• Zurück

Willensfreiheit schaltet Glaubensbeweise aus....

Zum Glauben kann kein Mensch gezwungen werden, weshalb es unmöglich ist, daß göttliche Offenbarungen so gegeben werden, daß sie nicht angezweifelt werden können.... Aber sie sind als göttliche Offenbarungen zu erkennen von dem, der den ernsten Willen hat, aufgeklärt zu werden, der sich also völlig unvoreingenommen dazu einstellt und ernsthaft prüfet. Würde aber den Menschen ein unwiderlegbarer Beweis gegeben, daß sie von Gott Selbst angesprochen werden, so würde nun auch ihr Denken und Wollen durch diesen Beweis bestimmt werden.... also einen freien Willensentscheid ausschließen, der aber Zweck und Ziel des Erdenlebens ist. Es wäre wahrlich für Gott ein leichtes, die Menschen so anzureden, daß sie Seine Existenz nicht mehr anzweifeln könnten, aber es wäre dann auch der Zweck des Erdenlebens verfehlt, denn die Vergöttlichung des geschaffenen Wesens ist ein Akt des freien Willens, und darum muß dieser unangetastet bleiben, und es schaltet daher jeder hundert-prozentige Beweis aus. Aber dennoch ist es möglich für jeden Menschen, sich selbst die innerliche Überzeugung zu verschaffen, denn sowie zuerst sein Wille sich entschieden hat für Gott, indem er Ihm bewußt sich nähern möchte, gibt Gott Selbst ihm Beweise Seiner Liebe, Weisheit und Allmacht.... Er offenbart Sich Selbst ihm in einer Weise, daß er nun nicht mehr zweifeln kann und glücklich ist über die gewonnene Erkenntnis. Die Gnade der Offenbarung Gottes wird aber jedem Menschen zuteil.... Doch nicht jeder Mensch wertet sie aus und gelangt zur Erkenntnis. Die Schöpfung an sich ist schon eine Offenbarung Gottes, und sie allein schon könnte dem Menschen als lebendiger Beweis dienen, sie könnte ihn überzeugen von dem ewigen Schöpfergeist, Der Sich durch diese Schöpfungen äußert. Aber auch die Schöpfung darf kein zum Glauben-zwingender Beweis sein.... Und darum kann der Mensch auch die Entstehung der Schöpfung in anderer Weise zu begründen suchen.... was er auch tun wird kraft seines freien Willens, wenn er sich selbst isoliert von Gott durch widersetzlichen Willen und widergöttliches Wesen. Dieser also kann nicht glauben, weil er nicht glauben will. Und einem solchen Menschen einen unwiderlegbaren Beweis zu geben würde nur seinem Willen Zwang antun, und der so gewonnene Glaube wäre völlig zwecklos. Und darum wird es in der Welt, d.h. unter den Menschen dieser Erde, stets verschiedene Meinungen geben, weil die Menschen nicht alle gleichen Willens sind und nicht alle die Gnaden gleich auswerten, die ihnen zuströmen. Aber es besteht die Möglichkeit für jeden einzelnen, daß er sich einmal ernstlich befaßt mit den Gedanken an eine Macht, mit Der er selbst in Verbindung steht durch die ihm-das-Leben-erhaltende Kraftzufuhr.... Es besteht die Möglichkeit, daß er einen Vergleich zieht zwischen sich und den von Ihm erschaffenen Dingen.... und sich selbst und Dem, Der ihn erstehen ließ. Und er kann zu der Erkenntnis gelangen, daß "ein Gott" nicht zu leugnen ist, Der alles erschaffen hat, und daß seine eigene Existenz diesen Gott beweiset. Und dann kann er weiter auf dieser inneren Überzeugung aufbauen und nun auch die Offenbarungen Gottes für möglich halten und sein Leben auch diesen Offenbarungen gemäß nun führen, was ihm stets hellere Erkenntnis eintragen wird und also einen ungezweifelten Glauben auch ohne Beweise. Der Wille des Menschen darf nicht angetastet werden, soll der Erdengang ihm Erfolg bringen, daß er sich vergöttlicht und als freies, kraft- und lichtvolles Wesen von dieser Erde scheiden kann. Aber der Wille soll angeregt werden, sich in rechter Richtung zu entfalten.... Und das geschieht durch Gnaden.... durch schicksalhafte Ereignisse, durch besondere Erlebnisse, durch Zusammenführung von Menschen mit verschiedener Gedankenrichtung.... mitunter auch durch Zuführen von göttlichen Offenbarungen. Und setzet der Mensch diesen Gnaden keinen offenen Widerstand entgegen, dann können sie auch positiv sich auswirken, und es ist die Möglichkeit gegeben, daß der Wille sich wandelt, daß der Mensch nicht alles zurückweiset, was ihm zuvor unglaubwürdig schien, daß seine Gedanken sich damit befassen und.... bei gutem Willen.... auch recht gelenkt werden können ohne Zwang. Es muß der Mensch nur eines einsehen, daß er schwach und klein ist und nicht mit seinem Verstand allein alles zu ergründen vermag. Das Gefühl der eigenen Schwäche und Erkenntnislosigkeit kann ihn hintreiben zu der Macht, Die er als über sich stehend nun nicht mehr zu leugnen vermag. Wer sich selbst aber weise wähnt, wer seinen Verstand zu hoch einschätzt, der wird niemals zur Wahrheit und Weisheit gelangen, denn er gewähret der Kraft keinen Zugang, Die ihn durchfluten möchte, weil er sich selbst von Ihr isoliert. Im freien Willen muß der Mensch sich dieser Macht unterwerfen, dann erst wird er erkennen, wie er selbst zu jener Macht steht, und er wird wissen, was er ist, was er war und was er wieder werden soll....

Amen

De wilsvrijheid schakelt bewijzen om te geloven uit

Geen mens kan gedwongen worden om te geloven, om welke reden het onmogelijk is dat goddelijke openbaringen zo gegeven worden dat er niet aan getwijfeld kan worden. Maar ze zijn als goddelijke openbaringen te herkennen door hem, die de ernstige wil heeft - verlicht te worden - die zich dus geheel onvooringenomen wat dat betreft instelt en oprecht onderzoekt. Werd echter de mensen een onweerlegbaar bewijs gegeven dat zij door GOD Zelf aangesproken worden, dan zou ook hun denken en willen door dat bewijs bepaald worden - dus een vrije wilsbeslissing uitschakelen, die echter zin en doel van het aardse leven is.

Het zou waarlijk voor GOD niet moeilijk zijn de mensen zo aan te spreken dat zij Zijn bestaan niet meer zouden kunnen betwijfelen, maar dan zou de doelstelling van het leven zijn nagelaten, want de vergoddelijking van het geschapen wezen is een daad van de vrije wil, daarom moet deze onaangetast blijven en sluit dit, om die reden een absoluut bewijs uit. Maar toch is het voor ieder mens mogelijk zichzelf de innerlijke overtuiging te verschaffen - want zodra zijn wil aanvankelijk voor GOD gekozen heeft, doordat hij bewust met HEM in contact zou willen treden, geeft GOD hem zelf blijken van Zijn Liefde, Wijsheid en Almacht. HIJ openbaart Zich dan Zelf aan hem op een wijze dat hij niet meer twijfelen kan en gelukkig is met het verkregen inzicht.

De genade van GOD's openbaringen valt ieder mens ten deel, doch niet ieder mens gebruikt haar ook - en komt zo tot inzicht. De schepping zelf is reeds een openbaring van GOD en die alleen al kon de mens als een levend bewijs dienen - ze zou hem kunnen overtuigen van een eeuwige scheppende GEEST, DIE Zich door deze schepping openbaart. Maar ook de schepping mag geen dwingend bewijs zijn om te geloven. Daarom kan de mens ook het ontstaan van de schepping op 'n andere manier trachten te funderen, wat hij ook doen zal krachtens zijn vrije wil als hij zichzelf isoleert van GOD door een weerspannig willen en een innerlijk dat tegen GOD gericht is.

Deze mens kan dus niet geloven omdat hij niet geloven wil. En zo iemand een onweerlegbaar bewijs te geven zou zijn wil alleen maar dwang opleggen, en het zo verkregen geloof zou dan helemaal doelloos zijn. En daarom zullen er in de wereld, d.w.z onder de mensen van deze aarde steeds verschillende meningen zijn, omdat de mensen niet allen van gelijke wil zijn en alle niet de genaden die hen toestromen op dezelfde manier gebruiken.

Maar voor ieder persoonlijk bestaat er de mogelijkheid zich eenmaal ernstig bezig te houden met gedachten aan een Macht, met WIE hij zelf in verbinding staat door de toevoer van kracht - die hem in het leven houdt. De mogelijkheid bestaat dat hij een vergelijking trekt tussen zichzelf en de door hem gemaakte dingen; tussen zichzelf en HEM, DIE hem liet ontstaan. Hij kan dan tot het inzicht komen dat een "GOD" niet te loochenen valt - DIE alles geschapen heeft - en dat zijn eigen bestaan hem deze GOD bewijst. _En dan kan hij ook verder voortbouwen op deze overtuiging en nu ook de openbaringen van GOD voor mogelijk houden - en zijn leven ook overeenkomstig deze openbaringen leiden - wat hem ook een steeds duidelijker inzicht zal opleveren - en zo ook een geloof vrij van twijfel - ook zonder bewijzen.

De wil van de mens mag dus niet aangetast worden, als de weg over de aarde hem succes zal opleveren, dat hij zich vergoddelijkt en als een vrij wezen van deze aarde kan heengaan. Maar de wil moet aangespoord worden zich in de goede richting te bewegen, en dat geschiedt door genaden - door noodlottige gebeurtenissen - door bijzondere belevenissen - door het samenbrengen van mensen met verschillende denkrichtingen - en van tijd tot tijd ook door het doen toekomen van goddelijke openbaringen.

En stelt de mens zich niet duidelijk weerspannig op tegenover deze genaden, dan kunnen ze ook een positieve uitwerking hebben - en dan is zo de mogelijkheid gegeven dat de wil verandert, dat de mens niet alles afwijst wat hem tevoren ongeloofwaardig leek, dat dus zijn gedachten er zich mee bezighouden en met een goede wil ook juist geleid kunnen worden, zonder dwang.

De mens moet maar een ding inzien: dat hij zwak en klein is - en niet met zijn verstand alleen alles kan doorgronden. Het gevoel van eigen zwakheid en gebrek aan kennis en inzicht kan hem drijven naar de Macht, DIE hij als boven zich staand nu niet meer loochenen kan.

Wie zich zelf echter wijs waant, wie zijn verstand te hoog aanslaat, zal nimmer tot waarheid en wijsheid komen. Want hij verleent de kracht die hem zou willen doorstromen geen toegang, omdat hij zichzelf van haar isoleert. In vrije wil moet de mens zich aan deze Macht onderwerpen, dan pas zal hij inzien hoe hij zelf tegenover deze Macht staat en hij zal weten wat hij is, wat hij was - en wat hij weer moet worden.

Amen