, and yet his thinking and actions are guided by good spiritual forces which consider him according to his perceptive faculty and constantly impel him to increase his activity of love in order to achieve his union with God. For love is the first thing, wisdom is only born from it, and this wisdom is the soul's share as soon as it enters the spiritual kingdom. But love can fully develop a unique embodiment on earth, because love can be practiced in every situation of life, in every fate of life, in every physical and spiritual condition, because this only requires that the divine spark in the human being is ignited and kindled into the highest flame, and this can be done by the most primitive human being in thought if only he has the will to be good. But the knowledge of good and evil is in him because both forces, good and evil, fight for his soul and thus his thinking is influenced by both spiritual forces and the forces to which his free will turns bear the victory over him. But how his will decides depends to a certain extent on his faith, on his attitude towards God and Christ's act of salvation, as soon as he has knowledge of it. Jesus Christ died on the cross for the weak who were not able of themselves to muster the will for good. But no one thins himself to be strong.... Although he has high spiritual abilities he nevertheless requires the grace of the act of salvation, the strong will purchased by Jesus Christ, in order to be able to mature into a being of light during his earthly life.... And for this reason Jesus Christ created the compensation, so that all who are of good will can become blessed....

(13.8.1944) Humanity is indeed very backward in its spiritual development and pays no attention to any possibilities of progress. This is an unmistakable process of development which, however, has its cause in the human being's free will and for which he also has to answer. Consequently, man cannot expect any benefit for something that has occurred through his own fault. But it would be a benefit if he could make up for the development he missed or neglected through his own fault in a renewed embodiment on earth. For he did not use his free will in the right way, but he was capable of doing so in every situation of life due to Christ's act of salvation, Who broke His adversary's supremacy over people's will through His death on the cross. Therefore, there is no justification for an imperfect soul's repeated life on earth which could be based on divine justice, for as soon as the human being has failed despite the granting of grace he cannot claim any repetition of an embodiment on earth in order to reach the same degree of maturity which a person of good will can achieve during his life on earth, instead, he must then cover the far more difficult ascent in the beyond as just compensation for his wrong will. People certainly have different realizations, different knowledge and different earthly abilities, and this often leads them to the erroneous opinion that the maturing of the soul takes place according to these abilities. But then it is disregarded that only the activity of love is decisive, thus only the activity of love promotes the upward development. But love can be practiced by every human being, because only the human being's will is necessary for this, it is an instinct of the heart, which is in no way connected with (dependent on?) a certain degree of knowledge or a particularly developed intellectual activity. That the cooling of love understandably also results in reduced knowledge is indisputable, and therefore the dark spiritual state also appears particularly, because it is the consequence of unkindness, for which the soul therefore has to answer....

(8/14/1944) Higher development can only be spoken of when the soul has united with the spirit, when it therefore practices love and thereby awakens the spiritual spark in itself to life, which now remains in constant activity, i.e. stimulates the soul to everlasting loving activity. Consequently, without love activity a standstill of development or even a decline in the case of obvious lack of love is to be recorded. However, the same measure of grace is available to every human being and the same opportunities are given to him for the maturing of the soul. If he does not make use of them and does not take advantage of the graces because they cannot take effect in him, he must also accept the consequences according to divine justice, i.e. he must himself deal with the state in the beyond into which he has fallen through his own fault, i.e. deservedly.... It would then be an injustice, so to speak, if he, who has not utilized the great grace of embodiment for the salvation of his soul, were offered the same opportunity again to make up for what he has neglected.... This would be an injustice to those who made full use of their earthly life by disregarding their body, by renouncing and constantly abstaining from the pleasures of the world. Deeper knowledge is not absolutely necessary but loving activity is, and therefore even the most ignorant person can develop upwards if only he is lovingly active, for knowledge will then come to him as soon as he needs it for his fellow human beings or he enters the spiritual kingdom. For then he will be able to delight the souls in the beyond with his knowledge, which will then be imparted to him in a flash, so that he can work in love again as a bearer of light in the spiritual kingdom....

Amen

Weerlegging van de leer van de herbelichaming - Rechtvaardigheid

Een helder licht wordt u gegeven, als u de wil hebt het te laten stralen. Een tijd van chaos verwart ook het denken van de mensen, het denkvermogen wordt zwakker en ze kunnen geestelijke waarheden niet meer als zodanig herkennen, waarom een voortdurend toesturen ervan nodig is en dit mensen vraagt, die bereid zijn deze te ontvangen, waardoor geestelijk weten aan de zoekenden kan worden overgebracht. Zo’n onderrichting kan nu verschillende keren plaatsvinden. Ze kan een weten vervolledigen dat al aanwezig is, ze kan als een geheel nieuw weten worden aangeboden als de mens tevoren onjuiste gedachten had, maar ze kan ook als weerlegging van verkeerde leren een gebied duidelijk maken waarover nog onduidelijkheid heerst onder de mensen. Maar steeds is de voorwaarde, dat de op God gerichte krachten het geestelijke gedachtengoed aan de mens overbrengen, die als opnamevat van de goddelijke Geest zich bereid verklaart God te dienen door het verbreiden van de waarheid. En aan deze voorwaarde is voldaan, zodra innig gebed om het toesturen van de zuivere waarheid aan elk geestelijk onderricht voorafgaat.

Alle goede geestelijke krachten hebben maar één doel: het op de aarde belichaamde wezenlijke met God te verenigen, dat wil zeggen het daartoe behulpzaam te zijn. Maar een geestelijke vereniging bestaat alleen maar in de staat van licht, dat wil zeggen in de toestand van inzicht, dat het gevolg is van een leven in liefde. Om deze staat te bereiken is de mens het aardse leven gegeven, waarin hij zijn vermogens kan vormen, die bij het begin van zijn belichaming slechts zwak ontwikkeld zijn, maar die al naar gelang zijn wil een positieve of ook negatieve ontwikkeling kunnen doormaken. Zijn levensloop geeft hem volop gelegenheid tot deze ontwikkeling, maar ze hangt niet af van meer of minder ontwikkelde gaven van het verstand; slechts alleen van de wil tot het goede, van de instelling tegenover God en dus van het werkzaam zijn in liefde - het streven zich bij God aan te sluiten door goede werken. Slechts alleen daardoor kan de mens een zo hoge graad van geestelijke ontwikkeling bereiken, dat hij al op aarde in een stadium van licht binnengaat, dat wil zeggen dat hij inzicht verkrijgt. Dan heeft de aanpassing aan God al plaatsgevonden en deze toestand verzekert de ziel van de mens bij zijn sterven de toegang tot het lichtrijk, in sferen waar ze aan het verlossingswerk van Christus kan deelnemen, waar ze in staat is andere zielen weer wijsheid en licht te verschaffen, doordat ze liefde onderricht en dus verlossend bezig is. Deze graad van volmaaktheid kunnen dus de mensen gemakkelijk bereiken, die slechts de wil hebben het goede te doen en de verbinding met God tot stand brengen door innig gebed.

Dat de mensen bevattingsvermogens hebben die verschillend zijn, dat ze meer of minder intelligent zijn, is totaal niet bepalend voor deze wil tot het goede. Want de liefde doet de geestvonk in de mens ontwaken. Maar de liefde wordt in het hart geboren en ze kan uitermate aktief zijn in een mens, wiens verstandelijk vermogen aanzienlijk onderdoet voor die van een ander mens. En zelfs waar het licht, het weten van de waarheid, niet bijzonder voor de dag komt gedurende het leven op aarde, kan de ziel bij het binnengaan in het rijk hierna omgeven zijn door licht. Dat wil zeggen, het inzicht kan bliksemsnel over haar komen en een overvloedig weten kan haar nu in staat stellen, ijverig in liefde werkzaam te zijn in het hiernamaals.

En daarom zijn de bedenkingen ongegrond, dat een minder ontwikkeld verstandelijk denken afbreuk zou kunnen doen aan het rijp worden van de ziel, dat dus iedere ziel eens de gelegenheid zou moeten worden geboden, gevorderde lichamelijke vermogens te benutten, om een grotere rijpheid te verkrijgen op aarde. Weliswaar kunnen zulke zielen op aarde uitermate zegenrijk werkzaam zijn, voor zover ze hun buitengewone verstandelijke vaardigheden in dienst stellen van de medemens, om aan hem geestelijk weten over te dragen en hem daardoor aan te sporen tot verhoogde werkzaamheid in liefde, maar evenzo kan een mens zonder speciale stimulering de liefde tot hoogste ontplooiing brengen en deze mens zal ontegenzeglijk de hoogste rijpheid bereiken. Maar zijn denken kan helemaal ongecompliceerd zijn, het hoeft geen grotere wijsheid te laten zien en toch wordt hij gestuurd in zijn denken en handelen door goede geestelijke krachten, die hem bedelen naar zijn bevattingsvermogen en hem voortdurend aansporen om meer werkzaam te zijn in liefde, om zijn vereniging met God te bereiken. Want de liefde is het eerste, uit haar wordt pas de wijsheid geboren en deze wijsheid is het aandeel van de ziel, zodra ze het geestelijke rijk binnengaat. Maar de liefde kan een eenmalige belichaming op aarde volledig tot ontplooiing brengen, omdat de liefde in elke situatie van het leven, in elk levenslot, in elke lichamelijke en geestelijke gesteldheid, beoefend kan worden, omdat dit alleen tot voorwaarde heeft, dat de goddelijke vonk in de mens wordt ontstoken en tot de hoogste vlam wordt aangewakkerd en dit kan de in zijn denken meest primitieve mens, als hij maar de wil heeft goed te zijn. Maar het inzicht in goed en kwaad heeft hij in zich, omdat beide krachten - goed en kwaad - om zijn ziel strijden en dus zijn denken door beide geestelijke krachten wordt beïnvloed en díe krachten de zege over hem behalen, naar welke zijn vrije wil zich toekeert.

Hoe echter zijn wil beslist, is tot op zekere hoogte afhankelijk van zijn geloof, van zijn instelling tegenover God en het verlossingswerk van Christus, als hij daarover kennis bezit. Jezus Christus stierf de dood aan het kruis voor de zwakken, die uit zichzelf niet in staat waren, de wil om goed te doen op te brengen. Maar niemand moet menen sterk te zijn. Ofschoon hij grote geestelijke vermogens kan bezitten, heeft hij toch de genade van het verlossingswerk nodig, de door Jezus Christus gekochte sterke wil, om zich tot lichtwezen te kunnen ontwikkelen gedurende zijn aardse leven. En daarom heeft Jezus Christus de genoegdoening verschaft, opdat allen zalig kunnen worden, die van goede wil zijn.

De mensheid is in haar geestelijke ontwikkeling wel erg achtergebleven en ze schenkt helemaal geen aandacht aan mogelijkheden om vooruit te gaan. Dit is een onmiskenbaar verkoelingsproces, die echter zijn oorzaak heeft in de vrije wil van de mens en waarvoor hij zich ook moet verantwoorden. Bijgevolg kan de mens voor iets, wat door eigen schuld heeft plaatsgevonden, geen gunst verwachten. Maar het zou een gunst zijn, wanneer hij de door eigen schuld verzuimde of veronachtzaamde ontwikkeling naar believen in zou kunnen halen in een hernieuwde belichaming op aarde. Want hij heeft zijn vrije wil niet op de juiste wijze gebruikt, waartoe hij echter in elke levenssituatie in staat was, door het verlossingswerk van Christus, Die de overmacht van Zijn tegenstander op de wil van de mensen heeft gebroken, door Zijn dood aan het kruis. Er is daarom voor een hernieuwde levenswandel op aarde van een onvolmaakte ziel geen reden, die op goddelijke rechtvaardigheid zou kunnen berusten, want als de mens heeft gefaald, ondanks het toesturen van genaden, kan hij niet naar believen aanspraak maken op een herhaling van een belichaming op aarde, om tot dezelfde graad van rijpheid te komen, die een mens met goede wil gedurende zijn leven op aarde kan bereiken, maar moet hij de veruit moeilijkere weg omhoog in het hiernamaals afleggen, als een rechtvaardige compensatie voor zijn verkeerde wil.

De mensen hebben wel verschillende inzichten, verschillend weten en verschillende aardse capaciteiten. En dit doet hen vaak tot de verkeerde opvatting komen, dat het rijp worden van de ziel zich voltrekt in overeenstemming met deze capaciteiten. Maar er wordt dan buiten beschouwing gelaten, dat alleen het aktief zijn in liefde doorslaggevend is, dus alleen het werkzaam zijn in liefde de positieve ontwikkeling bevordert. Maar liefde kan ieder mens beoefenen, want daartoe is alleen maar de wil van de mens nodig. Dit is een drang in het hart, die in geen enkel verband staat met een bepaalde graad van kennis of een bijzonder ontwikkelde verstandelijke werkzaamheid. Dat de verkoeling van de liefde begrijpelijkerwijs ook een beperkt weten tot gevolg heeft, is onbetwistbaar en daarom openbaart zich ook in het bijzonder de duistere geestelijke toestand, omdat die het bevolg is van liefdeloosheid, waarvoor de ziel zich daarom moet verantwoorden. Van een hogere ontwikkeling kan pas dan worden gesproken, wanneer de ziel zich met de Geest heeft verbonden, wanneer ze dus de liefde beoefent en daardoor de Geestvonk in zich tot leven wekt, die nu voortdurend blijft werken, dat wil zeggen de ziel aanspoort tot het voortdurend werkzaam zijn in liefde. Bijgevolg is zonder het werkzaam zijn in liefde een stilstand in de ontwikkeling te zien, of zelfs bij duidelijke liefdeloosheid een achteruitgang. Maar ieder mens staat dezelfde mate van genade ter beschikking en hem zijn dezelfde gelegenheden gegeven voor het rijp worden van zijn ziel. Benut hij nu deze niet en schenkt hij ook geen aandacht aan de genaden, zodat ze bij hem niet werkzaam kunnen worden, dan moet hij ook volgens goddelijke rechtvaardigheid de gevolgen op zich nemen, dat wil zeggen hij moet in het hiernamaals zelf met de toestand klaarkomen, waarin hij uit eigen schuld, dus verdiend, is terechtgekomen.

Het zou dan in zekere zin een onrechtvaardigheid zijn, wanneer diegene, die geen gebruik heeft gemaakt van de grote genade van de belichaming ten behoeve van het heil van zijn ziel, nog een keer dezelfde gelegenheid zou worden geboden, in te halen, wat hij heeft verzuimd. Dit zou een onrechtvaardigheid zijn tegenover diegenen, die hun leven op aarde helemaal benutten, terwijl ze niet op hun lichaam letten, onder afzien en voortdurende onthouding van de vreugden van de wereld. Niet het diepere weten is beslist nodig, maar het werkzaam zijn in liefde. En daarom kan ook de meest onwetende mens zich positief ontwikkelen, als hij maar werkzaam is in liefde, want het weten wordt hem toegestuurd, zodra hij het nodig heeft voor zijn medemensen, of hij het geestelijke rijk binnengaat. Want dan kan hij de zielen in het hiernamaals gelukkig maken met zijn weten, dat nu bliksemsnel aan hem wordt overgedragen, opdat hij als lichtdrager in liefde weer werkzaam kan zijn in het geestelijke rijk.

Amen