• Back

Act of liberation....

The act of liberation from matter means an indescribable relief for the being, for it is now in no way hindered and no longer restricted in time and space. Although it must now remain within the boundaries of the sphere which is now its abode in accordance with its state of maturity, it can work in it at will, it is subject to no constraint, and will only ever live by his urge for activity, which is extraordinarily virtous. There are no inhibitions or oppressive moments that could burden the being, but everything around it is light and clear and free. The state of such a being is therefore extremely blissful, for everything that could impair the feeling of happiness is far removed from it, it has been transported into the realm of former times, it only touches the being in memory and does not cloud the light-filled state in the slightest. The unspeakable suffering that the imperfect beings still have to bear triggers only the most heartfelt love in the beings of light, and the urge to help them, but it is no longer perceived as suffering.

To be released from matter is therefore a complete liberation from suffering and all torment that a still imperfect, bound being must bear. Therefore, the act of liberation is immensely blissful for the being. It is, as it were, the step out of the realm of the imperfect into the realm of the perfect. They are two worlds that are completely separate from each other and yet are closely connected, because all the inhabitants of one world should one day belong to the other world, and because the only endeavour of the former should be to leave it and join the inhabitants of the other world. For only this second world offers the glories of God, only a completely liberated being can behold them in all their splendour, and only a perfected being is able to absorb the infinite beauties within itself.... whereas everything that is bound is incapable of beholding such glories, for matter which still surrounds it, obscures the power of realisation and the spiritual vision. Through its covering, the soul is incapable of recognising what is happiness-inducing to such an extent, that such happiness can only be endured by a being which has become free. Accordingly, an imperfect being cannot gain insight into God's splendours unjustifiably, for it would never be able to grasp and feel whether it would also be placed into the midst of these splendours.... nor would it be able to endure the abundance of light and consequently would have to perish in it....

Amen

Het vrij worden

Het vrijkomen uit de vorm betekent een onbeschrijflijke opluchting voor het wezen, want het wordt op geen enkele manier gehinderd en het wordt niet meer door tijd en ruimte beperkt. Het moet nu weliswaar overeenkomstig zijn staat van rijpheid binnen de grenzen van deze sfeer blijven, die nu zijn verblijfplaats is. Het kan echter naar believen binnen deze sfeer werken, is aan geen enkele dwang onderhevig en kan steeds alleen volgens zijn drang tot werkzaamheid, die buitengewoon actief is, leven. Er zijn geen belemmeringen of deprimerende momenten, die het wezen zouden kunnen bezwaren, maar alles rondom het wezen is licht en helder en vrij.

De toestand van zo’n wezen is dus buitengewoon gelukkig makend, want alles wat het geluksgevoel zou kunnen verminderen, is ver van hem verwijderd. Het is aan het rijk van het verleden ontrukt. Het raakt het wezen slechts in de herinnering en het verstoort niet in het minst de lichtvolle toestand. Het onuitsprekelijke lijden, dat de onvolmaakte wezens nog te dragen hebben, brengt in de lichtwezens louter de vurigste liefde teweeg, maar de drijfveer om hen te helpen, wordt niet meer als leed ervaren.

Vrij van de uiterlijke vorm te zijn, is daarom een volledig vrij worden van lijden en allerlei kwellingen, die een nog onvolmaakt, gebonden wezen moet dragen. Daarom is het vrij worden uitermate zaligmakend voor het wezen. Het is als het ware de stap uit het rijk van de onvolmaakte wezens in het rijk van de voltooide wezens.

Het zijn twee werelden, die volledig van elkaar gescheiden zijn en die toch in de nauwste verbinding met elkaar staan, omdat alle bewoners van de ene wereld eens deel uit moeten maken van de andere wereld en omdat het enige streven van de bewoners van de eerste wereld moet zijn om deze te verlaten om bij de bewoners van de andere wereld opgenomen te worden.

Want alleen deze tweede wereld biedt de heerlijkheden van God. En enkel een volledig vrij geworden wezen kan deze in alle pracht zien en alleen een voltooid wezen is in staat de eindeloze pracht in zich op te nemen. Terwijl al hetgeen gebonden is, niet in staat is om zulke pracht te zien, want de vorm die het wezen nog omsluit, vertroebelt het vermogen om inzicht te krijgen en vertroebelt de geestelijke blik. De ziel is door haar omhulling niet in staat om dat, wat in zo’n mate gelukkig makend is, dat zo’n geluk ook enkel door een vrij geworden wezen gedragen kan worden, te herkennen.

Dus kan een onvolmaakt wezen niet onrechtmatig een blik werpen in de heerlijkheden van God, want het zou het nooit kunnen begrijpen en ervaren, hoezeer het ook te midden van deze heerlijkheden geplaatst zou worden. Het zou ook de lichtintensiteit niet verdragen en zou bijgevolg hierin moeten vergaan.

Amen