• Back

Imperishability.... soul.....

Everything that God has created is spiritual power and as such is imperishable. Nevertheless, the visible creations are subject to constant change, thus they do not completely cease to exist but merely change within themselves, and even if it is no longer visible it nevertheless does not cease to exist, because God only temporarily dissolves matter until the spiritual substance therein requires a new external form again. This change now also contributes to the fact that the spiritual develops further, that it therefore never remains in the same stage, but that it reaches an ever higher degree of maturity, until it can enter its last embodiment as man. The human being, too, is to a certain extent transient, but again only the external form, whereas the soul, the spiritual substance in the human being, also outlasts the final external form and enters eternity as a disembodied being. To man on earth this spiritual, the soul, is not visible; and nevertheless it is the actual being, which only needs the bodily cover for the purpose of the last maturing on earth. But after the death of the body the soul continues its life without any cover and therefore also only visible to the spiritual beings, which are completely independent of earth and every earthly substance. What God has created remains eternally, yet the form of existence, the state of that which was created through God's will, can be very different.... accordingly also more or less visible, although it cannot pass away eternally. The human being with his bodily eyes is only able to see everything created in the stage where it has material shells, for only these are visible to the bodily eye since it can only see the spiritual in its external form in a high degree of maturity. And this is why the immortality of the human soul is usually doubted because the human being only wants to believe what he sees and what he can prove. However, after some reflection he comes to the realization that everything originated from God and therefore cannot be transient, even though it loses its earthly shell. Only when he has recognized the spiritual in himself, when he leads a spiritual life alongside his earthly, external life, does he regard matter as a shell necessary for development, which is only a means to an end for the spiritual. Then he also knows that there is no end for the spiritual, but that the outer cover is only of limited duration and remains as long as it is divine will, which then releases the spiritual for a life outside of earth, outside of matter, which never ever ends but lasts forever. Earthly life can therefore only be regarded as a transitional stage in which the spiritual, the soul, has to overcome its last external form so that it can then enter a sphere completely uncovered where its actual life begins.... in freedom and in the awareness of its strength, which it lacked on earth as long as it had not yet attained the necessary maturity.... where it is aware that it lives eternally, that it can never ever perish because that which is of God is imperishable....

amen

Onvergankelijkheid - De ziel

Alles wat God heeft geschapen, is geestelijke kracht en als zodanig onvergankelijk. Toch zijn de zichtbare scheppingen aan een voortdurende verandering onderhevig. Ze vergaan dus niet totaal, maar veranderen alleen in zichzelf. En zelfs wanneer het niet meer zichtbaar is, houdt het toch niet op te bestaan, omdat God de materie alleen tijdelijk oplost, totdat het geestelijke daarin weer een nieuwe uiterlijke vorm nodig heeft. Deze verandering draagt er nu ook toe bij, dat het geestelijke zich verder ontwikkelt. Dat het dus nooit in hetzelfde stadium blijft, maar dat het een steeds hogere graad van rijpheid bereikt, zolang, tot het aan zijn laatste belichaming als mens kan beginnen. Ook de mens is in zekere zin vergankelijk, echter weer alleen de uiterlijke vorm, terwijl de ziel, het geestelijke in de mens, ook de laatste uiterlijke vorm overleeft en als wezen zonder lichaam de eeuwigheid binnengaat. Voor de mens op de aarde is dit geestelijke, de ziel, niet zichtbaar. En toch is zij het eigenlijke wezen, dat het lichamelijke omhulsel nodig heeft, alleen met het doel van het uiteindelijke rijp worden op aarde. Maar na de dood van het lichaam leidt de ziel haar leven verder zonder enig omhulsel en daarom ook alleen zichtbaar voor de geestelijke wezens die volledig onafhankelijk zijn van de aarde en elke aardse substantie. Wat God heeft geschapen, blijft eeuwig bestaan. Maar de uiterlijke vorm van het bestaan, de toestand van datgene wat door Gods wil werd geschapen, kan zeer verschillend zijn. Dienovereenkomstig ook meer of minder zichtbaar, ofschoon het eeuwig niet kan vergaan. De mens met zijn lichamelijke ogen is in staat al het geschapene alleen in het stadium te zien waar het materiële omhulsels bezit. Want aan het lichamelijke oog zijn slechts zulke zaken zichtbaar, daar dit het geestelijke in de uiterlijke vorm alleen in een hoge graad van rijpheid kan zien. En daarom wordt ook de onvergankelijkheid van de menselijke ziel meestal in twijfel getrokken, omdat de mens alleen dat wil geloven, wat hij ziet en wat hij bewijzen kan. Doch door enig nadenken verkrijgt hij het inzicht dat alles van God is uitgegaan en daarom niet vergankelijk kan zijn, ofschoon het zijn aardse omhulsel verliest. Pas wanneer hij het geestelijke in zichzelf heeft herkend, wanneer hij een geestelijk leven leidt naast zijn aardse, uiterlijke leven, beschouwt hij de materie als een omhulsel dat nodig is voor de ontwikkeling, die voor het geestelijke alleen maar middel tot het doel is. Dan weet hij ook dat er geen einde bestaat voor het geestelijke, maar dat het uiterlijke omhulsel slechts een begrensde tijdsduur heeft en zolang blijft bestaan, zoals het de goddelijke wil is, die dan het geestelijke vrij maakt voor een leven buiten de aarde, buiten de materie, dat nooit meer ophoudt, maar eeuwig duurt. Daarom kan het aardse leven alleen als een overgangsstation worden beschouwd, waarin het geestelijke, de ziel, haar laatste uiterlijke vorm moet overwinnen, opdat ze dan geheel zonder omhulsel een sfeer kan binnengaan, waar haar eigenlijke leven begint, in vrijheid en in het bewustzijn van haar kracht die haar op aarde ontbrak zolang ze de noodzakelijke rijpheid nog niet had verkregen, waar ze zich bewust is dat ze eeuwig leeft, dat ze nooit meer kan vergaan, omdat wat uit God is onvergankelijk is.

Amen