• Back

Power supply only perceptible for the soul....

The soul perceives every influx of spiritual strength although the body does not feel it. And this is why the human being himself cannot assess his degree of maturity, because only the spiritual matures in him and therefore the body does not undergo any change and thus does not show any spiritual progress at all. And this is why the human being as such still often has to fight against purely physical cravings and weaknesses, whereas the soul has already freed itself from them. But then it is dominated by the body and thus bound to it again, which the soul does not like. Although the soul constantly accepts strength and will also quickly become the conqueror of the body, it will make it aware of the danger of its desire and will usually succeed because the spiritual strength becomes effective as soon as the soul is in need. However, no human being can mature without temptation, for his strength should grow through resistance, and resistance for the soul is every temptation it has to endure.... The body continues to demand for itself what is part of the world until the soul completely masters the body, i.e. makes it inclined to its striving. Then it can finally regard matter as overcome, for the spirit in it is now stronger, and it determines the soul and the body and is willingly listened to. But the influx of strength has to take place in a way that only touches the soul, otherwise the body's will to resist would immediately be broken in a certain coercion, as it would then be an unconscious striving for reward but not a striving out of itself for perfection, which would then move the human being to suppress earthly desires and physical pleasures. This is why the influx of strength only has an effect on the soul, inexorably driving it to activity in love, to renounce earthly pleasures and to constantly work on itself, without the body being affected in its actions and desires. But since the soul needs it to carry out the actions which the spirit in itself instructs it to do, it gradually loses its connection with the world and its pleasures, for it will always carry out what the soul demands of it, even if at first with hesitation and with senses still directed towards the world. But the strength of the spirit is stronger and the resistance of the body is broken as soon as the soul completely surrenders to the spirit within itself, then it also determines the body to join its desire and striving, and all danger of a worldly flattening is over. The fewer battles a person has to wage against the temptations of the world, the higher his state of maturity.... If he succumbs in the battle with the world, this is a standstill in his development until he has pulled himself up again, until, through renunciation, he again enables the soul to be supplied with the strength that excludes failure. Nevertheless, the temptations of the world are necessary and also beneficial, for man should test his strength against them, and every struggle against them, every victory is progress towards the heights. The soul should remain in perpetual struggle for perfection, it should not let up in prayer for support from spiritual friends, it should always remain aware that its thoughts and aspirations also reduce or increase the influx of strength, depending on whether it is turned towards the world or the spiritual kingdom. But the body has been given to it so that it may overcome it, for only through temptation will its strength grow if it is seriously willing to become perfect....

amen

Krachttoevoer alleen voor de ziel voelbaar

De ziel neemt elke toevoer van geestelijke kracht waar, ofschoon het lichaam ze niet voelt. En daarom kan de mens zelf niet beoordelen in welke staat van rijpheid hij zich bevindt, omdat alleen het geestelijke in hem rijp wordt, maar het lichaam wat dat betreft geen verandering ondergaat, dus helemaal geen geestelijke vooruitgang laat zien. En daarom moet de mens als zodanig nog vaak strijd voeren tegen zuiver lichamelijke begeerten en zwakheden, terwijl de ziel zich daar al van heeft vrijgemaakt. Maar ze wordt dan door het lichaam beheerst en dus weer gebonden aan wat de ziel niet dierbaar is. De ziel neemt weliswaar voortdurend kracht in ontvangst en zal ook snel overwinnaar van het lichaam worden, ze zal het voorhouden welk gevaar er in zijn verlangen schuilt. En meestal zal het haar ook lukken, omdat de geestelijke kracht werkzaam wordt zodra de ziel in nood raakt.

Maar zonder verzoekingen kan geen mens rijp worden, want bij weerstand zal zijn kracht groeien en weerstand voor de ziel is elke verzoeking waartegen ze stand moet houden. Het lichaam eist voor zich nog steeds wat deel is van de wereld, tot de ziel het lichaam geheel beheerst, dat wil zeggen voor haar streven genegen maakt. Dan kan ze de materie definitief als overwonnen beschouwen, want de geest in haar is nu sterker en hij beslist over de ziel en het lichaam en wordt gewillig aangehoord.

De toevoer van kracht moet echter op een manier gebeuren die alleen de ziel treft, daar anders de wil van het lichaam om weerstand te bieden dadelijk zou zijn gebroken in een zekere toestand van dwang, al zou het in dat geval toch een onbewust streven naar een loon zijn, maar niet een streven uit eigen beweging naar volmaaktheid, wat de mens er dan toe zou aanzetten aardse begeerten en lichamelijk genot te onderdrukken. Het toestromen van kracht heeft daarom alleen een uitwerking op de ziel en drijft deze onstuitbaar aan tot werkzaamheid in liefde, tot het afstand doen van aardse vreugde en tot voortdurende arbeid aan zichzelf, zonder dat het lichaam daardoor wordt belemmerd in zijn handelen en wensen. Maar omdat de ziel het lichaam nodig heeft voor het uitvoeren van handelingen die de geest in zich haar opdraagt, verliest het langzaam de verbinding met de wereld en haar vreugden, want het zal steeds uitvoeren wat de ziel van hem verlangt, al is het ook in het begin aarzelend en met nog op de wereld gerichte zinnen. Maar de kracht van de geest is sterker en de weerstand van het lichaam is gebroken zodra de ziel zich volledig overgeeft aan de geest. Dan brengt ze ook het lichaam ertoe zich bij haar verlangen en streven aan te sluiten en elk gevaar van een wereldse vervlakking is voorbij.

Hoe geringer de gevechten zijn die de mens tegen de verzoekingen van de wereld heeft te voeren, des te hoger is zijn toestand van rijpheid. Verliest hij in de strijd met de wereld, dan is dit een stilstand van zijn ontwikkeling, tot hij er zich weer bovenuit heeft geworsteld, tot hij door het afstand doen voor de ziel weer de toevoer van kracht mogelijk maakt die een falen uitsluit. De verzoekingen van de wereld zijn echter toch nodig en ook heilzaam, want daarmee moet de mens zijn kracht beproeven. En elke strijd daartegen, elke overwinning is een stap opwaarts. De ziel moet voortdurend blijven worstelen om volmaaktheid. Haar gebed om ondersteuning door geestelijke vrienden mag niet verslappen. Ze moet steeds indachtig blijven dat haar gedachten en streven ook de toestroom van kracht vermindert of vergroot, al naar gelang het op de wereld of het geestelijke rijk is gericht. Maar het lichaam is haar ter beschikking gesteld, opdat ze het zal overwinnen. Want alleen door verzoeking groeit haar kracht als ze serieus volmaakt wil worden.

Amen