• Back

Hour of death....

The hour of death has become the subject of insurmountable fear for many people, they are anxious and afraid of every thought of it, and this is always a sign of insufficient maturity of soul. The soul unconsciously recognises its deficient condition and perceives that the death of the body is the end of its earthly existence.... it intuitively senses that it has not made the best use of its earthly life, hence the human being finds the thought of death frightening. The uncertainty after death disturbs him, he is full of doubt about life after death yet he is not entirely convinced that his life is finally over either. And precisely this uncertainty about the ‘afterwards’ makes him anxious about the hour of separation from this world. The more mature a human being is the less he is affected by the thought of death, the reason for this rests in the realisation that the real life does not start until after the death of the body. Prerequisite for entering the spheres of light is the ability to surrender the earthly life with an easy heart as then the human being is no longer attached to earthly possession, he has overcome matter....

Everything the human being leaves behind on earth are earthly possessions which should no longer be desired but gladly and joyfully abandoned. Everything the human being holds dear on earth he should be able to give up with an easy heart, then his departure from the world is easy. There should be nothing to hold a person back or the release from earth would always be a fight. Consequently every desire should be overcome at an early stage so that death can approach the human being at any hour and never take him by surprise. Equally decisive for the physical ending of the human being is the will for God because anyone who longs for God is happy when his earthly life comes to an end. Spiritually he is already in those spheres and just yearns for the hour which finally takes him where the spirit wants to go, to his true home. Hence the hour of death can mean anxiety, fear and horror for one person, while for the other it can be the granting of what he had long dreamt of and hoped for. It is the release from every form for him, it denotes his entrance into the eternal kingdom, into everlasting glory....

What the human being regards as death can be his entrance into eternal life if he has lived life consciously, i.e. with God, and is therefore mature for life in eternity.... However, it can also really signify death, the soul senses this and fears the hour that will inevitably come when the time of earthly life, which God has designated for the human being, is concluded. Every human being should therefore think of the hour of his death and in view of it live his earthly life consciously, i.e. to improve his soul that it may achieve the degree of maturity which guarantees an easy and painless passing over from earth into the eternal kingdom....

Amen

Het uur van de dood

Voor veel mensen is het moment van de dood tot onderwerp van onoverwinnelijke angst geworden. Ze zijn er bang voor en schrikken terug voor iedere gedachte daaraan en dit is altijd een teken van gebrek aan rijpheid van de ziel. Onbewust ervaart de ziel haar gebrekkige toestand en beseft zij ook de lichamelijke dood als het einde van haar aardse loopbaan. Ze voelt instinctief dat ze het leven op aarde niet juist benut heeft en daarom is de gedachte aan de dood voor de mens afschrikwekkend. De onzekerheid na de dood verontrust hem. Hij is vol twijfel over een voortbestaan, maar toch is hij er ook weer niet geheel van overtuigd dat het leven definitief voorbij is. En het is juist deze onzekerheid over het "hiernamaals", wat de mensen angstig maakt voor het uur van het afscheid van deze wereld. Hoe rijper de mens is, des te minder hindert hem de gedachte aan de dood, en dat komt voort uit het besef dat het eigenlijke leven pas na de lichamelijke dood begint. Het gemakkelijk kunnen opgeven van het aardse leven is de voorwaarde voor het betreden van de lichtsferen, want de mens verlangt dan niet meer naar aardse goederen; hij heeft de materie overwonnen.

Alles wat de mens op aarde achterlaat zijn aardse goederen en die moeten niet meer worden begeerd maar graag en met vreugde opgegeven worden. Alles wat de mens liefheeft op aarde moet hij moeiteloos kunnen opgeven, dan is zijn scheiden van de wereld gemakkelijk. Er moet niets zijn waaraan de mens zich hecht, omdat anders zijn loskomen van de aarde altijd een strijd zou zijn. En daarom moet elke begeerte vroegtijdig worden overwonnen, opdat de dood op ieder moment op de mens kan afkomen en hem nooit kan verrassen. Het verlangen naar God is eveneens doorslaggevend voor het lichamelijke einde van de mens, want wie naar God verlangt is gelukkig wanneer zijn aardse leven voorbij is. Geestelijk bevindt hij zich al in andere sferen en hij verlangt alleen nog naar het uur dat hem definitief daarheen brengt, waar de geest naar verlangt, waar zijn ware vaderland is. En daarom kan het uur van de dood voor de één wel bangheid, angst en schrik betekenen, maar voor de ander een inwilliging van wat de mens al lang gedroomd en gehoopt had. Het is voor hem het uur van bevrijding uit iedere vorm, het betekent voor hem het binnengaan in het eeuwige rijk, in de eeuwige heerlijkheid.

En wat de mens als de dood beschouwt, kan voor hem het binnengaan van het eeuwige leven zijn wanneer hij het aardse leven bewust, dat wil zeggen: met God, geleefd heeft en dus rijp is voor het leven in de eeuwigheid. Het kan voor hem echter ook werkelijk dood betekenen en dan bespeurt de ziel dit en schrikt ze terug voor dit uur, dat echter onvermijdelijk komt wanneer de tijd van het aardse leven, die God de mens gesteld heeft, voorbij is. En daarom moet ieder mens stilstaan bij het uur van zijn dood en met het oog hierop zijn aardse leven bewust leven, dat wil zeggen: werken aan zijn ziel, opdat zij die graad van rijpheid bereikt, die een gemakkelijke en pijnloze overgang van de aarde naar het eeuwige rijk waarborgt.

Amen