• Zurück

Nachsicht der Schwäche des Mitmenschen gegenüber....

Weise ist, wer sich nicht ärgert an den Schwächen der Mitmenschen, denn die es tun, sind selbst schwach, und sie erliegen einer Probe, die ihnen gestellt wurde zur Prüfung ihrer Geduld und Willenskraft. Denn in der Überwindung seiner selbst liegt die Stärke, und wer also stark ist, den wird die Schwäche des Mitmenschen nicht erregen, sie wird ihn nicht unmutig machen und kein Anlaß sein zur Ungeduld. Und wer sich zur Duldsamkeit erzieht, der wird auch den Mitmenschen überzeugen können, so dieser fehlt, und also guten Einfluß auf ihn ausüben; niemals aber erreicht er dies, solange sein Wesen erregt ist, denn dies löst auch Erregung beim Mitmenschen aus und bestimmt diesen zum Widerspruch. Es kann den Menschen die Duldsamkeit nicht genugsam gepredigt werden, und ständig sollen sie sich in der Gewalt haben, auf daß nicht die Macht Gewalt über ihn gewinnt, die seinen geistigen Rückgang anstrebt. In dieser Gefahr ist der Mensch, sowie er schwach wird, denn die Schwäche nützet der Gegner Gottes, um den Menschen zu Fall zu bringen. Er möchte ihn zu lieblosem Handeln und Denken veranlassen, und oft genügt ein geringer Anlaß, und er erreicht sein Ziel. Daher ist ständige Wachsamkeit geboten und ständiges Ringen mit sich selbst. Im Kampf mit sich selbst erstarkt der Mensch, der Kampf wider den Mitmenschen macht ihn schwach. Das sollte ein jeder bedenken und dementsprechend sich verhalten, so er in Lagen kommt, wo er auf die Probe gestellt wird. Sein Kampf soll nur ein Kampf gegen die Lieblosigkeit sein, sonst aber soll er geduldig anhören, was ihn zur Widerrede reizt. Er wird innerlich erstarken und die Schwäche des Mitmenschen nachsichtig beurteilen und dadurch geistig reifen, denn nur durch Überwindung seiner selbst schreitet der Mensch in seiner Höherentwicklung fort....

Amen

Consideratie met de zwakte van de medemensen

Wijs zijn degenen, die zich niet ergeren aan de zwakte van de medemens, want die dat doen, zijn zelf zwak en ze bezwijken onder een proef, waarvoor zij gesteld werden om hun geduld en hun wilskracht te beproeven. Want in het overwinnen van zichzelf ligt de kracht en wie zo sterk is, zal niet opgewonden raken van de zwakte van de medemens. Ze zal hem niet ontstemd maken en geen reden zijn tot ongeduld. En wie zich tot verdraagzaamheid opvoedt, die zal ook de medemens kunnen overtuigen, als deze faalt en zodoende oefent hij dus een goede invloed op hem uit. Maar dit bereikt hij nooit, zolang zijn wezen opgewonden is, want dit veroorzaakt ook weer opwinding bij de medemens en dit brengt deze er weer toe zich te verzetten.

De mensen kan verdraagzaamheid niet genoeg gepredikt worden en voortdurend moeten ze zich onder controle hebben, opdat niet de macht, die zijn geestelijke achteruitgang nastreeft, macht over hem krijgt. De mens verkeert in dit gevaar, zodra hij zwak wordt, want de tegenstander van God gebruikt de zwakte om de mens ten val te brengen. Hij zou hem graag tot liefdeloos handelen en denken aanzetten en vaak is een geringe aanleiding al voldoende en bereikt hij zijn doel. Daarom is een voortdurende waakzaamheid en een voortdurend strijden tegen zichzelf geboden.

In strijd te zijn tegen zichzelf maakt de mens sterker. De strijd tegen de medemens maakt hem zwak. Dat zou eenieder zich moeten bedenken en zich dienovereenkomstig gedragen, als hij in een situatie komt, waar hij op de proef gesteld wordt. Zijn strijd moet alleen maar een strijd tegen de liefdeloosheid zijn, maar anders moet hij geduldig aanhoren, wat hem tot tegenspraak aanspoort. Hij zal innerlijk sterker worden en de zwakte van de medemens welwillend beoordelen en daardoor geestelijk rijpen, want alleen maar door de overwinning op zichzelf schrijdt de mens voort in zijn opwaartse ontwikkeling.

Amen