• Zurück

Abfall des Geistigen von Gott menschlich dargestellt....

Kinder der Liebe seid ihr, aus Meiner Liebekraft hervorgegangen und von Meiner nie endenden Liebe ständig umsorgt und betreut. Meine Liebe zu euch ist grenzenlos und lässet euch nimmermehr ewig verlorengehen. Meine Liebe gab euch aber auch als Merkmal der Vollkommenheit den freien Willen, ansonsten Meine Liebe zu euch begrenzt gewesen wäre, so sie euch etwas versagt hätte, was zur Vollkommenheit gehört. Der freie Wille erst macht euch zu göttlichen Wesen, die, als von Mir ausgegangen, auch Mir gleich sein mußten. Der freie Wille machte euch aber gleichzeitig zu Wesen mit Selbstbestimmungsrecht, die nun aus eigener Kraft tun und lassen konnten, was sie wollten, und ihre Zusammengehörigkeit mit Mir selbst bejahen oder verneinen konnten. Es mußte dieser freie Willensentscheid auch den Menschen zugebilligt werden, auf daß sie ihre Vollkommenheit unter Beweis stellen konnten, was unbedingten Anschluß an Mich erforderte. Ein vollkommen erschaffenes Wesen hatte noch nicht den höchsten Grad erreicht, denn diesen mußte es sich erst erwerben, indem es aus freiem Willen vollkommen blieb, wo es auch absinken konnte. Euch Menschen auf Erden kann der einstige Abfall des Geistigen von Mir nur so dargestellt werden, soll es euch begreiflich sein, warum das Geistige fiel, warum es sündig wurde gegen Mich. Es mißbrauchte seinen freien Willen und wendete sich von Mir ab, weil es sich so kraftvoll und erhaben dünkte, daß es nicht abhängig von Meiner Liebekraft zu sein glaubte. Es mußte ihm zum freien Willensentscheid die Gelegenheit geboten werden, sich für ein anderes Ziel entscheiden zu können als für Mich. Und dieser Gegenpol war das erste von Mir ausgegangene Lichtwesen, das sich Meine ihm ohne Maß zuströmende Kraft zunutze machte, indem es Wesen schuf ohne Zahl mit Meinem Willen wohl, weil Ich ihm die Kraft nicht entzog. Sein Wille jedoch bezweckte eigene Kraftverstärkung gegen Mich, um von Mir unabhängig zu sein. Es wollte Mich nicht als das anerkennen, was Ich war.... als Urquell der Kraft, die es bezog und die es befähigte, nach eigenem Willen zu schaffen und zu gestalten. Sein freier Wille also wandte sich von Mir ab, und diesen Gegenwillen legte es auch in die geistigen Geschöpfe, die aus Meiner Kraft durch ihn hervorgegangen waren. So also waret ihr wohl Kinder Meiner Liebe, jedoch auch Kinder eines bösen Willens, der gegen Mich gerichtet war. Und so habt auch ihr euch einst im freien Willen von Mir getrennt, ohne jedoch eine völlige Trennung von Mir vollziehen zu können, weil Ich euch halte kraft Meiner übergroßen Liebe, die euch auch wieder zurückgewinnen wird, die euch nicht fallenlässet, sondern euch immer wieder emporhebt aus der Tiefe, so ihr im eigenen Willen dahin strebt. Aber Meine Liebe nimmt kein Ende.... und sie gewinnt euch unwiderruflich. Die Zeit jedoch bestimmet ihr selbst.... (24.11.1950) denn ihr habt einen freien Willen.... Der freie Wille kennzeichnet euch als Meine Geschöpfe, als selbständige Wesen, und entsprechend diesem freien Willen schaffet ihr euch selbst den jeweiligen Zustand, ohne von Mir daran gehindert zu werden. Weil Ich euch aber liebe und euch gewinnen will, gestalte Ich euer Schicksal so, daß ihr bei rechter Nützung eures Willens die Trennung von Mir aufheben könnet, daß ihr die Verbindung mit Mir anstrebt und also auch wieder euer Urwesen annehmet, daß ihr wieder in Wahrheit Meine Kinder seid, die sich nun von selbst entschieden haben für Mich und Meinen Gegner ablehnen. Doch auch ihn will Ich gewinnen, und wenn Ewigkeiten darüber vergehen.... Auch er war ein Kind Meiner Liebe, aus Meiner Urkraft hervorgegangen und ausgestattet mit allen Gaben, die ihn zu einem vollkommenen Wesen machten. Darum lasse Ich auch ihn nicht verlorengehen für ewig, auch um ihn werbe Ich und lasse ihn immer wieder Meine Liebe fühlen, doch sein Wille ist noch starr abgewendet von Mir, und da Ich auch ihm freien Lauf lasse, ist es noch ein Werk übergroßer Geduld und Erbarmung, seinem Willen die Freiheit zu lassen und dennoch auf ihn einzuwirken, auf daß er sich Mir freiwillig ergibt. Doch ob es Ewigkeiten währet, Meine Liebe wird siegen über den, der noch bar jeder Liebe ist. Einmal wird auch er Meine Liebe erkennen und nach ihr verlangen, weil nur sie allein Seligkeit bereitet und weil sich kein Wesen auf ewig von Mir trennen kann, sondern zuletzt doch die Vereinigung erstrebt, die es unaussprechlich selig macht....

Amen

De afval van het geestelijke van God, menselijk voorgesteld

U bent kinderen van Liefde, uit Mijn Liefdekracht voortgekomen en door Mijn nooit eindigende Liefde voortdurend met zorg omringd en begeleid. Mijn Liefde voor u is grenzenloos en zal u nooit voor eeuwig verloren laten gaan. Maar Mijn Liefde gaf u ook als kenmerk van volmaaktheid de vrije wil, daar anders Mijn Liefde voor u begrensd zou zijn geweest, wanneer ze u iets zou hebben onthouden wat bij de volmaaktheid hoort.

Pas de vrije wil maakt u tot goddelijke wezens, die - uit Mij voortgekomen - ook aan Mij gelijk moesten zijn. Maar de vrije wil maakt u tegelijkertijd tot wezens met zelfbeschikkingsrecht, die nu uit eigen kracht konden doen en laten wat ze wilden en hun saamhorigheid met Mij zelf konden bevestigen of afwijzen. Deze vrije wilsbeschikking moest de mensen ook worden toegekend, opdat ze hun volmaaktheid konden bewijzen, wat onvoorwaardelijke aansluiting bij Mij vereiste. Een volmaakt geschapen wezen had nog niet de hoogste graad bereikt, want deze moest het eerst verwerven, doordat het uit vrije wil volmaakt bleef, terwijl het ook kon wegzinken.

U mensen op aarde kan de vroegere afval van het geestelijke van Mij alleen zo worden voorgesteld, wil het voor u begrijpelijk zijn waarom het geestelijke viel, waarom het zondig werd tegen Mij. Het misbruikte zijn vrije wil en keerde zich van Mij af, omdat het meende zo krachtig en verheven te zijn dat het geloofde niet afhankelijk van Mijn Liefdekracht te zijn. Er moest hem voor een vrije wilsbeslissing de gelegenheid worden geboden voor een andere bestemming te kunnen kiezen dan voor Mij.

En deze tegenpool was het eerste uit Mij voortgekomen wezen, dat zich Mijn kracht - die hem zonder mate toestroomde - ten nutte kon maken, doordat het talloze wezens schiep. Wel met Mijn wil, omdat Ik hem de kracht niet ontnam. Maar zijn wil had versterking van de eigen kracht tegen Mij ten doel, om van Mij onafhankelijk te zijn. Het wilde Mij niet erkennen als dat, wat Ik was: als Oerbron van de kracht die het betrok en die het in staat stelde naar eigen wil te scheppen en te vormen. Zijn vrije wil keerde zich dus van Mij af. En deze wil, tegen Mij gericht, legde het ook in de geestelijke schepselen, die uit Mijn kracht door hem waren voortgekomen. Dus zo was u wel kinderen van Mijn Liefde, maar ook kinderen van een kwade wil die tegen Mij was gericht.

En zo hebt ook u zich eens in vrije wil van Mij gescheiden, zonder echter een algehele scheiding van Mij te kunnen voltrekken, omdat Ik u vasthoud op grond van Mijn overgrote Liefde, die u ook weer zal terugwinnen, die u niet laat vallen, maar u steeds weer opheft uit de diepte als u daar uit eigen wil naar streeft.

Maar Mijn Liefde eindigt nooit en ze wint u onherroepelijk. Maar de tijd bepaalt u zelf, want u hebt een vrije wil. De vrije wil kenmerkt u als Mijn schepselen, als zelfstandige wezens. En in overeenstemming met deze vrije wil schept u voor uzelf de desbetreffende toestand, zonder daar door Mij in te worden gehinderd.

Maar omdat Ik u liefheb en u wil winnen, bepaal Ik uw lotsbestemming zodanig, dat u bij juist gebruik van uw wil de scheiding van Mij zult kunnen opheffen, dat u streeft naar de verbinding met Mij en dus ook weer uw oerwezen aanneemt, dat u weer in waarheid Mijn kinderen bent, die nu uit zichzelf hebben gekozen voor Mij, en Mijn tegenstander afwijzen.

Maar Ik wil ook hem winnen, al gaan er eeuwigheden overheen. Ook hij was een kind van Mijn Liefde, uit Mijn oerkracht voortgekomen en begiftigd met alle gaven die hem tot een volmaakt wezen maakten. Daarom laat Ik ook hem niet voor eeuwig verloren gaan. Ook hem tracht Ik te winnen en Ik laat hem steeds weer Mijn Liefde voelen. Doch zijn wil is nog star van Mij afgekeerd. En daar Ik ook hem de vrije loop laat, is het nog een werk van overgroot geduld en erbarmen, zijn wil de vrijheid te laten en desondanks op hem in te werken, opdat hij zich vrijwillig aan Mij overgeeft.

Maar al duurt het eeuwigheden, Mijn Liefde zal zegevieren over hem die nog zonder enige liefde is. Eenmaal zal ook hij Mijn Liefde inzien en naar haar verlangen, omdat slechts zij alleen gelukzaligheid bezorgt en omdat geen wezen zich voor eeuwig van Mij kan scheiden. Integendeel, het streeft uiteindelijk toch de vereniging na, die het onuitsprekelijk gelukzalig maakt.

Amen