• Zurück

Es gibt keine ewige Verdammung....

Es gibt keine ewige Trennung von Gott, es gibt keine ewige Verdammung, keinen ewigen Tod.... Denn die unendliche Liebe Gottes schaltet solches aus, die sich eines jeden Wesens annimmt, die sich eines jeden Wesens erbarmt, und ob es noch so tief abgesunken ist, und die auch niemals Seinem Gegner auf ewig das überlassen wird, was aus der ewigen Liebe hervorgegangen ist. Doch es gibt eine Trennung von Gott unendlich lange Zeiträume hindurch, die aber niemals Gottes Wille, sondern der Wille des Wesens selbst ist.... also auch von keiner Verdammung durch Gott gesprochen werden kann. Wenn das Wesen so unendlich weit von Gott entfernt ist, dann ist es seine eigene Schuld, sein eigenster Wille, und es kann jederzeit diese Trennung verringern, es kann jederzeit zu Gott zurückkehren, weil Gott ihm jede Hilfe angedeihen läßt, sowie nur das Wesen selbst des Willens ist, zu Gott zurückzukehren.... Den unglückseligen Zustand schafft sich also das Wesen selbst, und der unglückselige Zustand besteht darin, daß es dem Wesen an Licht und Kraft gebricht, je weiter es sich von Gott entfernt, weil es die Liebe Gottes zurückweiset, die Licht und Kraft für das Wesen bedeutet.... Es ist aber Gottes Liebe unentwegt bemüht, das durch die Kraftlosigkeit-tote-Wesen wieder zum Leben zurückzurufen.... es ist die Liebe Gottes stets bereit, Kraft und Licht auszustrahlen auf das Wesen, doch immer unter Beachtung Seiner ewigen Ordnung, des Gesetzes, das auf Seine Vollkommenheit gegründet ist.... Und darum kann die Zeitdauer der Entfernung von Gott für ein Wesen endlos lang sein.... der Begriff "Ewigkeit" ist also nicht ganz unberechtigt, nur ist nicht ein Zustand, der niemals endet, darunter zu verstehen. Für das Wesen aber, das sich von Gott getrennt hat, besteht immer die Möglichkeit, seinem unglückseligen Zustand ein Ende zu machen, denn es bleibt niemals sich selbst überlassen, sondern wird immer von Gott mit Seiner Liebe verfolgt.... Immer werden Rettungsmöglichkeiten ihm geboten, und immer ist es seinem freien Willen überlassen, diese auszunützen.... Denn Gottes Liebe ist unbegrenzt, sie ist nicht nachtragend, sie ist immer bereit, zu helfen, zu retten, zu beglücken und selig zu machen, denn es sind immer Seine Geschöpfe, die Seine Liebekraft einst ins Leben rief.... und die Er nie und nimmer aufgeben wird, und ob ewige Zeiten vergehen.... Doch unmöglich ist es, einem Wesen ein licht- und kraftvolles Leben zurückzugeben, das sich selbst verschließt dem Urquell von Licht und Kraft.... Der freie Wille ist Merkmal alles Göttlichen, und den freien Willen ausschalten bedeutete Entgöttlichen des Wesens.... es ewig unvollkommen zu belassen und darum auch ewig unglückselig.... doch eine Unglückseligkeit, die Gottes Wille wäre.... Gott aber will Seinen Geschöpfen ewige Glückseligkeit verschaffen, und darum belässet Er ihnen den freien Willen, demzufolge nun das Wesen selbst bestimmen kann, ob und wie lange es sich von Gott entfernt hält oder nach Gottes Liebe und Gegenwart verlangt.... Doch ewig wird kein Wesen vom Angesicht Gottes verstoßen sein, denn Seine Liebe ist so stark, daß sie alles wieder zu Sich zurückführt, was einstmals von Ihm seinen Ausgang nahm....

Amen

Er bestaat geen eeuwige verdoemenis!

Er bestaat geen eeuwige scheiding van GOD, Er bestaat geen eeuwige verdoemenis, geen eeuwige dood. Want de oneindige Liefde GOD's schakelt zoiets uit, Die Zich bekommert om ieder wezen, Die Zich over ieder wezen ontfermt, al is het nog zo diep gezonken en Die ook nooit voor eeuwig datgene aan Zijn tegenstander zal afstaan wat uit de eeuwige Liefde is voortgekomen.

Doch er bestaat een scheiding van GOD gedurende oneindig lange perioden, die echter nooit GOD's Wil is, integendeel, de wil van het wezen zelf - dus kan er ook niet van 'n verdoemenis door GOD worden gesproken. Wanneer het wezen zo oneindig ver van GOD is verwijderd, dan is het zijn eigen schuld, zijn eigen wil en het kan te allen tijde deze scheiding verkleinen, het kan te allen tijde naar GOD terugkeren, omdat GOD hem elke hulp ten deel laat vallen, zodra het wezen maar zelf de wil heeft naar GOD terug te keren. Dus het wezen schept de rampzalige toestand voor zichzelf en die ongelukkige toestand bestaat daarin dat het het wezen aan licht en kracht ontbreekt, hoe verder het zich van GOD verwijdert, omdat het de Liefde van GOD afwijst, Die licht en kracht betekent voor het wezen.

Maar de Liefde GOD's spant Zich onophoudelijk in het wezen dat door krachteloosheid dood is, weer terug te roepen in het leven, de Liefde GOD's is steeds bereid kracht en licht op het wezen uit te stralen, maar steeds met inachtneming van Zijn eeuwige ordening, van de wet die op Zijn Volmaaktheid is gebaseerd. En daarom kan de tijdsduur van de verwijdering van GOD voor een wezen eindeloos lang zijn. Het begrip "eeuwigheid" is dus niet helemaal onterecht, alleen is daar geen toestand onder te verstaan die nooit ophoudt. Maar voor het wezen dat zich van GOD heeft verwijderd, bestaat er altijd de mogelijkheid een einde te maken aan zijn ongelukkige toestand, want het blijft nooit aan zichzelf overgelaten, maar wordt steeds door GOD met Zijn Liefde gevolgd.

Steeds worden het mogelijkheden geboden zich te redden en steeds is het aan zijn vrije wil overgelaten deze te benutten. Want GOD's Liefde kent geen grenzen, Ze is niet haatdragend, Ze is steeds bereid om te helpen, te redden, te verblijden en gelukkig te maken, want het zijn altijd Zijn schepselen die eens door de Kracht van Zijn Liefde in het leven zijn geroepen - en die Hij nooit ofte nimmer zal opgeven, al zijn er eeuwige tijden mee gemoeid.

Maar het is onmogelijk een wezen een leven vol licht en kracht terug te geven dat zichzelf afsluit voor de Oerbron van Licht en Kracht. De vrije wil is het kenmerk van al het goddelijke en het uitschakelen van de vrije wil zou betekenen dat het wezen van zijn goddelijkheid wordt ontdaan, het eeuwig onvolmaakt te laten en daarom ook eeuwig ongelukkig - in een rampzalige toestand die GOD's Wil zou zijn. Maar GOD wil Zijn schepselen eeuwige gelukzaligheid bezorgen en daarom laat HIJ hun de vrije wil, dientengevolge kan het wezen nu zelf bepalen, of en hoe lang het zich van GOD verwijderd houdt of naar GOD's Liefde en tegenwoordigheid verlangt. Maar eeuwig zal geen wezen voor het Aangezicht van GOD verstoten zijn, want Zijn Liefde is zo sterk, dat Ze weer alles naar Zich terugvoert wat eens van HEM is uitgegaan.

Amen