• Zurück

Unkenntnis und Unglaube an die Ansprache Gottes....

In der Wahrheit werdet ihr wandeln, wenn ihr euch von Mir belehren lasset.... Ihr Menschen aber wisset zumeist nicht um einen Vorgang, der doch so selbstverständlich ist, weil Ich als Vater immer reden werde zu Meinen Kindern, wenn ihr selbst nur willig seid, Mich anzuhören. Und ihr werdet auch niemals zu fürchten brauchen, daß euch Irrtum zugeführt wird, denn Ich bin Selbst die Wahrheit.... Und doch müsset ihr ein so großes Gnadengeschenk Meinerseits auch dankbar annehmen und auswerten, ansonsten ihr nicht bedacht werden könnet mit einem Wissen, das euch in alle Gebiete Einblick gewähret. Darum kann Ich auch nur immer jene Menschen bedenken, die Mir dafür die Sicherheit bieten, daß sie das Geistesgut recht verwerten, daß sie selbst es aufnehmen in ihre Herzen und dann auch für die Verbreitung desselben sorgen nach bestem Wollen und Können.... Darum verpflichtet die Entgegennahme Meines Wortes von oben den Empfänger zur Weitergabe dessen, was von Mir aus ihm zugeht und was der Mitmensch nötig braucht zum Ausreifen seiner Seele.... Er kann dann aber auch dessen gewiß sein, daß er in jeder Weise Unterstützung findet bei Mir, Der Ich es wahrlich weiß, wie dringend nötig es ist, daß die Menschen Kenntnis nehmen von Meinem Wort, weil sie sowohl Kraft als auch Licht brauchen und beides ihnen in Form Meines Wortes geboten wird. Doch auch zur Annahme Meines köstlichen Geistesgutes muß der Mitmensch bereit sein, dem ihr es anbietet. Und es ist immer vom freien Willen abhängig, ob auch ihm der Segen daraus erwächst, ob auch er Licht und Kraft empfängt und aufwärtsschreitet in seiner Entwicklung.... Es wird so mancher Mensch mit wahrem Hunger das Geistesbrot genießen und sich laben an dem lebendigen Wasser, und dieser wird wahrlich auch die Kraft dem Wort entziehen und ausreifen an seiner Seele.... Anderen wieder wird es nur eine Lektüre sein, die mehr der Verstand aufnimmt als das Herz des Menschen, und ihnen kann nicht der gleiche Grad an Kraft und Licht zuströmen, weil ihr Wille nichts begehret, als nur ein Wissen sich anzueignen, das dann ebensogut Weltwissen genannt werden kann, selbst wenn es geistigen Inhalts ist.... Doch die Seele verwertet es nicht zu ihrem Heil.... nur des Menschen Verstand setzt sich damit auseinander und wählet sich geistige Themen, weil er von der Seele innerlich dazu gedrängt wird, doch er führt der Seele nicht das zu, was sie benötigt an geistiger Speise. Ich aber weiß es, in welcher Not sich die Seelen befinden, die über die Erde gehen, wenn nicht offensichtlich Beistand geleistet wird von Meiner Seite. Und Ich suche daher, die Seelen anzusprechen in väterlicher Weise, auf daß sie sich als Kinder fühlen und Mir dann zutraulich entgegenkommen. Und dann kann Ich sie auch speisen mit dem Brot des Himmels, Ich kann sie an den Quell führen, wo sie das lebendige Wasser schöpfen können.... Die Unkenntnis der Menschen von dem Vorgang göttlicher Offenbarungen ist schon ein Beweis, wie weit sie noch von ihrem Vater entfernt sind und daß sie noch nicht das rechte Kindesverhältnis zu Mir hergestellt haben.... Denn die rechte Bindung mit Mir läßt es ihnen ganz selbstverständlich scheinen, daß sie mit dem Vater sprechen können. Und sie horchen darauf, was Ich ihnen sage. Immer ist der Wille maßgebend, mit Mir eng verbunden zu sein und von Mir angenommen zu werden als Kind, das der Vater jederzeit beglücken will. Und es gehört dazu der feste Glaube an Mich als seinen Gott und Schöpfer, Der als Vater Seine Kinder mit Liebe beglücken will.... Dann wird auch dem Menschen der Gedanke annehmbar sein, daß Sich der Vater mit Seinem Kind austauscht, und dann wird er Verständnis haben für göttliche Offenbarungen und sie beherzigen als alleinige Wahrheit. Es ist dies der einfachste Weg der Rückkehr zu Mir als Mensch im Erdenleben, denn wird dieser Weg eingeschlagen, daß der Mensch als Kind sich seinem Vater eng verbindet, dann nimmt auch der Vater völlig von ihm Besitz und überlässet ihn nicht mehr dem Gegner.... Denn dann habe Ich das Anrecht an das von Mir einst erschaffene Wesen, weil es sich Mir wieder anschließen will und Mich als seinen Gott und Vater anerkennt. Wenn aber das Ende nahe ist, glaubt fast kein Mensch daran, daß Gott Selbst Sich offenbart.... Er sieht Mich als ganz fernstehendes Wesen an, wenn er noch glaubt an eine Macht, Die ihm das Leben gab. Und doch suche Ich nur, das Vertrauen des von Mir einst erschaffenen Wesens zu gewinnen, daß es sich Mir als Kind hingibt und so also die Bindung herstellt, die nötig ist, um Meine liebende Ansprache zu hören. Und dann hängt es nur von dem Menschen selbst ab, wie er Meine göttlichen Offenbarungen aufnimmt und auswertet.... Doch daß er sie empfängt, sichert ihm auch Licht und Kraft zu, die niemals wirkungslos sein wird.... Daß Ich ihn ansprechen kann, stempelt ihn auch zu einem Diener in Meinem Weinberg, und dann wird er auch alle Aufträge gewissenhaft ausführen, die Ich ihm nun zuweise.... Er wird nicht mehr als getrennt von Mir auf der Erde leben, sondern mit Mir als Mein Knecht tätig sein und immer wieder als Mein Kind angesprochen werden, das vom Vater inniglich geliebt wird und auch Dessen Liebe erwidert.... Dann kann nichts mehr das Kind vom Vater trennen, dann hat der Mensch das Ziel erreicht, zwecks dessen er auf Erden lebt.... er ist und bleibt mit dem Vater verbunden bis in alle Ewigkeit....

Amen

Ongeloof in het aangesproken worden door GOD

U zult in de waarheid wandelen, als u zich door MIJ laat onderrichten. U, mensen weet echter meestal niets van zo'n gebeuren, wat toch zo begrijpelijk is daar IK als VADER steeds zal spreken tot Mijn kinderen - als zij zelf maar gewillig zijn naar MIJ te luisteren. En u zult dan ook nooit hoeven te vrezen dat u dwaling wordt toegezonden, want IK ben Zelf de WAARHEID. U moet zo'n groot genadegeschenk Mijnerzijds ook dankbaar aannemen en er gebruik van maken, daar u anders niet met een weten bedeeld kunt worden dat u een inzicht verleent in alle gebieden.

Daarom kan IK altijd ook alleen die mensen met Mijn gaven bedenken die MIJ de zekerheid geven dat zij de geestelijke leringen op de juiste wijze benutten, dat zij ze zelf in hun hart opnemen en dan ook zorg dragen voor de verbreiding ervan - naar hun beste willen en kunnen. Daarom verplicht het in ontvangst nemen van Mijn Woord van boven de ontvanger tot het doorgeven van dat wat hem van MIJ wordt toegestuurd en wat de medemens nodig heeft voor het uitrijpen van zijn ziel. De ontvanger van Mijn Woord kan er dan ook zeker van zijn dat hij op elke mogelijke wijze bij MIJ steun zal ondervinden, DIE waarlijk weet hoe dringend nodig het is dat de mensen kennis nemen van Mijn Woord, daar zij zowel kracht als ook licht nodig hebben - en beide hun in de vorm van Mijn Woord wordt aangeboden.

Doch ook moet de medemens bereid zijn Mijn kostelijke geestelijke gaven die u hem aanbied, aan te nemen. En zo is het ook bij hem afhankelijk van de vrije wil of er ook voor hem zegen uit voortvloeit - of ook hij licht en kracht ontvangt en opwaarts gaat in zijn ontwikkeling.

Menig mens met ware honger zal het geestelijke brood genieten en zich laven aan het levend water, en deze zal waarlijk ook de kracht aan het Woord ontlenen en zijn ziel zal uitrijpen. Voor anderen zal het slechts lectuur zijn die meer met het verstand dan met het hart wordt opgenomen. Maar aan dezen kan dan niet dezelfde graad van licht en kracht toestromen - omdat hun wil niet anders wenst dan zich kennis eigen te maken, dat dan echter net zo goed wereldse kennis genoemd kan worden, zelfs al heeft het een geestelijke inhoud. Doch de ziel gebruikt deze niet tot haar heil omdat alleen het menselijk verstand zich er mee bezig houdt - dit kiest weliswaar geestelijke thema's,omdat het door de ziel innerlijk daartoe wordt aangespoord - maar het bezorgt de ziel niet dat wat ze aan geestelijke spijs nodig heeft.

IK echter weet in welke nood de zielen die op aarde leven zich bevinden, als hun niet duidelijk bijstand van Mijn kant wordt verleend. En juist daarom tracht IK de zielen aan te spreken op Vaderlijke wijze, opdat zij zich als kinderen voelen en MIJ dan ook vertrouwelijk tegemoet komen. Dan kan IK ze ook spijzigen met het brood des hemels en IK kan hen naar de Bron leiden waar zij het levende water kunnen putten.

De onwetendheid van de mensen dat er goddelijke openbaringen plaatsvinden, is reeds een bewijs hoe ver zij nog van MIJ, hun VADER verwijderd zijn en dat zij nog niet de ware verhouding - als van een kind tot MIJ - tot stand hebben gebracht. Want door de ware band met MIJ schijnt het hun heel vanzelfsprekend toe dat zij met MIJ, de VADER, spreken kunnen. En Mijn kinderen luisteren naar wat IK hun vertel. Altijd is de wil maatgevend om nauw met MIJ verbonden te zijn en door MIJ aangenomen te worden als kind - dat door de VADER altijd gelukkig gemaakt wil worden.

Maar daartoe behoort het vaste geloof in MIJ als zijn GOD en Schepper, DIE als VADER Zijn kinderen met Zijn Liefde gelukkig wil maken. Dan zal ook de mens de gedachte aannemelijk voorkomen dat de VADER van gedachten wisselt met Zijn kind, en dan zal dit begrip hebben voor goddelijke openbaringen - en ze ter harte nemen als de enige waarheid.

Dit is de eenvoudigste weg om tot MIJ terug te keren als mens in dit aardse leven, want wordt deze weg ingeslagen, dat de mens zich met MIJ verbindt, dan neem ook IK - de VADER - geheel bezit van hem en sta hem nooit meer af aan de tegenstander. Want dan heb IK recht op het eens door MIJ geschapen wezen omdat het zich weer bij MIJ wil aansluiten - en MIJ weer als zijn GOD en VADER erkent.

Daar echter het einde nabij is, gelooft bijna geen mens eraan dat GOD Zelf Zich openbaart - hij beziet MIJ als een heel ver afstaand Wezen, als hij tenminste nog gelooft aan een Macht, Die hem het leven gaf. En toch probeer IK het vertrouwen te winnen van het eens door MIJ geschapen wezen - dat het zich als kind aan MIJ overgeeft - en zo de verbinding tot stand brengt die nodig is om Mijn liefdevolle woorden te horen. Dan hangt het alleen van de mens zelf af hoe hij Mijn goddelijke openbaringen opneemt en benut. Maar omdat hij ze ontvangt, verzekert dit hem ook licht en kracht, die nooit zonder uitwerking zullen zijn.

Dat IK tot hem spreken kan bestempelt hem ook als een dienaar in Mijn wijngaard, en dan zal hij ook elke opdracht die IK hem nu opdraag nauwgezet uitvoeren. Hij zal niet meer als gescheiden van MIJ op aarde leven maar met MIJ als Mijn knecht werkzaam zijn - en steeds weer als Mijn kind worden aangesproken, dat door de VADER innig geliefd wordt en dat ook DIENS Liefde beantwoordt. Dan kan niets meer het kind van zijn VADER scheiden - want dan heeft de mens het doel bereikt waarvoor hij op aarde leeft, hij is en blijft dan met MIJ - de VADER - verbonden tot in alle eeuwigheid.

Amen